Το ουίσκι ήταν παλιό και το χαβιάρι μαύρο. Και ο νους πλημμυρισμένος. Οι σκέψεις πέφτουν εν ριπή. Ο εαυτός μου με ρωτά: «τι πρέπει να γίνει για να πέσει μία κυβέρνηση;».
Και του απαντώ:
α) Απώλεια διεθνούς στήριξης. Μετά την Μέρκελ και τον Σαρκοζί, ακολουθεί ο Ομπάμα – νομίζω ότι ο Μπάιντεν θα το ξεκαθαρίσει. Το μεγάλο πλεονέκτημα του (mind the) GAP έγινε μπούμερανγκ.
β) Απώλεια λαϊκής εμπιστοσύνης. Έγινε (εδώ και καιρό).
γ) Απώλεια της κομματικής βάσης. Εδώ βγαίνουν μέχρι και κάτι νεάντερταλ συνδικαλιστές και λένε ότι η απεργία τους είναι πολιτική και έχει στόχο να φύγει η κυβέρνηση. Λες και αγωνίζονται σε συνεννόηση με την ηγεσία τους για να διασώσουν ότι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ (που ξέρανε και αγαπήσανε).
δ) Απώλεια κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Κάνουν ότι μπορούν για να το πετύχουν. Ο Βενιζέλος λέει στους βουλευτές «αν δεν είμαστε αποτελεσματικοί, ρίξτε μας». Και δύο μέρες μετά ανακοινώνει αλλαγές για τις συλλογικές συμβάσεις στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που του ζητούσαν οι βουλευτές. Τι θέλουν να κάνει για να πάρουν το μήνυμα; Να τους παρακαλέσει γονατιστός να τον απαλλάξουν των καθηκόντων του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου