Αναπληρωτές σε «δοκιμαστικό σωλήνα»

Έχουν δίκιο οι εκπαιδευτικοί όταν διαμαρτύρονται για τις εργασιακές συνθήκες των αναπληρωτών. «Όλες οι κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων έχουν καταντήσει τους αναπληρωτές σε κυνηγούς προσόντων, που καταλήγουν να μένουν σε κάμπινγκ επειδή δεν βρίσκουν σπίτι στα νησιά, που κάνουν δεύτερη και τρίτη δουλειά για να τα βγάζουν πέρα με τα υπέρογκα έξοδα, το ενοίκιο, την καθημερινή διαβίωση, το ρεύμα, τη μετακίνηση», λέει ένα ψήφισμά τους.

Μπορεί τα καταιγιστικά πυρά που δέχθηκε ο νέος υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης από τους συνδικαλιστές για την πρόσφατη αναφορά του, ότι «προωθούμε νέο σύστημα προσλήψεων για εκπαιδευτικούς με βάση γραπτό διαγωνισμό, υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ», να είναι βιαστικά. Ωστόσο, το ζήτημα είναι σύνθετο και πολιτικά δύσκολο για να μπορεί να εξαγγελθεί πρόχειρα, με μία αράδα στις προγραμματικές δηλώσεις.

Τα τελευταία χρόνια προσλαμβάνονται ετησίως περίπου 50.000 αναπληρωτές και στις δύο βαθμίδες. Πρόκειται για εργαζομένους αρκετοί εκ των οποίων έχουν ξεπεράσει τη δεκαετία στην εκπαίδευση. Άλλωστε το θέμα των αναπληρωτών δεν είναι καινούργιο. Μετά τους 50.000 τυχερούς, στη λίστα αναμονής υπάρχει υπερδιπλάσια ουρά από νεότερους εκπαιδευτικούς, που επιδιώκουν να «συσσωρεύσουν» μεταπτυχιακούς τίτλους για μοριοδότηση.

Το ισχυρότερο σενάριο που μεταδίδεται από τους συνδικαλιστές για το νέο σύστημα διορισμών είναι το «πάντρεμα» του σχετικού νόμου Αρσένη του 1997 με το σύστημα του προσοντολογίου Γαβρόγλου. Δηλαδή, θα καταρτιστούν δύο πίνακες: ο πρώτος από τους εκπαιδευτικούς που μοριοδοτούνται για την προϋπηρεσία τους σε θέση αναπληρωτών και για τα ακαδημαϊκά τους προσόντα (πτυχία κ.λπ.) και ο δεύτερος από τους εκπαιδευτικούς που θα ξεπεράσουν τη βάση στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και θα μοριοδοτηθούν επίσης για τα ακαδημαϊκά τους προσόντα. Ετσι, ένα ποσοστό διορισμών θα γίνει από τον πρώτο πίνακα και το υπόλοιπο από τον δεύτερο. Το ερώτημα είναι εάν ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ είναι αξιόπιστο εργαλείο αξιολόγησης των υποψήφιων εκπαιδευτικών. Οι υποψήφιοι εξετάζονται σε παιδαγωγικά, διδακτική και το επιστημονικό τους αντικείμενο, ενώ την ίδια στιγμή η πολιτεία αποδέχεται πως οι 50.000 που δεν έχουν περάσει από ΑΣΕΠ είναι ικανοί να μπουν στην τάξη! Η αντίφαση, σαφής.

Για το θέμα, τεράστια ευθύνη έχουν οι μαζικές σπουδές στα παιδαγωγικά τμήματα των ΑΕΙ αλλά και η προσπάθεια των κυβερνήσεων να τους έχουν όλους ικανοποιημένους. Εδώ και χρόνια οι ηγεσίες των υπ. Παιδείας αναζητούν ένα αξιόπιστο σύστημα να επιλέξουν τους καλύτερους εκπαιδευτικούς και καταλήγουν σε συστήματα που βασίζονται σε μετρήσιμα, ποσοστικά, προσόντα.