Μαδώντας… τον Ανδρουλάκη.
Ήταν προφανές ότι άλλος ήταν ο ”γαμπρός” που προωθούσαν –ερήμην των ψηφοφόρων- τα διάφορα κέντρα και παράκεντρα της εξουσίας στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Οι πολίτες –είτε από διαίσθηση, είτε από εύλογη καχυποψία- διέψευσαν τις προσδοκίες τους. Μετατρέποντας την ”αστοχία” τους σε ευκαιρία τα κέντρα εξουσίας -έχοντας ξεκαθαρισμένες προτεραιότητες και στόχους- προώθησαν το ”προξενιό” με τους ψηφοφόρους εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι ο ”γαμπρός” ήταν εν πολλοίς άγνωστος στο ”Γαλατικό χωριό”. Παρακολουθήσαμε την δημοσκοπική απογείωση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ που απειλούσε να εκτοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ η Ν.Δ. παρατηρούσε, αφ’ υψηλού με ευνοϊκή διάθεση, τα τεκταινόμενα.
Υπήρχε η βεβαιότητα ότι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το ΠΑΣΟΚ θα συνέβαλλε στην διατήρηση της κυριαρχίας της ΝΔ. Κατ’ αρχήν περιορίζοντας την δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και στην ανάγκη συνδράμοντας με τις δυνάμεις του στη συγκρότηση της κυβέρνησης του κυρίου Μητσοτάκη. Αν η αισιοδοξία αυτή ήταν δικαιολογημένη ή όχι δεν θα το μάθουμε αφού οι υποκλοπές σε βάρος του κυρίου Ανδρουλάκη ανέτρεψαν τα εμφανιζόμενα, μέχρι τότε, ως δεδομένα. Η άρνηση του τελευταίου να ενημερωθεί ”κατ’ ιδίαν” και με ”ρήτρα απορρήτου” ήταν δικαιολογημένη. Πέραν της απειλής για ”δεκαετή φυλάκιση” υπήρχε και το προηγούμενο των πολιτικών επιπτώσεων για τους πρωταγωνιστές του ”εγκλωβισμού με τριγωνισμό” της ”Πρεσβείας”. Όμως, παρ’ όλα αυτά, η άρνηση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να ”πάει παρακάτω”, αφήνοντας στο περιθώριο τις υποκλοπές, άλλαξε τα δεδομένα. Το σύστημα που προωθούσε τον νέο ”νυμφίο” άρχισε την αποκαθήλωση. Έτσι άρχισε το ”μάδημα” του κυρίου Ανδρουλάκη, και του ΠΑΣΟΚ.
Το δημοσκοπικό ψαλίδισμα των φτερών του ΠΑΣΟΚ και οι άοκνες προσπάθειες ”φρονηματισμού” της ηγεσίας του αποσκοπούσαν στον εξαναγκασμό τους σε αλλαγή πορείας. Στην εγκατάλειψη της πολιτικής των ίσων αποστάσεων, στην επιλογή του πολιτικού μονόδρομου της σύμπραξης με την ΝΔ. Μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, με τις εκλογές να ”μυρίζουν” έντονα βάγια, οι εκτιμήσεις ήταν ότι -ανεξάρτητα από το τραύμα των παρακολουθήσεων και τις προσωπικές στοχεύσεις του κυρίου Ανδρουλάκη- το ΠΑΣΟΚ θα εξαναγκαζόταν από την δυναμική του αποτελέσματος να στηρίξει την νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έναντι πλουσιοπάροχων ανταλλαγμάτων προφανώς. Η τραγωδία των Τεμπών άλλαξε τα δεδομένα. Το εγχείρημα έγινε πολύ πιο πολύπλοκο και δύσκολο. Το ενδεχόμενο, το εκλογικό αποτέλεσμα να μην προσφέρει επαρκή ερείσματα, για να στηριχθούν τα κέντρα που προωθούν την συγκεκριμένη σύμπραξη, προβάλλει ως ιδιαίτερα πιθανό.
Η ένδεια του εκλογικού αποτελέσματος θα περιορίσει τις δυνατότητες χειρισμών της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Η κυρία Διαμαντοπούλου σε πρόσφατη ομιλία της μίλησε για τις ”δύο ψυχές” του Κινήματος που αντιμάχονται. Την ”λαϊκή” (ορεινοί) και την ”εκσυγχρονιστική” (Κολωνακιώτες). Στην πραγματικότητα υπάρχει και μια τρίτη ”ψυχή” οι αναχωρητές (Μέτοικοι) που αντιμάχεται τις δύο προηγούμενες. Αν οι δύο πρώτες διαφωνούν, στην παρούσα φάση, για το εταιρικό σχήμα στο οποίο θα συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ η τρίτη αναζητά την νέα προσωπική ”γη της επαγγελίας”. Το παζάρι άρχισε, οι ” προξενήτρες” βγήκαν στη ρούγα. Αφού, προφανώς, ”ο Ανδρουλάκης δύσκολα θα γίνει πρωθυπουργός μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις των επόμενων μηνών” μπορεί σε μια κυβέρνηση ”να αναλάβει καθήκοντα αντιπροέδρου και υπουργού Εξωτερικών” (Μ. Μητσός, ”ΤΑ ΝΕΑ”, 14/3). Δεν θα το κάνει από ιδιοτέλεια αλλά ”επειδή θα το επιτάσσει το εθνικό συμφέρον” αλλά και ”το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί για δεύτερη φορά να θυσιαστεί”! Έλεος.
Αντωνάκος Αντώνης
30-03-2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου