Μάθετε τι είναι καραντίνα και πως ζουν δίπλα μας άνθρωποι που θυσιάζουν
τα πάντα για να ζήσουν. Δείτε τους νεκρούς στις άλλες χώρες και στη
συνέχεια γυρίστε να δείτε τους γονείς ή τα παιδιά σας. Και σκεφτείτε:
Αξίζει η ζωή τους για μια βόλτα στο πάρκο;
Σπουδαίοι δημοσιογράφοι που είχα την τύχη να με διδάξουν μου έλεγαν:
«Μη γράφεις τις προσωπικές σου απόψεις σε πρώτο ή δεύτερο πρόσωπο. Να αποστασιοποιείσαι, να μη δείχνεις προσωπική εμπλοκή, ακόμη κι αν είναι γνώμη σου».
Οσο κι αν προσπαθεί κάποιος να το τηρήσει σε χρόνια ήρεμα, στους χαλεπούς καιρούς αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Ειδικά όταν καθημερινά αποδεικνύεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι είμαστε… έθνος χαβαλέδων.
Ότι είμαστε ένας λαός που ούτε το ιερό δικαίωμα της ζωής δεν μπορεί να σεβαστεί.
Ούτε μία εβδομάδα σε καραντίνα οι Ελληνες και αμέσως χαλάρωσαν τα μέτρα περιορισμού που επέβαλε το κράτος. Αντί δηλαδή ο αυτοπεριορισμός να είναι καθήκον που θα τηρούμε με ιερότητα, αφήσαμε την κυβέρνηση να μας βάλει χαλινάρι.
Κι όμως, ακόμη και την απαγόρευση κυκλοφορίας, ακόμη και τις εντολές ή και τις εκκλήσεις των ειδικών τις γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια.
Και το χειρότερο είναι ότι κάνουμε και χαβαλέ γι’ αυτό. Προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε το… σύστημα, κάνουμε μικροκομπίνες για να ξεφύγουμε από τους ελέγχους και να μη φάμε τα πρόστιμα.
Και βεβαίως, γκρινιάζουμε ασύστολα. Τα… χώνουμε στον Τσιόδρα, στον Χαρδαλιά, στον Μητσοτάκη, στους Κινέζους που έφεραν τον κοροναϊό, στους Γερμανούς που δε δίνουν λεφτά.
Ολοι μας φταίνε γιατί μας είπαν να κλειστούμε μέσα για να γλιτώσουμε πιθανότατα τη ζωή μας ή τη ζωή μερικών εκατοντάδων ή χιλιάδων συμπολιτών μας.
Μας πείραξε η καραντίνα και το γυρίσαμε στην… καραμπίνα.
Θέλετε να σας πω τι είναι καραντίνα, εσείς Ελληνόπουλα που βάζετε τα παιδιά στο πορτ μπαγκάζ για να μην το δουν αστυνομικοί;
Που κάνετε πικ νικ στα πάρκα λες και σας έλειψε το κοψίδι στο ένα χέρι και το τσίπουρο στο άλλο;
Που δηλώνετε «σωματική άσκηση» και παίρνετε μαζί και τους γειτόνους για να πάτε δύο ώρες βόλτα και να πείτε τα κουτσομπολιά;
Εσείς που το Σαββατοκύριακο ξαναπήγατε στην παραλία ή στο βουνό δέκα – δέκα νομίζοντας ότι έτσι κοροϊδεύετε τον ιό αλλά και τους… κακούς που σας είπαν «μείνετε στο σπίτι»;
Θέλετε να μάθετε τι είναι πραγματική καραντίνα;
Καραντίνα είναι όταν μια 30χρονη κοπέλα πάσχει από σοβαρό αυτοάνοσο και αναγκάζεται να μείνει μήνες μέσα στο σπίτι γιατί μια απλή ίωση μπορεί να της στερήσει τη ζωή.
]
Και μαζί τα όνειρα για να κάνει οικογένεια, να γίνει μαμά, να γίνει γιαγιά και να πηγαίνει βόλτα στα πάρκα με τις γειτόνισσες.
Καραντίνα είναι όταν η 85χρονη γιαγιά που πέρασε μέρες στο νοσοκομείο, γύρισε σπίτι κι εδώ και δύο μήνες είναι κλεισμένη μέσα γιατί μπορεί να πεθάνει με το παραμικρό.
Καραντίνα είναι όταν ο παππούς στο χωριό τριγυρνάει σα φάντασμα στα σοκάκια γιατί δεν έχει που να πάει. Και κάθεται ώρες μέσα στο σπίτι, πολλές φορές μόνος γιατί φοβάται για τα λίγα χρόνια της ζωής του.
Καραντίνα είναι όταν η γριά αγρότισσα που μια ζωή έστυβε την πέτρα στο χωράφι να βρίσκεται μέρες μέσα στο σπίτι, να μην μπορεί να αγοράσει ούτε τα βασικά και να είναι κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους χωρίς ίντερνετ, χωρίς Netflix, χωρίς όλα αυτά τα καλούδια που κάνουν τη ζωή των υπολοίπων άνετη.
Καραντίνα είναι τέλος η νεαρή κοπέλα που κάνει χημειοθεραπείες για να πολεμήσει τον καρκίνο ή ο μεσήλικας που έχει πνευμονοπάθεια και ο εγκλεισμός είναι τρόπος ζωής.
Εσύ, λοιπόν, χαβαλέ που δεν αντέχεις ούτε πέντε ημέρες χωρίς να κάνεις πάρτι για να χορέψεις βαριά ζεϊμπεκιά και να μιλήσεις για τα βάσανα που σε βρήκαν ή για την καψούρα που δε σε θέλει.
Εσύ που πήρες την οικογένεια, φίλους, συγγενείς και γείτονες και ξεσάλωσες το Σαββατοκύριακο στο δασάκι γιατί δεν άντεξες άλλο να παίζεις ηλεκτρονικά με τις ώρες.
Εσύ που μέχρι προχθές για να πας στο περίπτερο έπαιρνες το αυτοκίνητο κι αίφνης ανακάλυψες τη γυμναστική και τρέχεις με τις ώρες παραβιάζοντας τις εντολές.
Εσύ που γύρισες από το εξωτερικό κι ενώ έπρεπε να είσαι σε καραντίνα κάνεις βόλτες ή εσύ που δεν αντέχεις να μη βλέπεις τη θάλασσα ή ξαφνικά θυμήθηκες ότι έχεις έλλειψη βιταμίνης D.
Εσύ που δε σέβεσαι όλους εκείνους που κάνουν υπομονή κι έχουν καταλάβει ότι μόνο με την ατομική ευθύνη δεν θα γίνει κόλαση.
Ολοι εσείς που αρχίσατε να γκρινιάζετε γιατί φέτος δε θα σουβλίσετε αρνί στο χωριό χορεύοντας την Καραγκούνα.
Κι εσείς που εξοργιστήκατε γιατί δεν θα δείτε τον παπά από κοντά να λέει «Ω γλυκύ μου Έαρ» ή το «Δεύτε Λάβετε Φως», λες και μ’ αυτό θα συγχωρεθείτε και θα πάτε στον παράδεισο.
Ολοι εσείς, λοιπόν, δείτε τους χιλιάδες νεκρούς στην Ιταλία και την Ισπανία.
Ακούστε για τους 100 ή 200 χιλιάδες, μπορεί και περισσότερους, που θα πεθάνουν στις ΗΠΑ.
Και τότε γυρίστε να δείτε τους γονείς σας, τους παππούδες σας, τους υπερήλικες συγγενείς σας.
Ή ακόμη και τα παιδιά σας και τα αδέρφια σας, μιας και ο κοροναϊός σκοτώνει και 20χρονους.
Κι αφού τους δείτε αναρωτηθείτε: Αξίζει να τους θάψετε για μια βόλτα στο πάρκο;
Βασίλης Σ. Κανέλλης
in.gr
«Μη γράφεις τις προσωπικές σου απόψεις σε πρώτο ή δεύτερο πρόσωπο. Να αποστασιοποιείσαι, να μη δείχνεις προσωπική εμπλοκή, ακόμη κι αν είναι γνώμη σου».
Οσο κι αν προσπαθεί κάποιος να το τηρήσει σε χρόνια ήρεμα, στους χαλεπούς καιρούς αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Ειδικά όταν καθημερινά αποδεικνύεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι είμαστε… έθνος χαβαλέδων.
Ότι είμαστε ένας λαός που ούτε το ιερό δικαίωμα της ζωής δεν μπορεί να σεβαστεί.
Ούτε μία εβδομάδα σε καραντίνα οι Ελληνες και αμέσως χαλάρωσαν τα μέτρα περιορισμού που επέβαλε το κράτος. Αντί δηλαδή ο αυτοπεριορισμός να είναι καθήκον που θα τηρούμε με ιερότητα, αφήσαμε την κυβέρνηση να μας βάλει χαλινάρι.
Κι όμως, ακόμη και την απαγόρευση κυκλοφορίας, ακόμη και τις εντολές ή και τις εκκλήσεις των ειδικών τις γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια.
Και το χειρότερο είναι ότι κάνουμε και χαβαλέ γι’ αυτό. Προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε το… σύστημα, κάνουμε μικροκομπίνες για να ξεφύγουμε από τους ελέγχους και να μη φάμε τα πρόστιμα.
Και βεβαίως, γκρινιάζουμε ασύστολα. Τα… χώνουμε στον Τσιόδρα, στον Χαρδαλιά, στον Μητσοτάκη, στους Κινέζους που έφεραν τον κοροναϊό, στους Γερμανούς που δε δίνουν λεφτά.
Ολοι μας φταίνε γιατί μας είπαν να κλειστούμε μέσα για να γλιτώσουμε πιθανότατα τη ζωή μας ή τη ζωή μερικών εκατοντάδων ή χιλιάδων συμπολιτών μας.
Μας πείραξε η καραντίνα και το γυρίσαμε στην… καραμπίνα.
Ξέρετε τι είναι πραγματική καραντίνα;
Θέλετε να σας πω τι είναι καραντίνα, εσείς Ελληνόπουλα που βάζετε τα παιδιά στο πορτ μπαγκάζ για να μην το δουν αστυνομικοί;
Που κάνετε πικ νικ στα πάρκα λες και σας έλειψε το κοψίδι στο ένα χέρι και το τσίπουρο στο άλλο;
Που δηλώνετε «σωματική άσκηση» και παίρνετε μαζί και τους γειτόνους για να πάτε δύο ώρες βόλτα και να πείτε τα κουτσομπολιά;
Εσείς που το Σαββατοκύριακο ξαναπήγατε στην παραλία ή στο βουνό δέκα – δέκα νομίζοντας ότι έτσι κοροϊδεύετε τον ιό αλλά και τους… κακούς που σας είπαν «μείνετε στο σπίτι»;
Θέλετε να μάθετε τι είναι πραγματική καραντίνα;
Καραντίνα είναι όταν μια 30χρονη κοπέλα πάσχει από σοβαρό αυτοάνοσο και αναγκάζεται να μείνει μήνες μέσα στο σπίτι γιατί μια απλή ίωση μπορεί να της στερήσει τη ζωή.
]Και μαζί τα όνειρα για να κάνει οικογένεια, να γίνει μαμά, να γίνει γιαγιά και να πηγαίνει βόλτα στα πάρκα με τις γειτόνισσες.
Καραντίνα είναι όταν η 85χρονη γιαγιά που πέρασε μέρες στο νοσοκομείο, γύρισε σπίτι κι εδώ και δύο μήνες είναι κλεισμένη μέσα γιατί μπορεί να πεθάνει με το παραμικρό.
Καραντίνα είναι όταν ο παππούς στο χωριό τριγυρνάει σα φάντασμα στα σοκάκια γιατί δεν έχει που να πάει. Και κάθεται ώρες μέσα στο σπίτι, πολλές φορές μόνος γιατί φοβάται για τα λίγα χρόνια της ζωής του.
Καραντίνα είναι όταν η γριά αγρότισσα που μια ζωή έστυβε την πέτρα στο χωράφι να βρίσκεται μέρες μέσα στο σπίτι, να μην μπορεί να αγοράσει ούτε τα βασικά και να είναι κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους χωρίς ίντερνετ, χωρίς Netflix, χωρίς όλα αυτά τα καλούδια που κάνουν τη ζωή των υπολοίπων άνετη.
Καραντίνα είναι τέλος η νεαρή κοπέλα που κάνει χημειοθεραπείες για να πολεμήσει τον καρκίνο ή ο μεσήλικας που έχει πνευμονοπάθεια και ο εγκλεισμός είναι τρόπος ζωής.
Σκέψου χαβαλέ
Εσύ, λοιπόν, χαβαλέ που δεν αντέχεις ούτε πέντε ημέρες χωρίς να κάνεις πάρτι για να χορέψεις βαριά ζεϊμπεκιά και να μιλήσεις για τα βάσανα που σε βρήκαν ή για την καψούρα που δε σε θέλει.
Εσύ που πήρες την οικογένεια, φίλους, συγγενείς και γείτονες και ξεσάλωσες το Σαββατοκύριακο στο δασάκι γιατί δεν άντεξες άλλο να παίζεις ηλεκτρονικά με τις ώρες.
Εσύ που μέχρι προχθές για να πας στο περίπτερο έπαιρνες το αυτοκίνητο κι αίφνης ανακάλυψες τη γυμναστική και τρέχεις με τις ώρες παραβιάζοντας τις εντολές.
Εσύ που γύρισες από το εξωτερικό κι ενώ έπρεπε να είσαι σε καραντίνα κάνεις βόλτες ή εσύ που δεν αντέχεις να μη βλέπεις τη θάλασσα ή ξαφνικά θυμήθηκες ότι έχεις έλλειψη βιταμίνης D.
Εσύ που δε σέβεσαι όλους εκείνους που κάνουν υπομονή κι έχουν καταλάβει ότι μόνο με την ατομική ευθύνη δεν θα γίνει κόλαση.
Ολοι εσείς που αρχίσατε να γκρινιάζετε γιατί φέτος δε θα σουβλίσετε αρνί στο χωριό χορεύοντας την Καραγκούνα.
Κι εσείς που εξοργιστήκατε γιατί δεν θα δείτε τον παπά από κοντά να λέει «Ω γλυκύ μου Έαρ» ή το «Δεύτε Λάβετε Φως», λες και μ’ αυτό θα συγχωρεθείτε και θα πάτε στον παράδεισο.
Ολοι εσείς, λοιπόν, δείτε τους χιλιάδες νεκρούς στην Ιταλία και την Ισπανία.
Ακούστε για τους 100 ή 200 χιλιάδες, μπορεί και περισσότερους, που θα πεθάνουν στις ΗΠΑ.
Και τότε γυρίστε να δείτε τους γονείς σας, τους παππούδες σας, τους υπερήλικες συγγενείς σας.
Ή ακόμη και τα παιδιά σας και τα αδέρφια σας, μιας και ο κοροναϊός σκοτώνει και 20χρονους.
Κι αφού τους δείτε αναρωτηθείτε: Αξίζει να τους θάψετε για μια βόλτα στο πάρκο;
Βασίλης Σ. Κανέλλης
in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου