Παπαχρήστου Δ. Βασίλειος Αιρετός ΠΥΣΔΕ Σερρών: Επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών

Σέρρες 20 Ιανουαρίου 2020

Μακαριώτατε πάτερ και Δέσποτα κ.κ Ιερώνυμε Β΄,

Ευχόμεθα ολόψυχα η Χάρις του Τριαδικού Θεού διά Πρεσβειών του Αγίου Ιερωνύμου ού το όνομα ευλαβώς φέρετε να σας σκέπει, να σας φωτίζει, ώστε ως οιακοστρόφος της νοητής ολκάδος της Εκκλησίας  της Ελλάδος να την οδηγείτε σε λιμένες απάνεμους, γαλήνιους, ειρηνικούς, Αγγελοφρουρούμενους και Αγιοσκεπάστους προς πνευματική και ψυχική ανάπαυση και ανάταση της  Στρατευομένης Εκκλησίας αλλά και προς αγαλλίαση της Θριαμβευούσης Εκκλησίας.

Στο προοίμιο του Επιβατηρίου Σας λόγου, στις 18 Φεβρουαρίου 2008, αναφέρατε:

 «Καὶ ἱδοὺ ἐγώ ἐν μέσῳ ὑμῶν. Μᾶλλον ἐν τῷ μέσῳ πάντων ἡμῶν ὁ Χριστός, Ὅς ἦν καὶ ἔστι καί ἔσται».

Και απευθύνατε τούτη τη ρήση, διότι την πιστεύατε και συνεχίζετε να την πιστεύετε και το ουσιαστικότερο, να τη βιώνετε.

Και τούτο το βίωμά σας. θέλατε να το μεταλαμπαδεύσετε, άμα τη αναλήψει των νέων καθηκόντων σας ως Πνευματικού Ηγέτη της Ορθόδοξης μερίδας των Ελλήνων και μη που διαβιοί στον Ελλαδικό χώρο, στον Περιούσιο λαό του Κυρίου μας, τη Στρατευομένη Εκκλησία την οποία θυσιαστικώς υπηρετήσατε και συνεχίζετε να υπηρετείτε από τη στιγμή που ενδυθήκατε το τιμημένο ράσο του ευλαβούς και ταπεινού λευΐτη.

Υμείς και ημείς, Μακαριώτατε, αποτελούμε το Σώμα της Εκκλησίας.

Αυτό το Σώμα με κεφαλή τον Κύριό μας που σε κάθε Θεία Λειτουργία εναποτίθεται εντός του Αγίου Δισκαρίου αδιάσπαστα, μοναδικά, συνεχώς άνευ τέλους.

Είμαστε όλοι εκεί, ενωμένοι, εφόσον βεβαίως το επιθυμούμε. Είμαστε αδελφοί κατά Χάριν, πρωτίστως με τον Κύριό μας αλλά και με τους άλλους αδελφούς μας, τόσο τους λαϊκούς όσο και τους κληρικούς. Και βεβαίως εντός της οικογενείας - πολλώ δε μάλλον- εντός του ιδίου σώματος πρέπει να υπάρχει αρμονία και συνεννόηση, τόσο στο λεκτικό όσο και στον έμπρακτο τομέα της καθημερινότητάς μας.

Συνεχίζετε, Μακαριώτατε, στον επιβατήριο λόγο Σας με τα εξής:

«… Ιδού εγώ ανάμεσά σας, στην εποχή των μεγαλόστομων διακηρύξεων, του πληθωρισμού της κενολογίας και της ξύλινης γλώσσας, απρόθυμος να διατυπώσω υψιπετείς διακηρύξεις.

Η Εκκλησία πορεύεται μέσα στην Ιστορία και τον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Δεν ενδιαφέρεται να αντιπαρατεθεί προς κάτι ή κάποιον αλλά να προσλάβει τον κόσμο και να τον μεταμορφώσει. Δεν καλείται να είναι το λίπασμα για τα διακοσμητικά φυτά αυτού του κόσμου αλλά γίνεται συνεχώς ένας πνευματικός εκρηκτικός μηχανισμός που ανατινάζει τον κόσμο και τον κάνει Εκκλησία.

Κι εμείς, οι διάκονοι της Εκκλησίας, δεν υπάρχουμε για να αντιπαραθέτουμε επιμέρους απόψεις εναντίον άλλων απόψεων ή ιδεολογικές αντιλήψεις έναντι άλλων ιδεολογιών, ούτε δικαιούμαστε να στρατευτούμε σε μια ιδεολογικοπολιτική επιλογή εναντιούμενοι σέ κάποιαν άλλη. …»

Και συνεχίζετε:

«…Τούτο σημαίνει ότι η Εκκλησία έχει καθήκον να διατυπώνει τον λόγο της όχι για να αμφισβητήσει τους θεσμούς ή να εμπλακεί σε πολιτικές και κομματικές αντιπαραθέσεις αλλά για να εκφράσει την αγωνία της, όταν αισθάνεται ότι η έκπτωση των αρχών και των αξιών υποθηκεύει το μέλλον του λαού του Θεού και απαξιώνει τα ουσιώδη του βίου του. Η δική μας δουλειά είναι να παράγουμε πνευματικά αντισώματα, προστατευτικά του κοινωνικού οργανισμού από κάθε φθοροποιό νόσο που εκφυλίζει το ανθρώπινο πρόσωπο και οδηγεί σε εκπτωτικά φαινόμενα τον κοινό μας βίο.…»

Πόσο Θεόπνευστες ρήσεις, Μακαριώτατε, με το φωτισμό Του Τριαδικού Θεού απευθύνατε στον περιούσιο λαό του Κυρίου μας.

Ως πολιός Ιεράρχης και πνευματικός καθοδηγητής των ψυχών γνωρίζετε κάλλιον ημών ότι η εκφορά λόγου πολλάκις δηλητηριάζει τις σχέσεις μας και δη εντός της οικογενείας τόσο με τη στενή έννοια, της θύραθεν νομοθεσίας, όσο και με την ευρεία έννοια, της άνωθεν νομοθεσίας.

Ως σκαπανεύς δε της ιστορίας, με βάση τη θύραθεν σοφία που επιμελώς από νεαρή ηλικία με συστηματική και ουσιαστική μελέτη αποκτήσατε με σπουδές τόσο στην ημεδαπή όσο και στην αλλοδαπή, γνωρίζετε ότι τα γεγονότα επαναλαμβάνονται.

Ως μαθητής και αργότερα ως εκπαιδευτικός που υπηρετήσατε με ζήλο το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, βιώσατε τις εορταστικές εκδηλώσεις που ήταν αφιερωμένες στους Μεγάλους Προστάτες των Γραμμάτων, ήτοι: στους Τρεις Ιεράρχες που πραγματοποιούνταν κατά την 30^η Ιανουαρίου.

Μακαριώτατε, βιώσατε την ανάδειξη αυτής της εορτής,

βιώσατε την τιμή προς τους Τρεις Ιεράρχες και με την αργία εκείνης της ημέρας.

Μακαριώτατε πλήρης βιωμάτων ανεχθήκατε την παρούσα αργία,

Μακαριώτατε επιβραβεύετε και προσωπικώς αλλά και ως Εκκλησία την οποία και εκπροσωπείτε και είστε «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ» την ύπαρξη Αγίων Προστατών σε επαγγελματικούς φορείς

Μετά υιικής αγάπης και βαθέος σεβασμού θεωρούμε ότι η ρήση που ειπώθηκε από Σας, με αφορμή την αργία ή μη της 30^ης Ιανουαρίου, ημέρα τιμής των προστατών των γραμμάτων, δηλαδή εκείνης των Τριών Ιεραρχών: «Έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Όλα τα άλλα είναι αστειότητες και προφάσεις. Η αργία είναι για τους τεμπέληδες», προσδίδει το χαρακτήρα του τεμπέλη στον εκπαιδευτικό κόσμο και σε κάθε επιστημονικό, επαγγελματικό κλάδο που την ημέρα εκείνη τιμά τον Άγιο προστάτη του με την καθιερωθείσα αργία.

Θεωρούμε ότι η πρότασή σας ήταν ατυχής διότι:

Έρχεται σε πλήρη αντίθεση και αντίφαση με αυτά που η Μακαριότητά Σας ανέφερε στον Επιβατήριο λόγο της.

Ακυρώνει το Πνεύμα της αγάπης και της ενότητας που πρέπει να διέπει τις σχέσεις των μελών του σώματος της Εκκλησίας χωρίς δηκτικές αναφορές που σκοπεύουν και στοχεύουν να μειώσουν το συνάνθρωπό μας, ως μέλος του Σώματος της Εκκλησίας, και άρα την εικόνα του Θεού

Εάν βεβαίως, θεωρείτε ότι με τη δήλωσή Σας αυτή αναδεικνύετε την πλήρη απαξίωση του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών από την Πολιτεία πρωτίστως και κατ΄επέκταση από τους εορτάζοντες εκπαιδευτικούς και μαθητές, νομίζω ότι πρέπει να ανατρέξουμε εκ νέου σε αυτό που αναφέρετε στον επιβατήριο λόγο Σας:

«…Καλώ λοιπόν το λαό του Θεού, το ποίμνιο που μου εμπιστεύτηκε ο Κύριος, δηλαδή όλους σας: τους πιστούς και εκείνους που δηλώνουν άπιστοι, να συναντηθούμε γύρω από την Αγία Τράπεζα, εκεί που τελείται το μέγιστο των μυστηρίων, και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να κάνουμε την αγάπη και την ενότητα τρόπο ζωής, ώστε η Θεία Λειτουργία να συνεχίζεται στην καθημερινότητα της βιοτής μας και να γίνεται πηγή παρηγοριάς μέσω ημών και της προσφοράς μας για κάθε πονεμένο αδελφό μας…»

Μάλλον κάτι δεν υλοποιήθηκε από αυτό που η Μακαριότητα Σας εμνημόνευσε προ δωδεκαετίας στον Επιβατήριο λόγο Σας.

Μήπως Πάτερ και Δέσποτα θα πρέπει ενδελεχώς να αφουγκραστείτε την κοινωνία, τα παιδιά, τους γονείς, την οικογένεια, το εκπαιδευτικό προσωπικό;

Μήπως θα πρέπει να βρείτε τρόπους παρέμβασης στα τεκταινόμενα της εκπαίδευσης;

Στον ίδιο λόγο αναφέρετε:

«…Η Εκκλησία της Ελλάδος διοικείται από την Σύνοδο της Ιεραρχίας και την Διαρκή Ιερά Σύνοδο κατά καθορισμένο τρόπο, ο οποίος προβλέπει και τις ευθύνες και αρμοδιότητες του Προέδρου τους, ο οποίος είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος.

Η χάραξη της πορείας της Ελλαδικής Εκκλησίας, η λήψη των αποφάσεων, η αντιμετώπιση των προβλημάτων που κατά καιρούς προκύπτουν και η αντιμετώπιση όλων των άλλων ζητημάτων, για τα οποία έχει αρμοδιότητα η Ιεραρχία, οφείλουν να είναι καρπός συνεργασίας των μελών της, οι οποίοι συναποφασίζουν εν Αγίω Πνεύματι με ήθος συνοδικό. Ο Αρχιεπίσκοπος ως πρόεδρος έχει καθήκον να διασφαλίζει τη λειτουργία του συνοδικού συστήματος και, ως πρώτος μεταξύ ίσων, να είναι ο εγγυητής της εύρυθμης λειτουργίας του. Κατά προέκταση έχει την ευθύνη να μεριμνά ώστε αυτό το συνοδικό πνεύμα να διαποτίζει κάθε πτυχή του εκκλησιαστικού βίου και να καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν όλες οι δομές της εκκλησιαστικής πραγματικότητας.

Έχω επίγνωση του χρέους μου να είμαι υπεύθυνος, εμψυχωτής και εγγυητής του συνοδικού μας συστήματος. Όμως αυτό, εκ της φύσεως του, διασώζεται μόνο με κοινή προσπάθεια και συναντίληψη. Παρακαλώ λοιπόν εκ μέσης καρδίας ο καθένας μας να συμβάλλει υπεύθυνα και με συναίσθηση της πνευματικής ευθύνης στην ουσιαστική και έμπρακτη λειτουργία του συνοδικού μας συστήματος.…»

Η ρήση περί τεμπέληδων απηχεί και τη θέση της Ιεραρχίας;

Με πολύ σεβασμό, Μακαριώτατε διακατεχόμενοι από αισθήματα υϊκής αγάπης και βαθέος σεβασμού προς την Μακαριότητα απευθύνουμε μήνυμα αγωνίας να προβείτε σε ανασκευή της δήλωσής σας. Διότι σε διαφορετική περίπτωση και οι αργίες  του Αγίου Πνεύματος, της Καθαράς Δευτέρας, της Μεγάλης Παρασκευής και άλλες πολλές θρησκευτικές αργίες αλλά και οι Εθνικές μας αργίες πρέπει να καταργηθούν.

Έτσι, όμως, θα καταργηθούν οι εορτές που αρμόζουν στο Γένος μας και θα ασχοληθούμε με αργίες και εορτές ξενόφερτες που τις βιώσατε καθ’ ω χρόνω σπουδάζατε στην Ευρώπη.

Και είναι δεδομένο ότι η αγάπη Σας, Μακαριώτατε, για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, σας έφερε πίσω στην Πατρίδα μας, για να προσφέρετε σε αυτή, βασιζόμενος και εμπνεόμενος από τις αρχές που λάβατε ως Ιερά παρακαταθήκη εξ απαλών ονύχων.

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος,

Παρακαλούμε θερμώς να προβείτε σε ανασκευή της δήλωσής Σας και να αναδείξετε την εορτή των Τριών Ιεραρχών σε συνεργασία με την πολιτικό Προϊστάμενο ήτοι την υπουργό Παιδείας.

Στη διάθεσή Σας οψέποτε εσείς επιθυμείτε για συζήτηση επί θεμάτων εκπαιδεύσεως.

Μετά μεγάλου σεβασμού και υϊικής αγάπης

Ασπαζόμενος την δεξιά Σας

	Παπαχρήστου Δ. Βασίλειος
	Αιρετός ΠΥΣΔΕ Σερρών