Η αριστερά σε vertigo

Είναι εμφανές σε κάθε αντικειμενικό παρατηρητή των πολιτικών δρώμενων της χώρας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ήττα των εκλογών του Ιουλίου, πάσχει από σοβαρής μορφής vertigo, που νοείται ως χωρικός αποπροσανατολισμός και παραίσθηση ως προς τη θέση στον χώρο και την κατεύθυνση.

Φαίνεται πως οι άνθρωποι που αναρριχήθηκαν στην εξουσία το 2015 με ψευδείς υποσχέσεις και άμετρη υποκρισία, εκμεταλλευόμενοι τα αρνητικά συναισθήματα της κοινωνίας και κυρίως την οργή για τα ασυγχώρητα λάθη του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, και στηριζόμενοι από τους εθνολαϊκιστές των ΑΝΕΛ, δεν διαθέτουν ούτε τα ψυχικά αποθέματα ούτε τη συναισθηματική ευφυΐα για να διαχειρισθούν την κατάσταση που τους προέκυψε.

Βαδίζουν χωρίς ρεαλιστικό και δημιουργικό αφήγημα, χωρίς όραμα και πυξίδα. Τρέφονται με μανιχαϊστικούς διαχωρισμούς και μετέρχονται πολιτικές που πιστεύουν ότι θα δημιουργήσουν εσωκομματική ένταση και προβλήματα συνοχής στην κυβέρνηση. Τα μόνα αντανακλαστικά που λειτουργούν είναι τα αντιδεξιά, τα οποία όμως είναι κενού περιεχομένου, λόγω της εξουδετέρωσής τους από τον Κ. Μητσοτάκη, με τη σύνθεση της κυβέρνησης και την επιλογή των στελεχών του Δημοσίου και των οργανισμών του.

Ζουν με τη νοσταλγία της πρώτης Βιομηχανικής επανάστασης, ενώ βρισκόμαστε στην τέταρτη και, παρόλα αυτά, θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς!

Με αναπαλαιωμένο κομμουνιστικό λυρισμό, συνεχίζουν να υπόσχονται ζαχαρωτά (=ευτελή επιδόματα) στους πολλούς και να μέμφονται και να διώκουν την επιχειρηματικότητα, η οποία τα παράγει και καθιστά εφικτή τη διανομή τους.

Βλέπουν να μην τους βγαίνει η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, με την επιστράτευση των πολιτικών αποκαϊδιών του ΠΑΣΟΚ, σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και οδηγούνται στη μελαγχολία. Μια μελαγχολία που επιτείνεται από την εικόνα και την αντιμετώπιση του πρωθυπουργού από τους ηγέτες των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, τις δηλώσεις υψηλών αξιωματούχων των ΗΠΑ και τις δημοσκοπήσεις που διεξήχθηκαν μετά τις εκλογές. 

"Με εντυπωσίασαν πολλά πράγματα... ένα είναι πολύ ξεκάθαρο, ότι η διοίκηση αυτή καταλαβαίνει τι χρειάζεται η Ελλάδα" δήλωσε ο υπουργός εμπορίου των ΗΠΑ, μετά τις συναντήσεις του με τον πρωθυπουργό και τα κυβερνητικά στελέχη.

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του ΣΚΑΙ, η διαφορά στην πρόθεση ψήφου μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ διπλασιάσθηκε μέσα σε δύο μήνες και ανέρχεται στις 16,1 μονάδες, ενώ το 71% των ψηφοφόρων έχει θετική γνώμη για την κυβέρνηση και το 49% πιστεύει πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα στο μέλλον.

Σε άλλη δημοσκόπηση της OPINIONPOLL, το 55,4% δηλώνει ικανοποιημένο από την κυβέρνηση και το 50,56% θεωρεί καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη, έναντι 21% τον Α. Τσίπρα, ενώ οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την ανακατάληψη των δημόσιων και ιδιωτικών χώρων από τους μπαχαλάκηδες και τη μείωση των φόρων καταγράφουν υψηλά ποσοστά απήχησης, και συγκεκριμένα 74%, 84% και 85,5% αντίστοιχα.

Χρειάσθηκε να περάσουν μόλις δύο μήνες για να αποδειχθεί ότι η πολιτική αξία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιστοιχεί στο 31% που έλαβε στις τελευταίες εκλογές. Ήταν ένα συγκυριακό αποτέλεσμα που προέκυψε από την πόλωση των δύο αντίπαλων κόσμων: της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας και του βολοδέρνοντος αριστερισμού. Η απαξία του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό προϊόν επιβεβαιώνεται άλλωστε από την αδυναμία δημιουργίας πιστής, συμπαγούς κομματικής δομής και οργάνωσης, καθώς και από τον μικρό αριθμό των εγγεγραμμένων μελών.

Κοντολογίς, από την αποτελεσματική, αξιοκρατική και υπεύθυνη διακυβέρνηση της νέας κυβέρνησης θα εξαρτηθεί η περαιτέρω συρρίκνωση του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού (του τελευταίου συντελέσθηκε σε μεγάλο βαθμό στις τελευταίες εκλογές) και η ποιοτική αναβάθμιση του φιλελεύθερου κοινωνικού κράτους δικαίου. Τονίζω το κοινωνικό, διότι όπου διαρρηγνύεται η κοινωνική συνοχή βρίσκει καρποφόρο έδαφος ο λαϊκισμός και απειλείται το δημοκρατικό πολίτευμα. Ωστόσο, η αλαζονεία της εξουσίας καραδοκεί σαν την Κίρκη για να ξεμυαλίσει τους κατόχους της, όπως η τελευταία ξεμυάλισε με τα κάλλη της τον Οδυσσέα. Απομένει να δούμε αν οι νέοι κυβερνώντες διαθέτουν ισχυρά αντισώματα για να μην πληγούν από την εξουσιολαγνεία.

 Του Ανδρέα Μήλιου

capital.gr