Σεμνά και ταπεινά του Αντώνη Αντωνάκου

Σεμνά και ταπεινά…

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 26^ης Μαΐου αποτέλεσε έκπληξη μεγάλων διαστάσεων δρομολογώντας πολιτικές εξελίξεις οι οποίες πιθανόν δεν εξαντλούνται στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Η αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη πλέον δεν αφορά το εύρος της διαφοράς μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αφού, ενδεχομένως, θα οδηγήσει σε αμφισβήτηση της μέχρι πρότινος αδιαφιλονίκητης κυριαρχίας του τελευταίου στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Αναμφισβήτητα το πολιτικό γεγονός που υπήρξε καθοριστικό για την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Το επιβεβαιώνει η καταλυτική κυριαρχία της Ν.Δ. σε όλη την Βόρειο Ελλάδα, αλλά παράλληλα η συρρίκνωση του Ποταμιού (υπερψήφισε την συμφωνία), η εξαφάνιση των ΑΝ.ΕΛ. (δεν ανέτρεψαν την κυβέρνηση την Άνοιξη του 2018 όταν μπορούσαν) και η ανάδυση της «Ελληνικής Λύσης».

Όμως πέρα από το «Μακεδονικό», το οποίο με την έναρξή του, τον Ιανουάριο του 2018, και την έκτοτε εξέλιξή του μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας τον Μάιο, φαίνεται ότι οριστικοποίησε την πρωτιά της Ν.Δ. μια σειρά από άλλα γεγονότα και συμπεριφορές καθόρισαν το εύρος της διαφοράς. Ενώ η συμφωνία των Πρεσπών, βρήκε υποστηρικτές σε όλο το εκλογικό φάσμα –έστω και αν δεν ψήφισαν ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μετρίασαν τις επιπτώσεις από την υπογραφή της- η οίηση και ο «προοδευτικός τσαμπουκάς» υπήρξαν οι καταλυτικοί παράγοντες που δημιούργησαν μια απροσδόκητη προοπτική επιστροφής στην πολιτική «αφετηρία». Στην ουσία αυτό που διακυβεύεται πλέον στην εκλογική αναμέτρηση του Ιουλίου είναι η κυριαρχία στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Όχι ότι υπάρχει η πιθανότητα να εκμηδενιστεί ο συσχετισμός δύναμης μεταξύ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΚΙΝ.ΑΛ. αλλά μια ενδεχόμενη νέα σημαντική μείωση των ποσοστών του πρώτου θα δημιουργήσει καινούργια δυναμική αποσυσπείρωσης στις τάξεις του.

Η αίσθηση του «ακατάβλητου» που -μετά την εκλογική απογείωση- ενδυναμώθηκε από την υπερπήδηση εμποδίων όπως η ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος με την υπογραφή του 3^ου μνημονίου,  η έξοδος από την «κηδεμονία» των θεσμών, η «επίλυση» του Μακεδονικού και τέλος ο -συνακόλουθος με την συμπεριφορά του «καλού παιδιού»- εναγκαλισμός από τις ηγεσίες Ευρώπης και Αμερικής του «μεταλλαγμένου αντάρτη», δημιούργησε υπερβάλλουσα αλαζονεία η οποία οδήγησε σε μοιραία λάθη.

Η κάλυψη της αμετροεπούς συμπεριφοράς που ξεδιπλώθηκε από στελέχη με ακραίο εκφραστή της τον «σύντεκνο Παύλο», η «ξεκούραση» στο κότερο της «συνεργάτιδας;;; Κατερίνας», η ανοχή και το ντάντεμα στους «συντρόφους» -με τα επαναστατικά τσιτάτα και την φασιστική συμπεριφορά- του Ρουβίκωνα, η γκετοποίηση συνοικιών της πρωτεύουσας υπό το «άγρυπνο» βλέμμα –από απόσταση ασφαλείας!!!- της πολιτείας, η ύποπτη εύνοια απέναντι στον «σύντροφο Λουκά», υπήρξαν μερικοί μόνο από τους παράγοντες που τα «κοινωνικά μερίσματα» δεν στάθηκαν όσο αποδοτικά ανέμενε το επιτελείο της Κουμουνδούρου.

Το «σεμνά και ταπεινά» -συμπληρωμένο για να ταιριάζει στην Αριστερά με το «αγωνιστικά»- σύνθημα αλλά και προσωπικός κανόνας ζωής ενός πρώην πρωθυπουργού, δεν υιοθετήθηκε από τον κύριο Τσίπρα. Οι εποχές που η αλαζονεία του παλιού ΠΑ.ΣΟ.Κ. έμενε ατιμώρητη εκλογικά έχει παρέλθει. Ήταν άλλη η κοινωνία και άλλοι οι πρωταγωνιστές. Τώρα ο κανόνας επιβεβαιώθηκε. Μετά την ύβρη ακολούθησε η νέμεση.

Αντώνης Αντωνάκος 30/5/2019