Όσοι από τους «συντρόφους» του έχουν τολμήσει να διαφωνήσουν δημοσίως με
την επίθεση του Π. Πολάκη στον Στ. Κυμπουρόπουλο, επισημαίνουν ότι με
την «ατυχή», όπως τη χαρακτηρίζουν, δήλωσή του ο Πολάκης «αδικεί τον
εαυτό του» – το πουλάκι μου.
Δεν είναι, θέλουν να πουν, τέτοιος άνθρωπος. Όχι!
Παρασύρθηκε, ήταν απρόσεκτος, έγινε μια στραβή.
Τους συμφέρει να το υποστηρίζουν αυτό και, ενδεχομένως, να τους παρηγορεί κιόλας, διότι πολλοί έχουν αηδιάσει πια με τον «αψύ Σφακιανό» του Τσίπρα.
Δεν είναι έτσι όμως· και τους καλοθελητές έρχεται να διαψεύσει ο ίδιος ο Πολάκης με νεότερη ανάρτησή του, στην οποία αναπτύσσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται αυτό που ονομάζει «ηθικό πλεονέκτημα και ήθος της Αριστεράς».
Τελευταίο στη σειρά, αλλά όχι σε σημασία, για το ήθος της Αριστεράς κατά Πολάκη, είναι το εξής:
«νασαι ο εαυτος σου κι αυτο που κουβαλας απ τα γονιδια, την οικογενεια, την καταγωγη σου, τον τοπο σου, τις σπουδες σου και τη μόρφωση σου, την εμπειρία σου και τη διαδρομη σου». (Το άφησα στο ατονικό σύστημα που προτιμά ο ίδιος).
Πώς λοιπόν αδικεί τον εαυτό του;
Ο Πολάκης όχι μόνο υπερασπίζεται τη γαϊδουριά, αλλά την εξιδανικεύει κιόλας ως φυσικότητα και αυθεντικότητα (ο «ευγενής άγριος» του Ρουσό), την ανάγει μάλιστα στο επίπεδο του ιδεολογικού γνωρίσματος.
Αυτό είναι το αριστερό ήθος, μας λέει.
Σου έρχεται να την αμολήσεις; Την αμολάς και δεν τρέχει τίποτα. Αν θες και τίποτε περισσότερο, τα κατεβάζεις εκεί επιτόπου και τα κάνεις σαν το σκύλο.
Εσύ είσαι αυθεντικός! Των άλλων είναι το πρόβλημα να εκτιμήσουν την αυθεντικότητά σου.
Αν κάνεις υπομονή και δεν υπακούσεις στο κάλεσμα της φύσης, όπως ορίζει η αυθεντικότητα; Τότε είσαι ύποπτος για κεντροαριστερές τάσεις.
Αν ψάξεις για τουαλέτα; Εκεί πια κατηγορείσαι για δεξιό ρεβιζιονισμό και δεν σε σώζει τίποτα. Χαρτί υγείας, δε, μόνον οι φασίστες χρησιμοποιούν – οι βρωμιάρηδες.
Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τσίπρας συμφωνεί απολύτως με τη ζωώδη συμπεριφορά του Πολάκη.
Παρ’ όλα αυτά, η θέση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας στην κυβέρνηση δεν νομίζω ότι είναι εγγυημένη.
Οι εσωκομματικές αντιδράσεις δεν έχουν σταματήσει και το διάλειμμα του Πάσχα δεν προσφέρει αληθινή διέξοδο από το πρόβλημα, γιατί ο Πολάκης δεν κρατιέται και θα επανέλθει σε δράση.
Είναι ψυχολογικό το θέμα του – ίσως και ψυχιατρικό, δεν μπορώ να πω.
Πάντως, δεν υπάρχει τρόπος να τον συγκρατήσει κανείς.
Αυτό το απλό πράγμα, ο Τσίπρας (που είναι και τόσο φίλος του) σίγουρα το αντιλαμβάνεται, διότι σε αυτά είναι πολύ ξύπνιος. Καταλαβαίνει, λοιπόν, ότι «κανονικότητα», την οποία υπόσχεται προεκλογικά, με Πολάκη στο προσκήνιο δεν γίνεται.
Και γενικότερα όμως, η υπόθεση αυτή, της οποίας την έκβαση δεν μπορούμε να προδικάσουμε, αποδεικνύει ότι η προσπάθεια του Τσίπρα να μεταμορφώσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι πιο πολιτισμένο και πιο mainstream, όπως θα έλεγε ο ίδιος, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Dream League
Σωστά έκανε ο Τσίπρας και είπε λάθος την ομάδα του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Για ένα συνονθύλευμα πρόκειται, στο οποίο ψάχνεις να βρεις πού βρίσκεται το πολιτικό βάρος.
Στον Δ. Παπαδημούλη και στον Π. Κουρουμπλή; Κάπου εκεί αναγκαστικά, αφού υποτίθεται ότι ο Τσίπρας έψαχνε υπουργό για να δώσει το πολιτικό βάρος στο ψηφοδέλτιο.
Ο Παπαδημούλης δεν έχει κάνει υπουργός, όμως και οι δύο έχουν τις ιδιότητες που εκφράζουν την εποχή: ευέλικτοι, προσαρμοστικοί, πονηροί και αριβίστες.
Ο Κουρουμπλής, μάλιστα, έχει και το επιπλέον πλεονέκτημα της ευγενούς καταγωγής, αφού προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, προς την περιοχή του οποίου απλώνεται τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το μείγμα ενισχύεται με τον Π. Λάμπρου, γνωστό εκφραστή των κινημάτων και των Εξαρχείων, καθώς και με την Ελενα Κουντουρά, που συμβολίζει την αμέριμνη σύμπλευση της Χαζοδεξιάς με τη Ριζοσπαστική Αριστερά.
Α, ναι! Θα ξεχνούσα τον Πέτρο Κόκκαλη, που δίνει την πλανητική διάσταση στον πολιτικό προβληματισμό και με τον οποίο δένει το γλυκό.
Αυτό είναι το «mainstream» που μπορεί να προσεγγίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο δεν γίνεται.
Το όνειρο της κότας
Αφού είδα τον Πάνο Καμμένο να κρύβεται πίσω από το άρθρο περί ευθύνης υπουργών για να αποφύγει δικαστικές διώξεις, μου λύθηκε μια απορία, που είχα από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης των ΑΝΕΛ στην πολιτική ζωή: τι ήταν το πουλί στο σήμα τους;
Τώρα ξέρω, ήταν μια κότα που ονειρεύεται ότι πετάει…
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini.gr
Παρασύρθηκε, ήταν απρόσεκτος, έγινε μια στραβή.
Τους συμφέρει να το υποστηρίζουν αυτό και, ενδεχομένως, να τους παρηγορεί κιόλας, διότι πολλοί έχουν αηδιάσει πια με τον «αψύ Σφακιανό» του Τσίπρα.
Δεν είναι έτσι όμως· και τους καλοθελητές έρχεται να διαψεύσει ο ίδιος ο Πολάκης με νεότερη ανάρτησή του, στην οποία αναπτύσσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται αυτό που ονομάζει «ηθικό πλεονέκτημα και ήθος της Αριστεράς».
Τελευταίο στη σειρά, αλλά όχι σε σημασία, για το ήθος της Αριστεράς κατά Πολάκη, είναι το εξής:
«νασαι ο εαυτος σου κι αυτο που κουβαλας απ τα γονιδια, την οικογενεια, την καταγωγη σου, τον τοπο σου, τις σπουδες σου και τη μόρφωση σου, την εμπειρία σου και τη διαδρομη σου». (Το άφησα στο ατονικό σύστημα που προτιμά ο ίδιος).
Πώς λοιπόν αδικεί τον εαυτό του;
Ο Πολάκης όχι μόνο υπερασπίζεται τη γαϊδουριά, αλλά την εξιδανικεύει κιόλας ως φυσικότητα και αυθεντικότητα (ο «ευγενής άγριος» του Ρουσό), την ανάγει μάλιστα στο επίπεδο του ιδεολογικού γνωρίσματος.
Αυτό είναι το αριστερό ήθος, μας λέει.
Σου έρχεται να την αμολήσεις; Την αμολάς και δεν τρέχει τίποτα. Αν θες και τίποτε περισσότερο, τα κατεβάζεις εκεί επιτόπου και τα κάνεις σαν το σκύλο.
Εσύ είσαι αυθεντικός! Των άλλων είναι το πρόβλημα να εκτιμήσουν την αυθεντικότητά σου.
Αν κάνεις υπομονή και δεν υπακούσεις στο κάλεσμα της φύσης, όπως ορίζει η αυθεντικότητα; Τότε είσαι ύποπτος για κεντροαριστερές τάσεις.
Αν ψάξεις για τουαλέτα; Εκεί πια κατηγορείσαι για δεξιό ρεβιζιονισμό και δεν σε σώζει τίποτα. Χαρτί υγείας, δε, μόνον οι φασίστες χρησιμοποιούν – οι βρωμιάρηδες.
Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τσίπρας συμφωνεί απολύτως με τη ζωώδη συμπεριφορά του Πολάκη.
Παρ’ όλα αυτά, η θέση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας στην κυβέρνηση δεν νομίζω ότι είναι εγγυημένη.
Οι εσωκομματικές αντιδράσεις δεν έχουν σταματήσει και το διάλειμμα του Πάσχα δεν προσφέρει αληθινή διέξοδο από το πρόβλημα, γιατί ο Πολάκης δεν κρατιέται και θα επανέλθει σε δράση.
Είναι ψυχολογικό το θέμα του – ίσως και ψυχιατρικό, δεν μπορώ να πω.
Πάντως, δεν υπάρχει τρόπος να τον συγκρατήσει κανείς.
Αυτό το απλό πράγμα, ο Τσίπρας (που είναι και τόσο φίλος του) σίγουρα το αντιλαμβάνεται, διότι σε αυτά είναι πολύ ξύπνιος. Καταλαβαίνει, λοιπόν, ότι «κανονικότητα», την οποία υπόσχεται προεκλογικά, με Πολάκη στο προσκήνιο δεν γίνεται.
Και γενικότερα όμως, η υπόθεση αυτή, της οποίας την έκβαση δεν μπορούμε να προδικάσουμε, αποδεικνύει ότι η προσπάθεια του Τσίπρα να μεταμορφώσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι πιο πολιτισμένο και πιο mainstream, όπως θα έλεγε ο ίδιος, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Dream League
Σωστά έκανε ο Τσίπρας και είπε λάθος την ομάδα του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Για ένα συνονθύλευμα πρόκειται, στο οποίο ψάχνεις να βρεις πού βρίσκεται το πολιτικό βάρος.
Στον Δ. Παπαδημούλη και στον Π. Κουρουμπλή; Κάπου εκεί αναγκαστικά, αφού υποτίθεται ότι ο Τσίπρας έψαχνε υπουργό για να δώσει το πολιτικό βάρος στο ψηφοδέλτιο.
Ο Παπαδημούλης δεν έχει κάνει υπουργός, όμως και οι δύο έχουν τις ιδιότητες που εκφράζουν την εποχή: ευέλικτοι, προσαρμοστικοί, πονηροί και αριβίστες.
Ο Κουρουμπλής, μάλιστα, έχει και το επιπλέον πλεονέκτημα της ευγενούς καταγωγής, αφού προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, προς την περιοχή του οποίου απλώνεται τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το μείγμα ενισχύεται με τον Π. Λάμπρου, γνωστό εκφραστή των κινημάτων και των Εξαρχείων, καθώς και με την Ελενα Κουντουρά, που συμβολίζει την αμέριμνη σύμπλευση της Χαζοδεξιάς με τη Ριζοσπαστική Αριστερά.
Α, ναι! Θα ξεχνούσα τον Πέτρο Κόκκαλη, που δίνει την πλανητική διάσταση στον πολιτικό προβληματισμό και με τον οποίο δένει το γλυκό.
Αυτό είναι το «mainstream» που μπορεί να προσεγγίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο δεν γίνεται.
Το όνειρο της κότας
Αφού είδα τον Πάνο Καμμένο να κρύβεται πίσω από το άρθρο περί ευθύνης υπουργών για να αποφύγει δικαστικές διώξεις, μου λύθηκε μια απορία, που είχα από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης των ΑΝΕΛ στην πολιτική ζωή: τι ήταν το πουλί στο σήμα τους;
Τώρα ξέρω, ήταν μια κότα που ονειρεύεται ότι πετάει…
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου