Καταρρέουν τα ψέματα της ΠΓΔΜ: Είμαστε Σλάβοι μετανάστες στο Βυζάντιο και όχι Μακεδόνες

Συγκλονιστική είναι η παραδοχή ιστορικού της ΠΓΔΜ ότι στην πραγματικότητα οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι μετανάστες στο Βυζάντιο και όχι Μακεδόνες, όπως επιμένουν οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας του.
Σύμφωνα με σκοπιανό δημοσίευμα στην express.mk που αναμεταδίδει το Βαλκανικό Περισκόπιο, ο ιστορικός Ντράγκαν Ζαΐκοφσκι, ο οποίος εργάζεται στο Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας των Σκοπίων, λέει ότι η οργάνωση VMRO (στην ελληνική ιστορία γνωστή ως ΕΜΕΟ) ήταν μια βουλγαρική οργάνωση.

Ο ίδιος θα υποστηρίξει σε φόρουμ που έγινε την περασμένη εβδομάδα ότι οι σημαντικότεροι επαναστάτες της Μακεδονίας του Βαρδάρη αισθάνονταν ως Βούλγαροι.
Θα τονίσει ότι «οι δικοί μας μέχρι την διαφυγή του Νίκολα Γκρούεφσκι προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ως έθνος είμαστε αρχαίοι, ότι δεν είμαστε Σλάβοι μετανάστες στο Βυζάντιο, αλλά προερχόμασταν από την Αυτοκρατορία της Αλεξάνδρειας -που ήταν δήθεν μακεδονικό κράτος και όχι ελληνικό, αλλά η ιστορία μας λέει άλλα…»
Στο κείμενο που διαπνέεται από το αίσθημα της αναζήτησης εθνικής ταυτότητας σημειώνεται ότι στη Μακεδονία, στη γεωγραφική Μακεδονία, υπήρχαν διάφοροι λαοί επί οθωμανικής εποχής.
«Ο ‘βούλγαρος’ κατά τον 19ο αιώνα είχε την έννοια του ‘φτωχού’ του απλού ανθρώπου που ήταν χριστιανός. Η λέξη ‘Γκρέκ’ (Έλληνας) σήμαινε τον πλούσιο τον μορφωμένο χριστιανό. Επίσης αποκαλούνταν και ως ‘αρναούτης’ που ήταν ο φτωχός αγρότης που ανήκε σε νομάδες».
Θα αναφέρει κατόπιν το διαχωρισμό των εννοιών Έλληνας και Βούλγαρος κατά την οθωμανική εποχή στη Μακεδονία.
«Στην τουρκική εποχή, ο βούλγαρος χωρικός χαρακτήριζε εκείνους που έμεναν σε πόλεις με τη λέξη «Έλληνες» [„Грк“, ] και την κοσμική ενδυμασία που φορούσαν «ελληνική φορεσιά» [„грчка носија“.]
»Συνήθως οι κάτοικοι των πόλεων αποκαλούσαν τον εαυτό τους «Έλλην» [„Елин“], ενώ οι Σλάβοι της Μακεδονίας αποκαλούνταν συνήθως ‘βούλγαροι’/’бугарски”, δηλαδή κάτοικοι των χωριών- αγρότες, αμόρφωτοι.
Το όνομα ‘Βούλγαρος’ δεν είχε εθνική απήχηση, αλλά είχε την έννοια του χριστιανού πριν από το 1870, πριν τη βουλγαρική Εξαρχία.
Το περιεχόμενο της λέξης βούλγαρος περιελάμβανε την κοινωνική υπόσταση του ατόμου, δηλαδή τον χωριάτη Χριστιανό Ορθόδοξο σε αντίθεση με τους μουσουλμάνους Οθωμανούς.
»Όταν, μάλιστα, έλεγαν ‘είμαστε Βούλγαροι’ σκέφτονταν όχι εθνικά αλλά ότι ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι. Ο Ρώσος αυτοκράτορας για αυτούς ήταν «Βούλγαρος τσάρος», όχι από άποψη εθνικότητας αλλά ως Ορθόδοξος Χριστιανός» αναφέρει μεταξύ άλλων το σλαβικό δημοσίευμα των Σκοπίων.