Ξεθωριασμένος ο παλιός του εαυτός

Ο Αλέξης Τσίπρας έλαμπε στο γυαλί όταν κατήγγειλε. 

 

Ήταν ο αδιαμφισβήτητος τιμωρός, ο πολιτικός με τη ρομφαία της εκδίκησης, ο εξάγγελος της λαϊκής δικαιοσύνης, της δικαίωσης του «προδομένου λαού». Χθες, στην συνέντευξη στον Alpha, χωρίς να είναι τραγικός, ήταν απλώς μια ξεθωριασμένη εικόνα του παλιού Τσίπρα. 

 

Τώρα, την επαύριο μιας εξόδου στις αγορές, σαφώς λιγότερο επιτυχούς από την προηγούμενη, προσπάθησε να την κεφαλαιοποιήσει, φιλοτεχνώντας την εικόνα του μετριοπαθούς πρωθυπουργού. Μια εικόνα που είναι έξω από την πολιτική του κουλτούρα, από τα asset της επιθετικής συμπεριφοράς του που τον έχρισαν πρωθυπουργό.

Δεν απάντησε σε τίποτα από όσα του καταλογίζονται στο παρελθόν και το παρόν. Προσπάθησε με απόδραση και προβολή προς το μέλλον, να ξεφύγει από τα δύσκολα, αιτούμενος τον σχεδιασμό της Ελλάδας του 2021 (καθώς 200 χρόνια μετά την ελληνική επανάσταση, η Ελλάδα θα είναι εκτός μνημονίων), και αιτιώμενος την αντιπολίτευση που δεν συνδράμει και δεν δείχνει διάθεση συνεννόησης! (Ναι ο ΣΥΡΙΖΑ της δομικής άρνησης θα της ζητήσει και τα ρέστα)!

Ωστόσο, το ανωτέρω είναι πολύ οραματικό και μακροπρόθεσμο. Πιο ανυπόμονος ο Χρήστος Σπίρτζης, προέβλεψε ότι ο πρωθυπουργός θα φορέσει γραβάτα τον Αύγουστο του '18. Υπονοούσε ότι το χαρμόσυνο γεγονός που θα το γιορτάσει μετά γραβάτας ο κ. Τσίπρας, θα είναι η έξοδος από το τελευταίο μνημόνιο - που οι ίδιοι μας έβαλαν, και μάλιστα με επέκταση το '19 και το '20! (βέβαια ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι θα φορέσει γραβάτα όταν θα αναγκάσει τους τοκογλύφους δανειστές να κουρέψουν το χρέος, αλλά ποιος θυμάται τώρα; Μόνο οι εξ επαγγέλματος μανιακοί της αρχειοθέτησης. Η οραματική προπαγάνδα είναι που μετράει).

Στην οραματική προπαγάνδα (παλιό κόλπο από καταβολής πολιτικής, αλλά δεν το περίμενε κανείς τόσο ασύστολα από την ΠΦΑ), κατέφυγε και ο πρωθυπουργός.

 

Εξήγγειλε φοροελαφρύνσεις, αρχής γενομένης από το 2019 (ποιος ζει ,ποιος πεθαίνει που θα έλεγε και ο Ζουράρις). Θα τις εγγράψει το '18, όταν η ανάπτυξη θα είναι πάνω από 2,5%!(Φέτος έπρεπε να είναι 2,7% αλλά σκόνταψε στο δρόμο).

Απέφυγε να αναφερθεί στον Γιάνη, και ας πούμε αυτό κατανοητό. Τα πεπραγμένα του '15 ανήκουν πλέον στην δικαιοδοσία των εξεταστικών επιτροπών του μέλλοντος. Δεν μπορεί να είναι το καθημερινό πρελούδιο κάθε πολιτικής συζήτησης και κριτικής του κυβερνητικού έργου. Καταντάει νοσηρό. 

 

Όμως πολύ πιο νοσηρό είναι να μην δέχεται εξεταστική επιτροπή – την οποία κατά πάσα πιθανότητα στο μέλλον δεν θα αποφύγει – αυτός που υποσχόταν όλη η αλήθεια στο λαό, και κατήγγειλε τους άλλους για κρυψίνοια, και αντιλαϊκές μεθοδεύσεις πίσω από τις βαριές πόρτες της εξουσίας.

Παράλληλα προσπάθησε να υποβαθμίσει την επίθεση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, καταφεύγοντας σε λογοπαίγνια: 

 

«Άλλο είναι η διάκριση των εξουσιών, άλλο η εξουσία των διακρίσεων». Διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει σύγκρουση, και δεν θα κατηγορήσει συλλήβδην τη δικαιοσύνη όταν υπάρχουν επίορκοι! (Προφανώς δεν είχε ενημερώσει σειρά στελεχών μεταξύ των κ Πολάκη, Νεφελούδη, Ρήγα, κλπ, κλπ).

Και αυτή η υπαναχώρηση έναντι της Δικαιοσύνης, είναι μια ακόμη καταγεγραμμένη ήττα της κυβέρνησης. 

 

Αν εξαιρέσει κανείς τις επιτυχίες σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις και στο δημοψήφισμα (επιτυχίες που του παραχώρησε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου), οι δράσεις της κυβέρνησης στο εσωτερικό και το εξωτερικό είναι μια αλληλουχία διαψεύσεων, ηττών και κυβιστήσεων.

Μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης, δεν καλύπτεται σε ένα ιντερνετικό επιφυλλιδογράφημα. Ερανίζει κανείς κάποια σημεία αιχμής. 

 

Ένα εξ’ αυτών είναι το κυρίαρχο καθ’ όλη την αντιπολιτευτική και κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι το «Εμείς δεν οδηγήσαμε τη χώρα στην καταστροφή».

 

Αποτελεί την εμβληματική φράση, που έχει δράσει καταλυτικά στην άποψη και τη συνείδηση του λαού για τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας, και δίνει στην κυβέρνηση την καθόλου παράδοξη μακροημέρευση.

Εκ πρώτης όψεως δείχνει - μόνο δείχνει - να έχει δίκιο. Τον συμφέρει και το εκμεταλλεύεται, γι' αυτό και επιμένει να το διατηρεί αδιευκρίνιστο, άρα σκοτεινό. Και το διατηρεί, για να το χρησιμοποιεί ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ και να αναδύεται καθαρός του διαχρονικού μιάσματος, αποδίδοντας όλο το κρίμα στους προηγούμενους.

Αφού είναι έτσι γιατί δεν δέχτηκε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την Οικονομία; Δεν είναι θέμα ότι κάποιοι θα καταδικάζονταν. Άλλωστε έχει υπάρξει παραγραφή. 

 

Θα ήταν όμως μια πάγκοινη καταδικαστική ετυμηγορία για το προηγούμενο πολιτικό σύστημα, που θα του επέτρεπε να είναι επικυρίαρχος και στο μέλλον. 

 

Ωστόσο μια τέτοια ανίχνευση που θα αποτελούσε ακτινογραφία της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης, θα τον απογύμνωνε από την προστατευτική μυθολογία ότι οι άλλοι – έτσι γενικώς -κατέστρεψαν τη χώρα. 

 

Θα έδειχνε «πότε» και «από ποιον» δεν επάρθησαν μέτρα ανάσχεσης της κρίσης, «που» διοχετεύτηκαν τα λεφτά, τα οποία έγιναν χρέος και έλλειμμα. 

 

Και τότε, επειδή σε πολλά το κόμμα του υπερακόντισε σε διεκδικήσεις, θα κατέρρεε το μυθολογικό σύμπαν στο οποίο έχει κλειστεί, με τη στόχευση των άλλων που επί 40 χρόνια, κατέστρεψαν τη χώρα.

Εκείνο που πρέπει να κάνει η αντιπολίτευση, είναι να μιλήσει με αριθμούς, «τι» ξοδέψαμε, «πότε», «πώς», «γιατί». Αυτό που πήγε να κάνει η Ζωή, αλλά με προκατασκευασμένα συμπεράσματα ιδεοληπτικής εκκίνησης. 

 

Έτσι θα εκλείψει το αφήγημα που έχει καταλήξει να αποτελεί χειραγώγηση της λαϊκής γνώμης. Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα στερηθεί το τελευταίο ισχυρό επιχείρημά του.


Του Γιάννη Σιδέρη
liberal.gr