Αν υπάρχει ελπίδα; Ναι... αν ξεκουμπιστούν!

Η χώρα µας βρίσκεται για πολλοστή, τα τελευταία δύο χρόνια, φορά αντιμέτωπη με ιδιαίτερα κρίσιμες αποφάσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσει προκλήσεις και κινδύνους, που δυστυχώς αφορούν σε αυτό που ονομάζουμε "παρόν"... που δεν υπάρχει, και στο µέλλον της, στο οποίο προσμονούμε και το οποίο αναμένουμε.

Το παρόν "χωροχρονικά" είναι ανύπαρκτο, διότι τα δευτερόλεπτα από το μέλλον προσπερνούν το "παρόν" και αμέσως προσγειώνονται στο παρελθόν...

Οι άνθρωποι με ανοικτό μυαλό κσι ορίζοντες... νοιώθουν πως ζούμε με αυτά που ζήσαμε και δημιουργήσαμε στο παρελθόν -τις αναμνήσεις μας δηλαδή και οδεύουμε προς το μέλλον με τις προσμονές και τα οράματα μας...

Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που νομίζουν πως θα ζουν στο ανύπαρκτο "παρόν" για πάντα, όντας ξεχασμένοι από το παρελθόν και χωρίς ελπίδα για το μέλλον... και που μόνο σε αριστερά μυαλά φαντάζει εφικτό!

Η ελληνική κοινωνία καλείται και πάλι να επωµισθεί βαρύ κόστος για την εφαρµογή του 3ου κατά σειράν µνηµονίου, που της επεβλήθη από την κυβέρνηση-παρωδία των ΣυριζΑνελ και που ήταν αποκλειστικά δικό της δώρο στη χώρα και απόλυτα δικής της κοπής...

Ας μην ξεχνάμε πως οι δανειστές το 2015 ήταν έτοιμοι να μας κουνήσουν το μαντήλι και να μας ευχηθούν "καλό ταξίδι" στην πορεία μας προς τις αγορές, αλλά η απροσδιορίστου IQ και προθέσεων κυβέρνηση που ακολούθησε αποφάσισε... να διαπραγματευθεί, προσθέτοντας ακόμα 110 δισ. ευρώ στον κορβανά του εθνικού χρέους μας.

Και βέβαια οι νέες και βάναυσες επιβαρύνσεις βρίσκουν τις ελληνικές οικογένειες εξουθενωμένος από τα προηγούμενα φοροεισπρακτικά βασανιστήρια, νοιώθοντας ένα τέλος παράταιρο, να πλησιάζει... παράταιρο γιά την ιστορία, την ψυχοσύνθεση αυτού του λαού και το σθένος που πάντα τον χαρακτήριζε!.

Με την υφαρπαγή της εξουσίας, εκτός από ψέματα και υποκρισία, η τραγελαφική αυτή κυβέρνηση προσέφερε στον Έλληνα μόνο απελπισία θυμό και ανείπωτη θλίψη.

Ο φοροαποδοτικός "καυστήρας των ελληνικών νοικοκυριών έχει πλέον σβήσει, ενώ οι οικονομικές απολαβές της πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών έχουν φθάσει σε επίπεδα που δεν εξασφαλίζουν ούτε καν την αξιοπρέπεια, που κάποιοι πολιτικοί γελωτοποιοί, προεκλογικά ευαγγελίζονταν, έχοντας προκαταβολικά στοχεύσει στο "ναδίρ" της κοινωνικής εξαθλίωσης!

Πώς, λοιπόν, να είναι οι δυστυχείς αυτοί ιθαγενείς, σε θέση να αντιληφθούν και να υποστηρίξουν τη νέα σκληρή επιδροµή στο ανυπαρκτό τους πλέον οικογενειακό εισόδημα;

Η παράλογη και μη αναγκαία αυτή "κοινωνική νηστεία" στην οποία μας υπέβαλαν με μια άρρωστη φλασιά, άρρωστοι αριστερόστροφοι εγκέφαλοι, είναι "θυσία" χωρίς "ελπίδα"...

Οι πολίτες βλέπουν το βιός που δηµιούργησαν µε δεκαετίες μόχθου, να εξαϋλώνεται, τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται, την υγεία να υποβαθμίζεται σε μεσοπολεμικά επίπεδα και η κοινωνία των πολιτών να αποδομείται με σταθερά, ιδεολογικού περιεχομένου, βήματα!

Προς τι λοιπόν η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, που επεβλήθη από τους κυβερνώντες με ένα και μόνο σκοπό και στόχο -την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και τη δημιουργία στρατών ολόκληρων που θα ζουν από τη μια μέρα στην άλλη, απολαμβάνοντας με ευγνωμοσύνη κάποιο ξεροκόμματο που θα του προσφέρουν για να μην ενοχλεί το σφύριγμα ενός άδειου τελείως στομαχιού.... Άλλωστε, µετά από τα τελευταία δύο χρόνια περιττής και άνευ λόγου λιτότητας οι πολίτες γνωρίζουν πλέον ότι αυτή η πολιτική που οι ίδιοι επέλεξαν και υποστήριξαν με πάθος, δεν οδηγεί πουθενά... Ή μάλλον οδηγεί κάπου -στο γκρεμό.

Η συνεχής αύξηση σε φόρους και σε πάγιες ή έκτακτες εισφορές, για τους δυστυχείς ιθαγενείς που ψυχορραγούν, την ώρα που η φοροδιαφυγή και η εισφοροκλοπή βασιλεύουν και το επιτυχές πέρασμα από δημόσια υπηρεσία χωρίς γρηγορόσημο ή φακελάκι θεωρείται σήμερα ιδιαίτερα σπάνιο γεγονός, είναι προφανές ότι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα... Απλά τα ταμεία, τα σεντούκια και οι μαξιλάρες άδειασαν...

Οσο και αν το φορομπήξιμο αυξηθεί, τόσο τα δηµόσια έσοδα θα μειώνονται και αν δεν υπάρξει ισχυρή πολιτική βούληση για την καταπολέµηση της φοροδιαφυγής, τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο μαύρα και άραχνα.

Είναι λοιπόν, προφανές ότι ο µόνος τρόπος για να αντιµετωπισθεί αυτή η αποπνικτική γιά όλους μας κατάσταση και για να αντιστραφεί το κλίµα που επικρατεί στην κοινωνία σήμερα, είναι η επιστροφή στην ανάπτυξη.

Είναι, καιρός να µεγαλώσει η πίτα, να δημιουργηθούν καινούργιες επιχειρήσεις και να ενισχυθούν οι ήδη υπάρχουσες... Μόνο έτσι τα δημόσια έσοδα θα αυξηθούν... θα χορτάσει και ο σκύλος!

Δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι, από το να δηµιουργηθούν νέες θέσεις για εργασία, να υπάρξουν αυξημένες εισφορές και αυξημένα έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία! Λίγα δηλαδή από πολλούς κσι όχι πολλά από λίγους, ή παράλογες φορολογικές απαιτήσεις από οικονομικά νεκρούς ιθαγενείς!

Μόνο με ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο ανάπτυξης θα βγούμε από τα πηγάδια της κατάθλιψης και της κοινωνικής απελπισίας!

Η λαϊκή οργή και το λαϊκό ξέσπασµα είναι πολύ κοντά...

Όταν έρθει, οι "σαβουρόμαγκες της Κουμουνδούρου, θα τρέχουν κσι δεν θα φθάνουν, με τα υπερφορτωμένα ελικόπτερα διαφυγής να μην μπορούν να σηκωθούν...!


Του Θοδωρή Γιάνναρου
capital.gr