Οι «εξυπνάδες» του Τσίπρα

Ας δεχθούμε ότι προτού γίνει Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας παρασύρθηκε από ιδεολογήματα της δεκάρας που κυριαρχούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ και δέχθηκε τις θεωρίες για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, επιτρέποντας την επεξεργασία των αντίστοιχων σεναρίων. Ας δεχθούμε επίσης ότι αφού έγινε Πρωθυπουργός παρασύρθηκε από τους Βαρουφάκηδες και αντί να διαπραγματευθεί υπεύθυνα με τους εταίρους επιχείρησε να τους εκβιάσει με την απειλή της εξόδου, για να καταλήξει όπως κατέληξε στο Βατερλό του τρίτου Μνημονίου.

Αυτά τα δυο παραδείγματα δεν θα έπρεπε να του γίνουν μαθήματα, από τη στιγμή που εγκατέλειψε την αντιπνευμονική βάρκα και μετατράπηκε σε πειθήνιο μνημονιακό; Δεν θα έπρεπε να συνειδητοποιήσει ότι από τη στιγμή που ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει όσα υπέγραφε, πρέπει και να το κάνει κιόλας;

Ατυχώς για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα, ο Πρωθυπουργός δεν έγινε σοφότερος από τα προηγούμενα παθήματά του. Έβαλε μπροστά τις ίδιες μεθόδους που είχαν ήδη αποτύχει, παριστάνοντας το σκληρό διαπραγματευτή, όταν στην ουσία δεν υπάρχει αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

Η κυβέρνησή του οφείλει να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που η ιδία υπέγραψε με αντάλλαγμα τη χρηματοδοτική επιβίωση της χώρας. Τα υπόλοιπα είναι εξυπνάδες και γι αυτό δεν περνάνε.

Σ' αυτή τη συζήτηση δεν έχει κανένα περιθώριο αλλαγής των όρων του παιχνιδιού. Μπορεί αν θέλει να κάνει εκ νέου τον αντιμνημονιακό και να μην υπογράψει την αξιολόγηση. Την επομένη όμως πρέπει να βρει λεφτά για να μην χρεοκοπήσει η χώρα.

Μπορεί επίσης να κάνει και άλλες συμφωνίες στο προσφυγικό επιδιώκοντας ως αντάλλαγμα ελαστική αντιμετώπιση στην αξιολόγηση.

Ήδη όμως πρέπει να εξηγήσει γιατί αυτή η πολιτική το μόνο που απέδωσε ήταν: πρώτον εγκλωβισμό προσφύγων στην ελληνική επικράτεια και δεύτερον επιβάρυνση του λογαριασμού για τους Έλληνες πολίτες -λόγω της καθυστέρησης.

Για όλα αυτά υπάρχουν κάποιες εξηγήσεις που εκκινούν από την αδυναμία του Πρωθυπουργού να κατανοήσει πως λειτουργεί το διεθνές οικονομικό σύστημα και οι κοινοτικοί μηχανισμοί, με αποτέλεσμα να χρειάζεται κάθε φορά κάποιον μέντορα επί της στρατηγικής του.

Πρώτα ήταν ο Λαφαζάνης που τον οδηγούσε σε "λύσεις" εκτός Ευρωζώνης, μετά ο Βαρουφάκης που τον οδηγούσε σε διαπραγματευτικό αδιέξοδο εντός της Ευρωζώνης, τώρα είναι ο Κατρούγκαλος που τον οδηγεί σε τυφλή σύγκρουση με το ΔΝΤ.

Για όλους αυτούς υπάρχουν δικαιολογίες. Για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα όμως δεν υπάρχει. Τη λαϊκή εντολή δεν την πήραν ούτε οι αποτυχημένοι –και αποπεμπόμενοι στο τέλος– υπουργοί του, ούτε η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι φανεροί και μυστικοί σύμβουλοί του. Την πήρε ο ίδιος και ο ίδιος θα απολογηθεί ενώπιον όσων εξαπατήθηκαν δύο φορές.

Μια τον Ιανουάριο του 2014 τους έλεγε ότι θα καταργήσει το Μνημόνιο και μια τον Σεπτέμβριο του 2015 υποσχόταν να το εφαρμόσει. Μόνο που όπως έλεγε ο Κομφούκιος: 

"Ο καλύτερος τρόπος να εξαπατηθείς είναι να υποκρίνεσαι ότι είσαι εξυπνότερος από τους άλλους".


Του Γιώργου Λακόπουλου
capital.gr