Η καταστροφή της Κύπρου μέσα από ονόματα, πορίσματα και εκλογικές συμπεριφορές

Για τα μεγέθη της Κύπρου ο αριθμός είναι συγκλονιστικός.

Στα χέρια του προέδρου της Επιτροπής Θεσμών της κυπριακής Βουλής, Δημήτρη Συλλούρη, βρίσκεται ο κατάλογος με τα ονόματα των 11.000 προσώπων που μετέφεραν χρήματα εκτός της μεγαλονήσου κατά την κρίσιμη περίοδο από τις 15 ως τις 27 Μαρτίου 2013, κατά παράβαση των περιορισμών που είχαν ήδη επιβληθεί, μετά την απόφαση του Eurogroup για κούρεμα των καταθέσεων που υπήρχαν στις κυπριακές τράπεζες.

Τον κατάλογο έστειλε στον κ. Συλλούρη η διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Χρυστάλλα Γιωρκάτζη και θα ανοίξει σήμερα που συνεδριάζει η Επιτροπή ενόψει της δημοσιοποίησης του πορίσματός της, στις 6 Μαΐου.

Όπως φαίνεται, η Επιτροπή έχει πολλά στοιχεία να αποκαλύψει, γι’ αυτό και ο πρόεδρός της

αποκάλεσε τον κατάλογο της ντροπής «επιδόρπιο» που θα έλθει να προστεθεί στα στοιχεία που ήδη έχουν συγκεντρωθεί.

Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο διεξάγεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με το αν πρέπει να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα, με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου να τάσσεται υπέρ, κρατώντας ωστόσο μια επιφύλαξη για τον κίνδυνο να προκληθεί βλάβη στην αξιοπιστία της χώρας, ως διεθνούς κέντρου παροχής υπηρεσιών.

Κρίνει, όμως, πως είναι αναγκαίο να εντοπιστούν οι περιπτώσεις πολιτικών, που ενδέχεται να κρύβονται πίσω από εταιρείες, γι’ αυτό και εισηγήθηκε τη σύσταση ad hoc επιτροπής, η οποία θα εντοπίσει και θα αποκαλύψει μόνο τα ονόματα των πολιτικών.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, επανέλαβε την πάγια θέση του κόμματός του ότι πριν από τη δημοσιοποίηση των ονομάτων θα πρέπει να γίνει σοβαρός έλεγχος για να διασφαλιστεί, ότι δεν θα διαπομπευθούν μαζί με τους ενόχους και κάποιοι αθώοι.

Όπως είπε, αν στη λίστα συμπεριλαμβάνονται άτομα, τα οποία είχαν προνομιακή μεταχείριση και αποδεδειγμένα λειτούργησαν με τρόπο παράνομο, παράτυπο ή σκανδαλώδη, τότε τα στοιχεία τους θα πρέπει να δοθούν στη δημοσιότητα.

Το θέμα, βέβαια, είναι πως και οι 11.000 λειτούργησαν παράνομα, αφού ο κατάλογος αφορά στην συγκεκριμένη «κλειστή» περίοδο, γι’ αυτό και η ΕΔΕΚ υποστηρίζει την δημοσιοποίηση των ονομάτων.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι έχει σημασία και προκαλεί ενδιαφέρον το περιεχόμενο του επίμαχου καταλόγου, η ουσία βρίσκεται στο περιεχόμενο αυτού καθαυτού του πορίσματος, από το οποίο προκύπτει ότι έφτασαν σαράντα μέρες για να καταστραφεί η οικονομία της Κύπρου.

Όχι μόνο επειδή διαπιστώνεται προνομιακή μεταχείριση δανείων (τα ονόματα αυτών που έτυχαν αυτής της προνομιακής μεταχείρισης καταλαμβάνουν επτά σελίδες) και παροχή δανείων με χαμηλότοκα δάνεια (άλλες ένδεκα σελίδες).
Αλλά επειδή προκύπτει πως η Κύπρος οδηγήθηκε στην οικονομική καταστροφή μέσα σε 40 μέρες, από τις 23 Μαΐου 2012 μέχρι και τις 3 Ιουλίου 2012, όταν η Λαϊκή Τράπεζα άντλησε 6,2 δις ευρώ ως έκτακτη βοήθεια ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ELA).

Αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι διαχρονικά η διοίκηση της Λαϊκής φόρτωνε την τράπεζα στην Κύπρο διατραπεζικό χρέος, ξεφορτώνοντάς το από τη Λαϊκή στην Ελλάδα.

«Η διοίκηση της Λαϊκής και τα στελέχη της με μεθοδευμένο και εγκληματικό τρόπο, παρέσυραν την τράπεζα και ταυτόχρονα την κυπριακή οικονομία σε κατάρρευση», αναφέρεται στο πόρισμα που αποδίδει ευθύνες κυρίως στην κυβέρνηση Χριστόφια, αλλά και στην σημερινή Αναστασιάδη, που όμως, όπως αναφέρεται, λειτούργησε υπό εξαιρετικά μεγάλη πίεση.

Αξίζει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι από τον Οκτώβριο του 2013 έχει εκδοθεί και το πόρισμα της τριμελούς Ερευνητικής Επιτροπής που είχε συσταθεί τον Απρίλιο του 2013, με πρόεδρο τον πρώην πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και πρώην μέλος του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, Γεώργιος Πική και μέλη, τον Ανδρέα Κραμβή, πρώην μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και την Ηλιάνα Νικολάου, τέως επίτροπο Διοικήσεως – όπως βλέπετε και στην Κύπρο οι εξεταστικές επιτροπές που αφορούν πολιτικά πρόσωπα και τη δράση τους δεν είναι κοινοβουλευτικές.

Σύμφωνα με το πόρισμα αυτής της επιτροπής, «πρώτος και κύριος υπαίτιος για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η οικονομία της χώρας στα πρόθυρα χρεοκοπίας», είναι ο τέως Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας, διότι, όπως χαρακτηριστικά (και έξω από τα δόντια) αναφερόταν, «αυτός καθόριζε την οικονομική πολιτική του κράτους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της πολιτικής του στα δημοσιονομικά της χώρας και σε κάθε πτυχή της οικονομίας. Επέμενε στην επιβολή των θέσεών του, αγνοώντας συμβουλές και παροτρύνσεις από ειδήμονες σε θέματα της οικονομίας ως προς τις συνέπειες των αποφάσεών του. Δεν είχε μέτρο».

Όσον αφορά στον νυν Πρόεδρο Αναστασιάδη, και αυτό το πόρισμα του είχε επιρρίψει ευθύνες για ελλιπή προετοιμασία για τις διαπραγματεύσεις στο Eurogroup, καθώς και για υποτίμηση ενδεχομένων, που κατά λογική συνέπεια έπρεπε να προβλεφθούν.

Ωστόσο, η ερευνητική επιτροπή ανέφερε στο πόρισμά της ότι «δεν απορρίπτει τη θέση του κ. Αναστασιάδη ότι πριν από τη σύναψη της συμφωνίας βρέθηκε προ αδυσώπητου διλήμματος να δεχθεί ή να μην δεχθεί τη σύναψη της εκβιαστικά τεθείσας συμφωνίας. Πήρε το βάρος να δεχθεί, κρίνοντας ότι η άρνηση θα είχε δυσμενέστερες συνέπειες για τον τόπο».

Πολιτική ευθύνη αποδόθηκε και στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Χριστόφια, αλλά και στο ΔΗΚΟ, το οποίο μετείχε στην κυβέρνηση για περίπου 3,5 χρόνια και στην ΕΔΕΚ, η οποία μετείχε στην κυβέρνηση για περίπου δύο χρόνια.

Παράλληλα, στην Κύπρο έχει κινηθεί (από τον Ιούλιο του 2013) και ποινική διαδικασία και η Γενική Εισαγγελία έχει συστήσει την ομάδα ανακριτών που ασχολείται με την διερεύνηση ποινικών αδικημάτων που ενδεχομένως διαπράχθηκαν την κρίσιμη περίοδο 2006-2013.

Σημειώστε επίσης και τα όσα είπε στην κατάθεσή της, τον Απρίλιο του 2013, η σημερινή διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και τότε γενική ελέγκτρια, Χρυστάλλα Γιωρκάτζη: 

«Σε μια χώρα, όπου επικρατεί η ανοχή, η αναξιοκρατία, η ευθυνοφοβία και μερικές φορές η απαξίωση των νόμων και θεσμών μια ανθρώπινη τραγωδία, όπως αυτή στο Μαρί, και μια οικονομική τραγωδία, όπως η σημερινή, ήταν περίπου προδιαγεγραμμένες».

Δύο τα συμπεράσματα:

Πρώτον, ότι στην Κύπρο ο λαός ψήφισε με τρόπο που επέτρεψε τον σχηματισμό κυβέρνησης και για την σωτηρία της χώρας και για την απόδοση δικαιοσύνης και τον εντοπισμό των ενόχων, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να χαθεί η Δεδηλωμένη.

Δεύτερον, ότι τα σοφά εκείνα λόγια της κ. Γιωρκάτζη αποδεικνύουν πως όταν μια χώρα καταστρέφεται, φέρουν όλοι ευθύνη (άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο ανάλογα με τις θέσεις ευθύνης τους) για πράξεις, παραλείψεις και άθλιες συμπεριφορές…