Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
του Αντώνη ΑντωνάκουΖούμε σε χαλεπούς καιρούς. Και όπως είναι φυσικό και όπως συμβαίνει πάντα, ο κόσμος που υφίσταται τα αποτελέσματα μιας εθελότυφλης πορείας προς την καταστροφή αναζητά, (πάντα σχεδόν εξαιρώντας τον εαυτό του), τα αίτια και τους αιτίους της παρούσας δυσανεξίας του.
Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, στρέφεται σε θέσεις της Αριστεράς ανεξάρτητα από τις πολιτικές του επιλογές και την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Φυσιολογικά οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «αριστεροί», αρκετά έως εντελώς αφύσικα για όλους τους άλλους. Συλλήβδην καταδικάζεται στο πυρ το εξώτερον ο «καπιταλισμός» η οικονομία της αγοράς η ελεύθερη οικονομία και καταδεικνύεται ως ο αποκλειστικός υπαίτιος της κρίσης.
Να το δηλώσουμε από την αρχή προς άρση παρανοήσεων. Ναι η παρούσα κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού. Είναι κρίση της οικονομίας της αγοράς.
Όμως μέχρις εδώ. Γιατί με αφετηρία την κριτική του συστήματος, αδυναμίες του οποίου είναι προφανείς και αναμφισβήτητες, επιχειρείται, στα πλαίσια μιας λογικής ταχυδακτυλουργίας ενός λογικού άλματος, να μην αναζητηθούν οι λανθασμένες πλευρές των πολιτικών που ευθύνονται για το βάθος της κρίσης στην Ελλάδα, αλλά να καταδικαστεί συνολικά το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Έτσι σκόπιμα αποσιωπάται το γεγονός ότι, παρ’ όλο που η οικονομία της αγοράς (καπιταλισμός) γνώρισε διαχρονικά μεγαλύτερες ή μικρότερες κρίσεις, εντούτοις η πορεία του και η αντίστοιχη ευημερία των λαών που το εμπιστεύθηκαν υπήρξε έντονα ανοδική. Ασφαλώς κανένας δεν χαίρεται για τις κρίσεις. Και κανένας δεν θα ήθελε να υπάρξει ένα σύστημα που να εγγυάται την αδιάκοπη και χωρίς διακυμάνσεις οικονομική και κοινωνική πρόοδο.
Όμως όπως έχει ειπωθεί για τη Δημοκρατία, προφανώς την Αστική αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική, ότι «είναι το χειρότερο πολίτευμα εξαιρουμένων όλων των άλλων», παρόμοια και η ελεύθερη οικονομία είναι το χειρότερο οικονομικό σύστημα ασφαλώς όμως «εξαιρουμένων όλων των άλλων».