Εκτός τόπου και χρόνου

Η Κύπρος ευχαρίστησε επίσημα την ελληνική κυβέρνηση για την υποστήριξή της στην κρίση που περνάει. 

Αδικα προφανώς. 

Γιατί οι κ. Τσίπρας και Καμμένος είχαν διαφορετική γνώμη. 

Αυτοί γνωρίζουν καλύτερα τα συμφέροντα της Κύπρου από τους Κύπριους. 

Τα κυπριακά πολιτικά κόμματα από την πλευρά τους συνεργάστηκαν με τον
Πρόεδρο Αναστασιάδη προκειμένου να διαμορφώσουν κοινή εθνική γραμμή. Προφανώς έσφαλαν. 

Διότι οι κ. Τσίπρας και Καμμένος εξετάζουν από κοινού το ενδεχόμενο να κάνουν πρόταση μομφής στην ελληνική κυβέρνηση η οποία διέπραξε το ατόπημα να στηρίξει τις αποφάσεις του κ. Αναστασιάδη!

Ο απόλυτος παραλογισμός. Ή μάλλον η ελληνική αρρώστια. 

Οπου τα πάντα, πριν από οτιδήποτε άλλο αποτελούν μια πρώτης τάξεως αφορμή για να τσακωθούμε μεταξύ μας. Στην προκειμένη περίπτωση να επιτεθεί η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Και βέβαια δεν το έκανε από ενδιαφέρον για την Κύπρο. Αν ήταν αυτό, θα σεβόντουσαν τη στάση των Κυπρίων, τουλάχιστον μέχρι να περάσει η κρίση.

Οσο για την ουσία, διπλός παραλογισμός. Γιατί -λένε- η κυβέρνηση δεν ανέλαβε το κόστος διάσωσης των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα; Ουσιαστικά δηλαδή γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε τα δανεικά της τρόικας για να τις σώσουμε; Να ρισκάρουμε έτσι να κοπούν οι πιστώσεις και προς τις ελληνικές τράπεζες -κι αυτές από την Ευρώπη δανείζονται-, να βρεθούμε στο ίδιο αδιέξοδο με την Κύπρο, για να κάνουν το κομμάτι τους οι κ. Τσίπρας και Καμμένος.

Εκτός κι αν αυτό που εννοούν είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να βάλει βέτο και να μην αποδεχθεί τη λύση που δέχθηκε αρχικά ο κ. Αναστασιάδης. Αν κρίνουμε από το πώς υποδέχθηκαν το «όχι» της κυπριακής Βουλής, κάτι τέτοιο πολύ θα τους άρεσε. Κατάλαβαν άραγε την ανοησία τους;

Γιατί βέβαια λες «όχι» όταν έχεις κάτι καλύτερο να προτείνεις και έχεις ελπίδες να το πετύχεις. Τίποτα από τα δύο δεν ίσχυε. Ετσι καταλήξαμε σε μια χειρότερη λύση. Οχι μόνο γιατί η ουσία της δεν άλλαξε αλλά κυρίως επειδή η εβδομάδα που μεσολάβησε έπληξε καίρια την αξιοπιστία της Κύπρου και κατά πάσα πιθανότητα κατέστρεψε οριστικά κάθε ελπίδα να παραμείνει διεθνές τραπεζικό κέντρο.

Ολοι αυτοί που δημιούργησαν το κλίμα του πανικού και της καταστροφής που οδήγησε στο τυφλό «όχι» θα πρέπει κάποτε να απολογηθούν για τις ευθύνες τους. Σε τελευταία ανάλυση, ένα κούρεμα στις υψηλές καταθέσεις που θα έπειθε ότι είναι μια κι έξω και μάλιστα με αντάλλαγμα μετοχές που κάποια στιγμή μπορούσαν να αποκτήσουν αξία, δεν ήταν το τέλος του κόσμου.

Πολύ περισσότερο αν προστατεύονταν οι καταθέσεις έως τις 100.000, λύση που προσφέρθηκε εξαρχής στην Κύπρο. Για να μη μιλήσουμε για το άλλο «όχι», στο σχέδιο Ανάν, και αναλογιστούμε πόσο πιο ισχυρή θα ήταν σήμερα η θέση μιας ενωμένης Κύπρου...

Την τακτική του «όχι χωρίς εναλλακτικό σχέδιο» την υιοθέτησαν οι κ. Τσίπρας και Καμμένος και στο εσωτερικό. Γιατί σε ποια βάση μπορεί να χτίσουν το «μέτωπο» που αποφάσισαν;

Τι κοινό μπορεί να έχει ένα κόμμα που θέλει να εμφανίζεται ως προοδευτικό και έτοιμο να κυβερνήσει, με το περιβόλι των «ΑΝΕΛ», την προπαγάνδα μισαλλοδοξίας και ψεύδους, τις διεθνείς συνωμοσίες, τους «υδατάνθρακες», ή την υιοθέτηση του δολαρίου ως εθνικού νομίσματος; Σοβαρότης υπό το μηδέν.

Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας είναι πράγματι έτοιμος να συμμαχήσει και με τον διάβολο προκειμένου να κυβερνήσει. Αυτήν τη φορά ωστόσο ξεπέρασε τον εαυτό του. Ισως και τα όρια ανοχής των οπαδών και των συνεργατών του!
http://www.ethnos.gr