Η
περίπτωση της Κύπρου είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση μελέτης του πως
ΔΕΝ πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις, τη στιγμή
που ΔΕΝ έχουμε εξασφαλίσει εναλλακτικές και στήριξη από άλλες μεγάλες
δυνάμεις.Η ανάλυση αυτή παρουσιάζει αρκετά κενά τα οποία δεν είναι δυνατό να είναι σε γνώση μου πριν ανοιχτούν τα σχετικά αρχεία σε σχέση με τις σκοπιμότητες των εκάστοτε ενεργειών, αλλά και τις πραγματικές προσδοκίες των μερών όταν έκαναν τις κινήσεις τους, και βασίζεται αποκλειστικά στις δημοσιευμένες πληροφορίες με την επιφύλαξη του όσο αληθείς μπορούν να είναι αυτές.
ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΑΝ ΚΕΡΑΥΝΟΣ.
Επιθυμία του πρόεδρου Ουίλσον ήταν η διπλωματία να είναι δημόσια και οι
Χωρίς φυσικά να γνωρίζω κάτι για την κρίση στην Κύπρο περισσότερο από ότι γνωρίζετε εσείς, δεν μπορώ να μην αγανακτήσω για τον τρόπο που διεξήχθη εκείνο το γιουρογκρουπ στις 15 Μαρτίου, στο οποίο μπήκαν οι υπουργοί να συζητήσουν τη διάσωση των τραπεζών της Κύπρου και βγήκαν προτείνοντας κούρεμα των καταθέσεων.
Για εμένα ήταν μια κάκιστη απόφαση η οποία αμφισβητούσε τον καπιταλισμό όπως εμείς τον γνωρίζουμε.
Αμφισβητούσε την αποταμίευση στην τράπεζα ως τρόπο εξασφάλισης της περιουσίας (εφόσον δεν κλείσει η τράπεζα).
Όμως δεν ήταν μόνο ιδεολογικό το ζήτημα.
Για ένα κράτος όπως η Κύπρος, το οποίο είχε στις τράπεζες του 70 δις καταθέσεις, από τα οποία περισσότερα από 50 ήταν μη Ελληνικά-Κυπριακά, και βάσιζε την ανάπτυξη της στην προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, και μόνο η υπόνοια μιας τέτοιας απόφασης θα οδηγούσε στην έξοδο όλων αυτών των χρημάτων και αρά στο κλείσιμο πολλών υποδομών που στηρίχτηκαν επάνω σε αυτά.
Η συνεπαγόμενη κοινωνική αναταραχή είναι βέβαιο ότι θα καταστρέψει και το τουριστικό προϊόν με αποτέλεσμα την βέβαιη ύφεση και ανεργία.
Με βάση αυτά τα επιχειρήματα αξιολόγησα ως εχθρική την απόφαση του γιουρογκρουπ.
Συμφώνα με τα όσα μάθαμε, η απόφαση για τον δανεισμό μόνο 10-11 δις στην Κύπρο προήλθε από την αξιολόγηση ότι το χρέος της Κύπρου είναι βιώσιμο εφόσον αυτή δεν δανειστεί πάνω από αυτό το ποσό (με χρέος ήδη στο 80% του ΑΕΠ, τα 10 δις προσθέτουν περίπου άλλο 60%).
Η ανάγκη της βιωσιμότητας του χρέους έπεισε την Ευρώπη σε μια τέτοια κατεύθυνση, δηλαδή να κάνει το απίθανο, το πρωτάκουστο, να κουρέψει τις καταθέσεις.
Δεν ήταν βάρος για την Ευρώπη να καλύψει το σύνολο του δανείου η έστω το μεγαλύτερο μέρος των 17 δις που χρειάζεται η Κύπρος.
Όμως η ανάγκη ήταν να πειστούν τα κοινοβούλια ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους. Προφανώς όμως δεν είναι έκφραση αλληλεγγύης η καταστροφή των δυο πιο σημαντικών πλεονεκτημάτων μιας χώρας για να μη χαθεί ούτε ευρώ…
Η ιστορία μας διδάσκει ότι μια σφαίρα επιρροής έχει πολλά οφέλη, αλλά μερικές φορές οι χώρες προστάτες βάζουν το χέρι στην τσέπη για να διατηρηθεί.
Στην περίπτωση της ΕΕ ως τώρα αυτό δεν έχει συμβεί.
Τα δάνεια είναι δάνεια, δεν έχει υπάρξει πραγματική ζημιά για την Μητρόπολη της Ευρώπης.
Αυτό βέβαια δεν κάνει και τόσο αξιόπιστη τη Μητρόπολη, η οποία δεν βάζει το χέρι στην τσέπη για να κρατήσει ασφαλή την περιφέρεια…
Σε κάθε περίπτωση η ΕΕ επέλεξε να ρισκάρει την τραπεζική αξιοπιστία ακόμη και των μεγάλων χωρών της από το να ρισκάρει να χρειαστεί μελλοντικά να χαρίσει 2 η 3 δις ευρώ στην Κύπρο.
Σεβαστή πολιτική επιλογή αλλά κάκιστη.
Χωρίς να υιοθετώ τα όσα ακουστήκαν για καθαρά μέτρο αφαίρεσης του Κυπριακού πλεονεκτήματος ώστε να μεταφερθούν τα 70 δις καταθέσεων σε τράπεζες της κεντρικής Ευρώπης.
ΠΑΙΓΝΙΟ ΠΟΚΕΡ: ΤΟ ΠΟΝΤΑΡΙΣΜΑ.
Μαθαίνοντας την απόφαση, οι Κύπριοι αντιλήφθηκαν τη σοβαρότητα της κατάστασης και τους έπνιξε το δίκιο τους, καθώς ο κίνδυνος για το νησί ήταν θανάσιμος.
Οι πρώτες σκέψεις ήταν η ομόφωνη απόρριψη του σχεδίου και η προσπάθεια για συνομιλία με τη Ρωσία στην κατεύθυνση είτε για Ρωσική πολιτική στήριξη για βελτίωση των Ευρωπαϊκών όρων, είτε για επέμβαση ενεργή, ώστε να αγοραστούν οι τράπεζες και να εξασφαλιστούν με αυτό τον τρόπο οι καταθέσεις.
Αυτό ήταν ένα πρωτοφανές ποντάρισμα στο δυνατό χαρτί τους, την καλή σχέση τους με τη Ρωσία.
Γιατί αν υπήρχε κάποιο κράτος στον κόσμο που πραγματικά μπορούσε να βοηθήσει τη Κύπρο αυτή ήταν η Ρωσία με τα πραγματικά και σημαντικά συμφέροντα στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Τώρα είχε έρθει η ώρα να σηκώσουν τα χαρτιά και να δουν αν ήταν καλύτερα τα δικά τους ή τα Γερμανικά.
Ταυτόχρονα, αν και μη δημόσια, υπήρχε στη Μόσχα και μια Γερμανική αποστολή. Αυτό για να καταλαβαίνουν όσοι νομίζουν ότι οι μάγκες μπορούν να γίνονται εύκολα και άκοπα.
Η Ρωσία δεν διακινδύνευσε την καλή σχέση της με τη Γερμανία.
Προτίμησε λοιπόν να χάσει κάποια χρήματα (με τι άραγε ανταλλάγματα θα μάθουμε κάποια στιγμή στο μέλλον) και να σεβαστεί την Γερμανική σφαίρα επιρροής.
Οι Ρώσοι δεν άνοιξαν τα χαρτιά τους δημόσια, ούτε έκαναν κάποια δημόσια αντιπρόταση.
Το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν είναι να δώσουν κάποιες διευκολύνσεις σχετικά με το ήδη υφιστάμενο δάνειο τους στην Κύπρο.
Και η Γερμανία λοιπόν ανέβασε το ποτ.
Έχοντας εξασφαλίσει την μη ανάμειξη της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή περιοχή της, μπορούσε να αυξήσει την πίεση στην Κυπριακή πλευρά.
Το Γερμανικό χαρτί αποδείχτηκε καλύτερο.
Η Κύπρος έμεινε χωρίς εναλλακτική. Δεν είχε άλλο κράτος να στραφεί.
Ταυτόχρονα ένα άλλο γεγονός συντέλεσε στην ακόμη δυσχερέστερη θέση της Κύπρου. Η επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ δημιουργεί δεύτερες σκέψεις για την πραγματική στήριξη που θα είχε η Κύπρος σε περίπτωση που έκανε το απονενοημένο διάβημα.
Δεν μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι για την ύπαρξη της Κύπρου την επομένη ημέρα.
Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ.
Στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας η Κύπρος ήταν εκτός ευρώ.
Οι τράπεζες κλειστές, υπήρχε αδυναμία κίνησης κεφαλαίων, που μεταφράζεται σε αδυναμία προμηθειών για φάρμακα, καύσιμα και σουπερ μάρκετ.
Ο λαός πανικόβλητος.
Καμία διευκόλυνση από κανέναν ξένο.
Μόνο η Ελλάδα που προθυμοποιήθηκε να αγοράσει τα Κυπριακά τραπεζικά καταστήματα στην Ελλάδα προσέφερε 1 δις ευρώ.
Η Κύπρος μας ήταν εντελώς μόνη και είχε να επιλέξει ανάμεσα στην εξαφάνιση η στην υποταγή και στον εξευτελισμό.
Είχε αποτύχει τραγικά να εξασφαλίσει τη βοήθεια της Ρωσίας.
Πλέον για να εξασφαλίσει τουλάχιστον την ύπαρξη της μετέβαλε το όχι σε ναι.
Έκανε το εφικτό.
Και κανείς δε μπορεί να τους κατηγορήσει που επέλεξαν την επιβίωση τους.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.
Η Ρωσία και η Γερμανία παρά τις όποιες συγκρούσεις συμφερόντων τους δεν είναι διατεθειμένες να χαλάσουν την καλή τους σχέση για κάποιο μικρό Ευρωπαϊκό κράτος.
Η Ρωσία και η Γερμανία έχουν σαφώς καθορισμένες σφαίρες επιρροής τις οποίες αναγνωρίζουν η μια στην άλλη.
Η καταστροφή της Κύπρου έβαλε σε δεύτερες σκέψεις το Ισραήλ για την αποτελεσματική ασφάλεια του.
Ήταν λάθος της Κύπρου που εκείνο το μοιραίο βράδυ του πρώτου γιουρογκρουπ δεν έβαλε την Ρωσία στο παιχνίδι εκείνη ακριβώς την ώρα.
Μόνο έτσι θα μπορούσε ίσως να έχει πετύχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα καθώς οι ίδιοι οι Ρώσοι θα προσπαθούσαν να συμβιβάσουν παρασκηνιακά τα συμφέροντα τους με τους Γερμανούς ώστε να μη βρεθούν προ τετελεσμένων, εξασφαλίζοντας μια πιο υποφερτή λύση για την Κύπρο, αλλά ακόμη και αν αυτό δεν γινόταν κατορθωτό, τουλάχιστον οι Κύπριοι θα ήξεραν ότι δεν είχαν πολλά περιθώρια κινήσεων και θα συμφωνούσαν στην πρώτη κακιά λύση και θα απέφευγαν τη δεύτερη τρισχειρότερη.
Μπορούμε με σιγουριά πλέον να πούμε ότι το όχι δεν επιφέρει καλύτερες πρότασεις συμβιβασμού αλλά προσπάθεια τιμωρίας.
Ότι καλύτερο μπορούμε να πετυχούμε θα το πετύχουμε την πρώτη φορά στη διαπραγμάτευση με σωστή τακτική.
Είναι αδύνατο με βία να εκβιάσουμε θετικό για εμάς αποτέλεσμα με τους τωρινούς συσχετισμούς στην Ευρώπη.
ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
Η πραγματικά άτυχη Κύπρος έχει σταθεί αφετηρία εξελίξεων για τον Ελληνισμό.
Με αφορμή την ανόητη πραξικοπηματική ενέργεια στην Κύπρο ξεσκεπάστηκε η ανικανότητα της χούντας του Ιωαννίδη και έτσι επέστρεψε η δημοκρατία στην Ελλάδα μας.
Έτσι και σήμερα, 40 χρόνια αργότερα, με αφορμή το όχι των Κύπριων καταρρέει όλη η προπαγάνδα μέρους του πολιτικού κόσμου ότι μπορεί η χωρά να φύγει αβρόχοις ποσι από την ΕΕ.
Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι κάτι τέτοιο αποτελούσε φαντασιοπληξία.
Θέλω να εκφράσω την πραγματική λύπη μου για το δράμα που ζει ο Κυπριακός ελληνισμός και την συμπαράσταση που νιώθω ως Έλληνας στους Έλληνες της Κύπρου.
Λυπάμαι που έπεσαν θύματα της προπαγάνδας πολλών Ελλαδιτών ανοήτων, και νόμισαν ότι το να πεις όχι είναι εύκολο και χωρίς δραματικές επιπτώσεις.
Σε αυτές τις ώρες καταστροφής της Κύπρου η μητέρα πατρίδα οφείλει να σταθεί πιο δίπλα της από κάθε άλλη φορά.
Δεν μπορεί να δούμε από μακριά την εξέλιξη και αυτού του Αττίλα.
Μάνθος Καψάλης
http://orthografos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου