Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Η ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Η επικείμενη άφιξη των ελεγκτών της Τρόικας στην Αθήνα χρησιμοποιείται, για μία ακόμη φορά, ως φόβητρο προκειμένου να δρομολογηθούν αποφάσεις που αλλάζουν δραματικά τα δεδομένα -και ως χθες κεκτημένα- για τους εργαζομένους, μισθωτούς και συνταξιούχους. Αυτή τη φορά, όμως, το έργο έχει πλέον και «δράκο».
Ταυτόχρονα, με την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας στους δανειστές της εξυφαίνεται, και μάλιστα από έναν παράξενο και αλλοπρόσαλλο συνασπισμό προσώπων και πολιτικών δυνάμεων, ένα οργανωμένο σχέδιο αναβολής των εκλογών, δήθεν για το καλό της χώρας. Η μετάθεση όμως της αρχικής ημερομηνίας των εκλογών, από τις 19 Φεβρουαρίου κάπου για μετά το Πάσχα, μόνο για τη σωτηρία της χώρας δεν γίνεται.
Η έλευση Σαμαρά -είτε αυτοδύναμη είτε με μια κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά σε κάθε περίπτωση η νέα κυβέρνηση υπό τον Αντ. Σαμαρά- «καταστρέφει» τα σχέδια και τις επιδιώξεις αυτής της ετερόκλητης συμμαχίας, η οποία έχει κάθε λόγο -ακόμη κι αν βουλιάξει η χώρα στο μεταξύ- να θέλει τη διαιώνιση της θλιβερής σημερινής κατάστασης.
Ποια είναι αυτή η συμμαχία των «απροθύμων»;
Πρώτοι απ’ όλους, οι κυβερνητικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, που εξακολουθούν να ελέγχουν τη Δημόσια Διοίκηση και που ξέρουν ότι θα αργήσουν πολύ να ξαναδούν εξουσία.
Δεύτερον, όσοι έχουν επενδύσει στο πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού και θα ήθελαν να συνεχίσει αυτή η «τεχνοκρατική κυβέρνηση», ώστε ο κ. Λ. Παπαδήμος να μην είναι απλώς ένα διάλειμμα.
Τρίτον, πολιτικές δυνάμεις της Κεντροδεξιάς που μετέχουν ή στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, γνωρίζοντας καλά ότι στις εκλογές τα ποσοστά τους δεν θα τους επιτρέψουν να συνεχίσουν να παίζουν τα «δεκανίκια» της εξουσίας.
Τέταρτον, αλλά όχι και τελευταίο, όσοι, για πολύ σκοτεινούς λόγους (που ευνοούν όμως τους ίδιους), θέλουν η χώρα να μη βγει ποτέ από την αδιέξοδη, καταστροφική πολιτική του Μνημονίου.
Ολοι αυτοί οι «απρόθυμοι» στο να τηρηθούν τα συμφωνημένα και να βαδίσει η χώρα ομαλά προς τις εκλογές γνωρίζουν ότι η νίκη Σαμαρά θα σημάνει μια νέα πολιτική στην οποία δεν θα έχουν καμία τύχη.
Εξ ου και χρησιμοποιούν τις πλέον κινδυνολογικές και αποτρόπαιες μεθόδους. Από την καταστροφή του κοινωνικού ιστού της χώρας, την καταβαράθρωση των εργασιακών κεκτημένων των εργαζομένων, τη διάλυση του δημόσιου τομέα έως την επιστροφή της χώρας στη δραχμή και στη δεκαετία του ’50, όπως πολύ παραστατικά δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου