Τον Δεκέμβριο του 2010 ο Γιώργος -Λεφτά Υπάρχουν- Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός και ο Ντομινίκ Στρος Καν, αν και γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), συστηνόταν στους Ελληνες σαν «γιατρός» που ήρθε καλεσμένος στην ασθενούσα οικονομικά χώρα μας για να τη σώσει.
Από τότε συνέβησαν πολλά. Η καμαριέρα του Sofitel της Νέας Υόρκης Νοφισάτου Ντιαλό έχει γίνει πιο υποψιασμένη και η Ελλάδα παραμένει στην εντατική, βλέποντας ότι η περίθαλψή της πέρασε πια από τα χέρια του δρος Στρος Καν και του βοηθού του ΓΑΠ στα χέρια της νεκροθάφτη Λαγκάρντ και της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Τι συνέβη όμως όλο αυτό το διάστημα και ο «ασθενής» δεν εμφάνισε ούτε το παραμικρό σημάδι βελτίωσης παρά «τα αλλεπάλληλα φάρμακα» που του χορηγήθηκαν; Γιατί πολύ απλά η συνταγή ήταν λανθασμένη, δήλωσε χθες ο επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank Χόλγκερ Σμίντινγκμ, ο οποίος εξήγησε ότι «τα μέτρα ήταν υπερβολικά σκληρά. Η χώρα έκανε περικοπές μέχρι τελικής πτώσης. Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερος χρόνος προκειμένου να μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια της μέσω μεταρρυθμίσεων που ευνοούν την ανάπτυξη».
Και τώρα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. «Η χώρα δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της χωρίς ξένη βοήθεια. Δεν πρόκειται για ένα προσωρινό πρόβλημα έλλειψης ρευστότητας, αλλά ξεκάθαρα για ένα πρόβλημα χρεοκοπίας» σημείωσε ωμά ο Ρολφ Λανγκχάμερ, αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία, το οποίο εδρεύει στο Κίελο.
Είναι περίπου αναμενόμενο λοιπόν ειδικά ο γερμανικός Τύπος να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις που αφορούν την πορεία... εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τις ατυχείς στρατηγικές αντιμετώπισής του. «Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος» έγραφε πρόσφατα για την Ελλάδα η «Suddeutsche Zeitung», παρατηρώντας ότι «για τους Ελληνες το μέλλον φαντάζει πιο σκοτεινό από ποτέ. Εχει περάσει πάνω από ενάμισης χρόνος από τότε που αποφασίστηκε το πρώτο πακέτο διάσωσης και ως τώρα δεν έχει σωθεί κανένας. Αντίθετα, η κατάσταση στη χώρα γίνεται χειρότερη κάθε μήνα που περνά».
Και το περιοδικό «Spiegel» όμως, σε ρεπορτάζ του για την ελληνική υπόθεση, αποκάλυψε ότι εταιρίες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων κερδοσκοπούν ποντάροντας στη χρεοκοπία της Ελλάδας, σημειώνοντας ότι «κάποιοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα κέρδιζαν πολλά χρήματα».
Ενδιαφέρον παρουσίαζε ακόμη ένα θέμα του γερμανικού εντύπου, στο οποίο ουσιαστικά ομολογούσε ότι «η Γερμανία κερδίζει από τον πόνο», καθώς «μπορεί οι γείτονες να υποφέρουν, όμως η κρίση του ευρώ έχει δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για τη γερμανική οικονομία, αφού τα ομόλογά της είναι περιζήτητα, η ανεργία είναι χαμηλή και οι εξαγωγές έχουν εκτοξευθεί».
Χαρακτηριστικό -τέλος- ήταν και το σημείο όπου το «Spiegel» τόνιζε ότι «η Γερμανία απολαμβάνει το όνειρο του κάθε δανειολήπτη, καθώς οι τράπεζες ουσιαστικά πληρώνουν για να τη δανείσουν. (...) Μοιάζει με παραμύθι, αλλά τη Δευτέρα συνέβη» έγραφε το περιοδικό, αναφερόμενο βέβαια στον δανεισμό 3,9 δισ. ευρώ με επιτόκιο -0,1%!
Γιώργος Τραπεζιώτης
Από τότε συνέβησαν πολλά. Η καμαριέρα του Sofitel της Νέας Υόρκης Νοφισάτου Ντιαλό έχει γίνει πιο υποψιασμένη και η Ελλάδα παραμένει στην εντατική, βλέποντας ότι η περίθαλψή της πέρασε πια από τα χέρια του δρος Στρος Καν και του βοηθού του ΓΑΠ στα χέρια της νεκροθάφτη Λαγκάρντ και της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Τι συνέβη όμως όλο αυτό το διάστημα και ο «ασθενής» δεν εμφάνισε ούτε το παραμικρό σημάδι βελτίωσης παρά «τα αλλεπάλληλα φάρμακα» που του χορηγήθηκαν; Γιατί πολύ απλά η συνταγή ήταν λανθασμένη, δήλωσε χθες ο επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank Χόλγκερ Σμίντινγκμ, ο οποίος εξήγησε ότι «τα μέτρα ήταν υπερβολικά σκληρά. Η χώρα έκανε περικοπές μέχρι τελικής πτώσης. Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερος χρόνος προκειμένου να μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια της μέσω μεταρρυθμίσεων που ευνοούν την ανάπτυξη».
Και τώρα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. «Η χώρα δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της χωρίς ξένη βοήθεια. Δεν πρόκειται για ένα προσωρινό πρόβλημα έλλειψης ρευστότητας, αλλά ξεκάθαρα για ένα πρόβλημα χρεοκοπίας» σημείωσε ωμά ο Ρολφ Λανγκχάμερ, αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία, το οποίο εδρεύει στο Κίελο.
Είναι περίπου αναμενόμενο λοιπόν ειδικά ο γερμανικός Τύπος να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις που αφορούν την πορεία... εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τις ατυχείς στρατηγικές αντιμετώπισής του. «Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος» έγραφε πρόσφατα για την Ελλάδα η «Suddeutsche Zeitung», παρατηρώντας ότι «για τους Ελληνες το μέλλον φαντάζει πιο σκοτεινό από ποτέ. Εχει περάσει πάνω από ενάμισης χρόνος από τότε που αποφασίστηκε το πρώτο πακέτο διάσωσης και ως τώρα δεν έχει σωθεί κανένας. Αντίθετα, η κατάσταση στη χώρα γίνεται χειρότερη κάθε μήνα που περνά».
Και το περιοδικό «Spiegel» όμως, σε ρεπορτάζ του για την ελληνική υπόθεση, αποκάλυψε ότι εταιρίες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων κερδοσκοπούν ποντάροντας στη χρεοκοπία της Ελλάδας, σημειώνοντας ότι «κάποιοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα κέρδιζαν πολλά χρήματα».
Ενδιαφέρον παρουσίαζε ακόμη ένα θέμα του γερμανικού εντύπου, στο οποίο ουσιαστικά ομολογούσε ότι «η Γερμανία κερδίζει από τον πόνο», καθώς «μπορεί οι γείτονες να υποφέρουν, όμως η κρίση του ευρώ έχει δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για τη γερμανική οικονομία, αφού τα ομόλογά της είναι περιζήτητα, η ανεργία είναι χαμηλή και οι εξαγωγές έχουν εκτοξευθεί».
Χαρακτηριστικό -τέλος- ήταν και το σημείο όπου το «Spiegel» τόνιζε ότι «η Γερμανία απολαμβάνει το όνειρο του κάθε δανειολήπτη, καθώς οι τράπεζες ουσιαστικά πληρώνουν για να τη δανείσουν. (...) Μοιάζει με παραμύθι, αλλά τη Δευτέρα συνέβη» έγραφε το περιοδικό, αναφερόμενο βέβαια στον δανεισμό 3,9 δισ. ευρώ με επιτόκιο -0,1%!
Γιώργος Τραπεζιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου