Η Γενική Συνέλευση των Προέδρων της ΟΛΜΕ (20/9/2025) αποδείχτηκε ξανά μια τραγική επανάληψη του ίδιου έργου. Οι παρατάξεις ΑΣΕ και Παρεμβάσεις, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στον κλάδο, επέλεξαν για ακόμη μια φορά τη διαλυτική στάση, την εσωτερική αντιπαράθεση και την εμμονή στο ποιος θα εμφανιστεί «αριστερότερος».
Αρνήθηκαν να δώσουν προτεραιότητα στα καυτά προβλήματα των σχολείων – τα κενά, την υποχρηματοδότηση, τις άθλιες συνθήκες εργασίας των συναδέλφων – και προτίμησαν να αναλώνονται σε ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και «αριστερόμετρα». Χαρακτηριστικό είναι ότι η συζήτηση διολίσθησε σε θέματα όπως η Παλαιστίνη, την ώρα που χιλιάδες μαθητές ξεκινούν τη χρονιά χωρίς καθηγητές και υποστήριξη.
Με την υπονομευτική τους στάση, δεν επέτρεψαν ούτε καν τη στοιχειώδη συμμετοχή στην απεργία της ΑΔΕΔΥ. Η ΑΣΕ ψήφιζε μόνο την ΑΣΕ, οι Παρεμβάσεις μόνο τον εαυτό τους, ενώ οι υπόλοιποι δεν αρκούσαν για μια πλειοψηφική απόφαση που θα έδινε φωνή στους εκπαιδευτικούς. Το αποτέλεσμα: πλήρης εγκατάλειψη του κλάδου και για μια ακόμη φορά αδυναμία χάραξης ενιαίας γραμμής.
Η ΟΛΜΕ δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί ως πεδίο κομματικών συγκρούσεων και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Η διαλυτική τακτική της ΑΣΕ και των Παρεμβάσεων, η υπονόμευση κάθε κοινής δράσης και η πλήρης απαξίωση των συναδέλφων οδηγούν το δημόσιο σχολείο σε αδιέξοδο.
Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Όσο στηρίζονται παρατάξεις που εγκαταλείπουν τα πραγματικά προβλήματα του κλάδου για να υπηρετήσουν τις κομματικές τους σημαίες, το μόνο που θα έχουμε θα είναι συνελεύσεις χωρίς αποφάσεις, λόγια χωρίς πράξεις και έναν συνδικαλισμό που καταντάει καρικατούρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου