Η απασφαλισμένη βόμβα του συνταξιοδοτικού

Ο ασφαλισμένος του ΤΑΠΙΛΤΑΤ με αρχικά Θ.Β. κατέβαλε ως ασφαλιστικές εισφορές σε όλη τη διάρκεια του εργασιακού του βίου το αστρονομικό ποσό των... 66,02 ευρώ! 

Μέχρι το τέλος του 2014, όταν η μία συνδικαλιστική παράταξη τού εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντος ταμείου έβγαλε τα άπλυτα της άλλης στη φόρα, είχε καταφέρει να εισπράξει 172.499,55 ευρώ. 

Και δεν ήταν ο μόνος. 13 "παλιοσειρές” του Ταμείου έδωσαν ως ασφαλιστικές εισφορές λιγότερα από 1.000 ευρώ και εισέπραξαν ως σύνταξη κοντά 200.000 ευρώ, ο καθένας. 

Δείτε τον πίνακα.

Πώς τα κατάφεραν; 

Ήταν απλό. Ήταν αυτοί που έστησαν το Επικουρικό Ταμείο ως πυραμίδα. 

Όρισαν ένα φιξαρισμένο ποσό σύνταξης κι ένα φιξαρισμένο ποσό ασφαλιστικών εισφορών χωρίς να συνδέσουν αυτά τα δύο σε ατομική βάση. 

Ακόμα κι ένα μηνιάτικο εισφορών να πλήρωνες, έπαιρνες πλήρη σύνταξη.  Θα σου την πλήρωναν τα κορόιδα, οι επόμενοι. 

Έδωσε λοιπόν ο Θ.Β. περίπου 22.500 δραχμές, οι υπόλοιποι πλήρωσαν μερικά μηνιάτικα παραπάνω, βγήκαν στη σύνταξη, και από τότε εισπράττουν, ζωή νάχουν. 

Δείτε τη σχέση καταβληθεισών εισφορών και εισπραχθεισών συντάξεων, σε τρεις ομάδες συνταξιούχων. 

Όσο πιο νέα είναι μια ομάδα, τόσο περισότερα πληρώνει. Αλλά τα ποσά που εισπράττει εξακολουθούν να είναι τερατώδη.

Να δούμε και τη σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους. 

Για να αποδίδει μια πυραμίδα πρέπει κάθε νέα γενιά που μπαίνει στο σύστημα να έχει πολλαπλάσιο πληθυσμό από την προηγούμενη, τόσο, όσο το πηλίκον της διαίρεσης μηνιαία σύνταξη / μηνιαία εισφορά και τουλάχιστον το ίδιο επίπεδο αμοιβών. 

Δείτε τι συνέβη στο συγκεκριμένο ταμείο – το ίδιο που συνέβη σε κάθε ταμείο:

Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι αυτό το σύστημα είναι βιώσιμο;

Υπάρχει κάποιος που το θεωρεί αυτό δίκαιο;

Υπάρχουν κι άλλα που φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανένας να τα θεωρεί δίκαια: κάποιος που έχει ζήσει μόνο μία ζωή να εισπράττει 10 συντάξεις (κύριες, επικουρικές και μερίσματα). 

Μα, υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που παίρνουν 10 συντάξεις; Φυσικά. 

Δείτε τα στοιχεία από την τελευταία έκθεση του Υπουργείου Εργασίας για τον Ιούλιο του 2018 εδώ.

Το θέμα των συντάξεων πρέπει να το προσεγγίσουμε από δύο πλευρές. Η μία είναι η ηθική και η άλλη η οικονομική. Επιμένω στην ηθική του διάσταση, διότι πρώτα χρεοκόπησε η ηθική σ΄ αυτή τη χώρα και μετά ήρθαν όλες οι άλλες χρεοκοπίες, ως νομοτελειακή συνέπεια. 

Παρένθεση. Η ανηθικότητα της πολιτικής έδωσε την ευκαιρία στους αριστερούς να ανεμίζουν τη σημαία του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος με τους "απέναντι” να μην μπορούν να αρθρώσουν ούτε μια συλλαβή αντιλόγου. 

Γιατί ποτέ οι δεξιοί δεν διαφήμισαν ως δική τους την έννοια του ηθικού πλεονεκτήματος; Διότι δεν διέθεταν! Διότι είχαν τη φωλιά τους λερωμένη! 

Διότι πώς να προβάλεις ηθικό πλεονέκτημα με το υπουργικό ραβασάκι πρόσληψης "Δεν κάνει για τίποτε, βολέψτε τον κάπου!”; 

Απλώς έπρεπε να δούμε και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν και χειρότερα. Έπρεπε να δούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ούτε καν σε θέση να αντιληφθεί το "δεν κάνει για τίποτε”. Ενώ το "βολέψτε τον κάπου” το αναβάθμισε σε "διορίστε τον ως σύμβουλο στο Μαξίμου” ή "κάντε τον/την υπουργό”. Κλείνει η παρένθεση.

Ρωτώ λοιπόν, δεξιούς και αριστερούς, με ποια λογική και με ποια ηθική, η χρεοκοπημένη Ελλάδα πληρώνει 10 συντάξεις σε κάποιους που έζησαν μόνο μία ζωή; 

Το ότι είναι μόνον 3 αυτοί δεν μειώνει την ηθική διάσταση του θέματος. Αντιθέτως, αποδεικνύει ότι το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, δεν τα πάει καθόλου καλά με θέματα ηθικής τάξης. 

Αλλά και η οικονομική παράμετρος είναι σημαντική, διότι αν θεωρείς φυσιολογικό να δίνεις 10 συντάξεις, θεωρείς ακόμα πιο φυσιολογικό να δίνεις 9, 8, 7, 6 συντάξεις και πάει λέγοντας. Όσο όμως μειώνεται ο αριθμός των συντάξεων, οι δικαιούχοι (και τα ποσά) αυξάνονται εκθετικά. 

Ενώ λοιπόν 10 συντάξεις (κύριες, επικουρικές και μερίσματα) παίρνουν 3 άτομα, δείτε τη συνέχεια:

- 9 συντάξεις παίρνουν 10 άτομα

- 8 συντάξεις παίρνουν 60 άτομα

- 7 συντάξεις παίρνουν 432 άτομα

- 6 συντάξεις παίρνουν 5.399 άτομα

- 5 συντάξεις παίρνουν 14.994 άτομα

- 4 συντάξεις παίρνουν 64.332 άτομα

- 3 συντάξεις παίρνουν 351.424 άτομα

Συνολικά 436.654 Έλληνες παίρνουν από από 3 συντάξεις και πάνω.

6.900 συνταξιούχοι παίρνουν πάνω από 3.000 ευρώ μηνιαία σύνταξη. Δηλαδή, πάνω από 1.000.000 δραχμές. 11 χήρες παίρνουν μέση μηνιαία σύνταξη 4.515,56 ευρώ. Πόσα έδιναν ως ασφαλιστικές εισφορές, επί δραχμής; 

Δεν είναι οικοδόμοι του ΙΚΑ αυτοί. Είναι η νομενκλατούρα του συστήματος, την οποία το σύστημα προστατεύει καμουφλάροντάς την, γι’ αυτό βγάζουν μπροστά τη συγκινητική φιγούρα του παππού των 500 ευρώ: 

"Μα, θα κόψετε από τον παππού των 500 ευρώ; Πώς θα ζήσει πια ο έρμος;" Για να καλύψουν τους πελάτες τους των 3.500 ευρώ. 365.613 άτομα παίρνουν από 1.500 ευρώ μέχρι πάνω από 5.000 ευρώ τον μήνα! Σύνταξη! Σήμερα! Το συνειδητοποιούμε;

Και για να διατηρήσουμε αυτό το ύψος των συντάξεων έπρεπε να μας δανείσει η φτωχή Σλοβακία, οι πολίτες της οποίας είχαν το 2010 μέση σύνταξη 340 ευρώ. 817,7 εκατομμύρια ήταν το ποσό των δανεικών του πρώτου μνημονίου που αναλογούσε στη φτωχή Σλοβακία. 

Κι έπρεπε ο πρωθυπουργός της να βρει επιχειρήματα για να πείσει τους συνταξιούχους της χώρας του, που βγαίνουν στη σύνταξη στα 67 χρόνια, να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη (των 340 ευρώ) για να δανείσουν τον 55άρη συνταξιούχο της ΔΕΗ των 4.000 ευρώ. 

Και να τους βρίζουμε κι από πάνω ως τοκογλύφους! 

Εσύ, φίλε αναγνώστη, αν ήσουν πρωθυπουργός της Σλοβακίας τι επιχειρήματα θα έβρισκες;

600 περίπου συνταξιούχοι, άντρες και γυναίκες, καταγράφονται κάθε μήνα ως απροσδιόριστης ηλικίας! Θα ήταν μια χαριτωμένη λεπτομέρεια αν δεν ήταν η εφιαλτική απόδειξη της πλήρους αδιαφορίας των διαχειριστών των χρημάτων μας. 

Δηλαδή το κράτος δεν είναι σε θέση να εξακριβώσει το βασικό στοιχείο για την παροχή σύνταξης, την ηλικία! Αλλά, ελαφρά τη καρδία, την καταβάλλει!

Το πολιτικό σύστημα που μοίραζε αβέρτα συντάξεις, με τη γνωστή πελατειακή συναλλαγή με τον ψηφοφόρο, θα έπρεπε κατ’ αρχήν να οριοθετήσει το ασφαλιστικό ως ποσοστό επί του ΑΕΠ και να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα: 

Εφόσον, λόγω χρεοκοπίας, πρέπει να επαναπροσδιορισθούν οι συντάξεις, πώς πρέπει να γίνει αυτό; Βάσει του πόσα τάξαμε σε μια συντεχνία την εποχή των παχειών αγελάδων ή βάσει των ασφαλιστικών εισφορών του καθενός; 

Κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα όχι μόνο δεν απάντησε σ΄ αυτό το ερώτημα, αλλά δεν το έθεσε καν.

Είναι κι άλλα ερωτήματα που δεν έθεσε. Ας πούμε, είναι λογικό ένας υγιέστατος υπάλληλος γραφείου να βγαίνει στη σύνταξη στα 55; Διότι μέχρι προχθές βλέπαμε πρωτοσέλιδους τίτλους: "Πώς θα κατοχυρώσετε σύνταξη στα 55.” "Πώς θα αναγνωρίσετε πλασματικά χρόνια.” 

Είναι δυνατόν η Δικαιοσύνη να ασκεί δημοσιονομική πολιτική; 

Είναι δυνατόν ένας ειρηνοδίκης να φεσώνει τον φορολογούμενο με 11-15 δισ. λόγω επιστροφής "αντισυνταγματικώς” κατά την άποψή του καταργημένων δώρων; 

Από ποιανού τσέπη θα πληρωθούν; 

Και φυσικά, αποφεύγουμε να συζητάμε το τελικό, αμείλικτο ερώτημα: ποιο μέλλον έχει ένα σύστημα στο οποίο ένας συνταξιούχος με μέση σύνταξη 894 ευρώ, αντιστοιχεί σε 1,2 εργαζόμενο με μέσο μισθό 1.166 ευρώ πλήρους απασχόλησης και 378 ευρώ μερικής, όταν μάλιστα το δημογραφικό πρόβλημα μάς μετατρέπει σε χώρα γερόντων και οι παραγωγικοί νέοι μεταναστεύουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες; 

Και εκείνοι (μπλε, πράσινοι, κόκκινοι, μαύροι, ροζουλί) δεν απήντησαν. 

Μόνο μερικοί "γραφικοί” μιλούν για την απασφαλισμένη δημοσιονομική βόμβα του ασφαλιστικού. 

Και ακόμα λιγότεροι προτείνουν (έχοντας ζητήσει, όπως ο "γραφικός" γράφων, την αρωγή ειδικών αναλογιστών) μια πλήρη τεχνική μελέτη μετάβασης από το χρεοκοπημένο κλεπτοκρατικό, δήθεν αναδιανεμητικό σύστημα στο ανταποδοτικό κεφαλαιοποιητικό. 

Δεν είναι κάτι εύκολο, θα πάρει χρόνο και χρειάζεται πολύ μαστοριλίκι για να εφαρμοστεί, αλλά πρέπει να γίνει επειγόντως! 

Η επιλογή δεν είναι ανάμεσα στα πολλά και στα λίγα, αλλά ανάμεσα στα λίγα τώρα (που μπορούν, όταν η χώρα σταθεί στα πόδια της, να αυξηθούν αργότερα) και στα καθόλου! 

Καθώς ο ιδιωτικός τομέας καταρρέει από την υπερφορολόγηση και τις τερατώδεις ασφαλιστικές εισφορές, η φορολογητέα ύλη θα συρρικνώνεται, άρα θα μικραίνει και η πίτα των συντάξεων η οποία θα πρέπει να μοιραστεί σε όλο και περισσότερους δικαιούχους, τροφοδοτούμενη από όλο και λιγότερους εργαζομένους. 

Αυτό θα καταλήξει σε συντάξεις κυριολεκτικά πείνας. 

Μόνο αν μειώσουμε το σύνολο της συνταξιοδοτικής δαπάνης από το 16,2% του ΑΕΠ που είναι σήμερα, στο 10,2% τουλάχιστον, που είναι ο μέσος όρος των μη χρεοκοπημένων κρατών της Ε.Ε. (για σύγκριση: Ολλανδία, Ιρλανδία, Κύπρος είναι περίπου στο 6,5%) ώστε να μπορούμε να μειώσουμε αντίστοιχα το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών και την αιμοδοσία του προϋπολογισμού στα ασφαλιστικά ταμεία, άρα και τη φορολογία, μόνο τότε θα είμαστε σίγουροι ότι η ανάπτυξη θα μας χτυπήσει την πόρτα.

Αλλιώς ματαιοπονούμε, με βέβαιη κατάληξη αυτή που περιέγραψα σε ένα άρθρο μου το 2013 με τίτλο "Ο τελευταίος ζωντανός”.

Ταξιδεύουμε σε ένα πλοίο με μια τεράστια τρύπα στα ύφαλα. 

Ο νηογνώμονας το έχει βγάλει, από το 2010, ακατάλληλο, εμείς επιμένουμε να το θεωρούμε αξιόπλοο επειδή η αντλία (βλέπε: φορολογούμενος) δουλεύει εξοντωτικά τριπλοβάρδια (ως πότε;) και πετάει ξανά στη θάλασσα κάποια από τα νερά που έχουν κατακλύσει το κύτος. 

Ο νηογνώμονας (Ε.Ε. και αγορές) επιμένει να μας προειδοποιεί στέλνοντάς μας απανωτά μηνύματα ότι είναι θέμα χρόνου (2022 το αργότερο) να βουλιάξουμε και οι καπετάνιοι της χώρας, οι νυν και οι φερέλπιδες, δίνουν "μάχες" με τον νηογνώμονα όχι για να κλείσουν την τρύπα αλλά για να τη διευρύνουν. 

Κι όταν οι ελεγκτές μπουχτισμένοι, απηυδισμένοι, μας λένε: "κάντε ό,τι θέλετε, αρκετά ασχοληθήκαμε με την περίπτωσή σας" οι καπετάνιοι της χώρας, νυν ή φερέλπιδες, ζητωκραυγάζουν γιατί "δεν θα πειραχτούν οι συντάξεις". 

Δηλαδή ο ασφαλισμένος του ΤΑΠΙΛΤΑΤ με τα αρχικά Θ.Β. και τα 66,02 ευρώ συνολική εισφορά θα εξακολουθεί να εισπράττει. 

Οι 11 χήρες θα εξακολουθούν να παίρνουν μέση σύνταξη 4.515,56 ευρώ. 

Κι εσύ θα εξακολουθείς να τους πληρώνεις.

Το τραγικό είναι ότι οι περισσότεροι επιβάτες - ψηφοφόροι του σαπιοκάραβου είναι έτοιμοι να ψηφίσουν αυτόν που θα διευρύνει την τρύπα στα ύφαλα, επιτιθέμενοι σε όσους φωνάζουν: βουλιάζουμε! 

Και το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι μαζί μας ταξιδεύουν και τα παιδιά μας.

Του Θάνου Τζήμερου
capital.gr