Οι καταλήψεις της Αριστεράς είναι «κοινωνικοί αγώνες»

Κι εκεί που νομίζαμε πως σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα είχε συμφωνήσει πως οι καταλήψεις είναι καταδικαστέες, ήρθε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και τις  αποκάλεσε «κοινωνικούς αγώνες», όταν σε αυτές πρωταγωνιστούν αριστεροί. Και δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, γιατί τότε θα καταδίκαζε και τον Αλ. Τσίπρα που πριν γίνει πρωθυπουργός ήταν καταληψίας. Στα κάγκελα των λυκείων αναδείχθηκε.

Αυτός είναι ο βασικός τίτλος σπουδών στο βιογραφικό του. Γιατί για τα υπόλοιπα δεν γνωρίζουμε τίποτα. Δεν γνωρίζουμε ποιο λύκειο αποφοίτησε, πότε και σε ποιο πανεπιστήμιο έδωσε εξετάσεις, πώς και από πού ενεγράφη στο Πολυτεχνείο, σε ποιο τμήμα έκανε το μεταπτυχιακό του. Αυτά όλα σε μια δημοκρατική—πολιτισμένη χώρα είναι γνωστά από την στιγμή που κάποιος αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική. Να εγκαταλείψει τον ιδιωτικό χώρο και να εισέλθει στον δημόσιο.
Όμως πίσω από αυτή την χθεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου κρύβεται η πάγια θέση των κομμάτων της Αριστεράς πως οι πλατείες και οι δρόμοι τους ανήκουν. Είναι ιδιοκτησία τους. Και γι΄αυτό εξανίστανται και φρίττουν όταν οι πολίτες διαδηλώνουν ενάντια στην Αριστερά. Μπαίνουν στα χωράφια τους.
Τότε ρίχνουν τόνους λάσπης εναντίον των διαμαρτυρομένων. Ακροδεξιοί, φασίστες, πράκτορες του ιμπεριαλισμού. Και αυτά δεν είναι ελληνική ευρεσιτεχνία. Έρχονται από τα βάθη της σοβιετικής προπαγάνδας. Φασίστες οι εξεγερμένοι Ούγγροι, αντεπαναστάτες οι Πολωνοί, πράκτορες του ιμπεριαλισμού οι Ανατολικογερμανοί. Όλα αυτά στην δεκαετία του 50, με χιλιάδες νεκρούς και εξαφανισμένους.
Στην δεκαετία του 60 οι Τσεχοσλοβάκοι δεν γλίτωσαν και αυτοί από παρόμοια μεταχείριση. Αυτή η ολοκληρωτική νοοτροπία μεταβιβάστηκε και μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά αριστερών, έτσι ώστε να αποτελεί μέρος του DNA τους. Πας μη αριστερός, φασίστας. Το εμπεδώσαμε το παραμύθι τους.
Γι΄αυτό λοιπόν ζαλίστηκαν όταν είδαν εκατομμύρια Έλληνες να διαδηλώνουν για την Μακεδονία. Δεν το περίμεναν. Και αφού πέρασε ο πρώτος αιφνιδιασμός άρχισαν να πέφτουν οι τόνοι λάσπης. Και από κοντά τους οι «μουσίτσες» της Αριστεράς, οι ροζέ αριστερούληδες, που ξαφνικά ανακάλυψαν σε μια συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων έναν Βουκεφάλα και πέντε καλόγερους. Αυτούς τους πόνεσε πιο πολύ το τεράστιο πλήθος που κατέκλυσε τις πλατείες και τους δρόμους σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.

Και χθες ξαναμάθαμε πως ο Αλ.Τσίπρας αναδείχθηκε μέσα από τους «κοινωνικούς αγώνες» των καταλήψεων. Ο αριστερός καταληψίας είναι αγωνιστής, ο πατριώτης είναι φασίστας.
Σήμερα το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνον η διακυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτή θα σαρωθεί στις επικείμενες εκλογές. Το πρόβλημα της χώρας είναι να σαρωθεί η αριστερή νοοτροπία που είναι ριζωμένη μέσα και σε στελέχη της συντηρητικής--φιλελεύθερης παράταξης. Μόνον τότε θα δει άσπρη μέρα αυτός ο τόπος. Όταν όλοι συμφωνήσουν πως οι καταλήψεις και η βία δεν συνάδουν με το πολίτευμα της αστικής—φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Το δυστύχημα είναι πως κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό στο εγγύς μέλλον. Ίσως, κατά το 2060, όταν βγούμε από το αριστερό μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν αλλάξει και οι συνειδήσεις των ανθρώπων.
Μέχρι τότε υπομονή.
liberal.gr