Το οριστικό τέλος ενός "συμφώνου συμβίωσης"

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις επιβεβαίωσαν την θέση μου, ότι η εξουσία μπορεί να ενώσει τα πιο ετερόκλητα ιδεολογικά ρεύματα, όταν σκοπός της πολιτικής δεν είναι πλέον η "ευδαιμονία" ενός λαού, αλλά η ίδια η νομή της εξουσίας.

Ένα πολιτικό "σύμφωνο συμβίωσης", που υπογράφτηκε με θερμούς εναγκαλισμούς τον Σεπτέμβριο του 2015 μεταξύ της Αριστεράς και της λαϊκιστικής Δεξιάς, παίρνει οριστικό τέλος και μάλιστα με έναν δραματικό τρόπο.

Και οι δύο πλευρές απομύζησαν και αξιοποίησαν αυτό που μπορούσαν να πάρουν σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο, βάζοντας υποθήκη τη χώρα για τα επόμενα δέκα τουλάχιστον χρόνια.

Χρεοκόπησαν για δεύτερη φορά την ήδη χρεοκοπημένη χώρα, και αφού δεν μπόρεσαν να σχίσουν τα μνημόνια, έσχισαν τα ιμάτιά τους, αποχωρώντας έτσι με πάταγο από τη θεατρική σκηνή μετά τη λύση και τη λύτρωση του σκηνοθετημένου δράματος.


Αναγορεύοντας την ιδεολογική τους πραμάτεια σε ύψιστο κοινωνικό αγαθό,

• διέλυσαν τη μεσαία κοινωνική τάξη, που ήταν ο πυλώνας και ο τροφοδότης της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, και 

• οδήγησαν τις ευρύτερες λαϊκές τάξεις σε μία γενική φτωχοποίηση, μοιράζοντας στον λαό παρηγορητικά ψιμύθια και υποσχέσεις.

Περισυνέλεξαν όλους τους ναυαγούς και τους πολιτικούς refugees των άλλων κομμάτων, στους οποίους μοίρασαν ρόλους και υπουργεία, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα πολιτικό ανάχωμα, για τη στιγμή, ακριβώς, που αρχίζει να φυλλορροεί ο ετερόκλητος κυβερνητικός συνασπισμός.

Ολοκλήρωσαν, έτσι, τη μεταμφίεση της πολιτικής σε υστερία της γεροντοκόρης, η οποία ανησυχεί για το ιδανικό της παρθενίας της και ψάχνει απεγνωσμένα για τον ιδανικό σύζυγο.

Μετέτρεψαν τη χώρα σε μία απέραντη οικονομική έρημο, σε μία "ψυχιατρική μονάδα" υποστήριξης των ανθρώπων που έχασαν τις δουλειές τους και τις περιουσίες τους και τους υποχρέωσαν να μπαίνουν στην ουρά, περιμένοντας να τραφούν με τα "γενναιόδωρα" σχολικά γεύματα και τα φιλοδωρήματα της αθλιότητας.

Διέλυσαν τα πανεπιστήμια στα οποία δεν πιστεύουν και τα παρέδωσαν στις διάφορες "συλλογικότητες", που δρουν ανεξέλεγκτα, ως συμμορίες διακίνησης ναρκωτικών και άλλων παράνομων δραστηριοτήτων.

Πολέμησαν με μίσος την έννοια της αξιοκρατίας στη δημόσια διοίκηση, προκειμένου να δημιουργήσουν μελλοντικές στρατιές υπόδουλων ψηφοφόρων, ένα πραγματικό σκάνδαλο, το οποίο το είχαν κάνει προεκλογική τους σημαία.

Ιδεολογικοί νάρκισσοι εκ γενετής, αυτοθαυμάζονται και αλληλο-χειροκροτούνται, επενδύοντας έτσι στην πιθανή μελλοντική τους επιβίωση, περνώντας σε άλλους πολιτικούς ρόλους.

Η θεατρική παράσταση μιας ψευδο-αριστερής κυβέρνησης σε λίγο παίρνει τέλος.

Το "σύμφωνο συμβίωσης" με τη λαϊκιστική Δεξιά, που ξεκίνησε με τυμπανοκρουσίες, λύνεται με αλληλοκατηγορίες, απειλές και αναθεματισμούς εκατέρωθεν.

Τέσσερα περίπου χρόνια υποσχέσεων και διαψεύσεων, πολεμικών διαπραγματεύσεων και αναδιπλώσεων κι όλα αυτά στην πλάτη του ελληνικού λαού, ο οποίος παρακολουθεί σαστισμένος το θέατρο του παραλόγου.

Ήρθαν ως απελευθερωτές των φτωχών και των αδυνάτων και φεύγουν ως λιποτάκτες.

Ήρθαν για να καταπολεμήσουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή και αλληλοκατηγορούνται για τη διαφθορά των μυστικών κονδυλίων.

Ήρθαν, εντέλει, ως αριστεροί και φεύγουν ως "τζάμπα μάγκες" (κατά τη δική τους δήλωση).


Του Δημήτρη Τσαρδάκη
capital.gr