Πανικός!

Ξεσπάθωσε κατά του Δ.Ν.Τ. ο υπουργός Οικονομικών, προχθές το απόγευμα. Κατά την προσφιλή συνήθεια ορισμένων από την κυβέρνηση τελευταία δε, "απείλησε" πως αν δεν γίνουν δεκτές οι θέσεις της κυβέρνησης από τους δανειστές, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα προκηρύξει εκλογές.

Αυτή η διαπραγματευτική (ναι, αφού ακόμη έχουν την εντύπωση ότι διαπραγματεύονται) στάση έχει τόσα λάθη, που είναι δύσκολο να βρει κανείς από ποιο θα έπρεπε να ξεκινήσει για να τα αναλύσει.

Επειδή όμως, όλοι πρέπει να μάθουμε ν’ αποφεύγουμε τα λάθη του παρελθόντος (άσχετα αν στην κυβέρνηση αρέσει να τα επαναλαμβάνει σε αέναο κύκλο), είναι απαραίτητο να γίνει μια προσπάθεια.

Καταρχήν λοιπόν, τόσο ο γλυκούλης Euclid, όσο και ο Μεγάλος Ηγέτης, θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι Ευρωπαίοι και το Ταμείο δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα στην πραγματοποίηση πρόωρων εκλογών. Σαφώς θα προτιμούσαν να μην γίνουν, αλλά δεν θα βάλουν και πλερέζες, εάν αυτό συμβεί...

Έχω δε την (ανεπαίσθητη ακόμη, είναι η αλήθεια) εντύπωση ότι, εδώ και λίγο καιρό, με κάθε μέρα που περνά γίνονται και θετικότεροι στην πιθανότητα πρόωρης κάλπης στην Ελλάδα. Είτε γιατί βαρέθηκαν τα Μαρξιστικά κηρύγματα, είτε γιατί αντιπαραβάλουν τη σοβαρότητα Μητσοτάκη με την ανικανότητα Τσίπρα, είτε λόγω των δύο παραπάνω λόγων μαζί, είτε για άλλους, διαφορετικούς λόγους. Το γιατί λίγη σημασία έχει.

Το σημαντικό είναι ότι "δεν ιδρώνει τ’ αυτί τους", όταν ο καθηγητής Τσακαλώτος ή ο Αλέξης Τσίπρας ή ο οποιοσδήποτε πολιτικός δανειζόμενης χώρας, χρησιμοποιεί τις εκλογές σαν όπλο διαπραγμάτευσης. Η πάγια στάση της Ε.Ε. σε αυτές τις περιπτώσεις είναι: "Είστε Δημοκρατική χώρα, μπορείτε να κάνετε εκλογές όποτε το θεωρείτε σωστό". Όποιος διαφωνεί, ας θυμηθεί τι συνέβη την τελευταία φορά που Ελληνική κυβέρνηση απάντησε στις προτάσεις της Τρόικα: "Δεν μπορούμε να τα περάσουμε αυτά, τώρα. Αν μας πιέσετε, θα πρέπει να πάμε σ’ εκλογές", το καλοκαίρι του 2014. Και το κυριότερο, τι κόστισε αυτό στην χώρα…

Ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ είπε επίσης, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι δεν μπορεί το Δ.Ν.Τ. να ζητά από την Ελλάδα νέα μέτρα, για μετά το 2018. Επειδή, λέει, τότε δεν θα είναι η Ελλάδα σε πρόγραμμα. Σημαντικότατο λάθος. Εφόσον θεωρήσουμε την συμμετοχή του Ταμείου με νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα βέβαιη (είναι 99,9999……%), το πρόγραμμα αυτό θα διαρκέσει έως και το 2020. Τα προγράμματα του Δ.Ν.Τ. είναι τριετή. Ακόμη και αν πρόκειται για χρηματοδοτική γραμμή ασφαλείας (δηλαδή, να υπάρχουν τα χρήματα αλλά να δίνονται μόνο εάν υπάρχει πρόβλημα πρόσβασης στις αγορές), κανείς δεν διαθέτει χρήματα σε κανέναν, άνευ όρων. Ο καθηγητής Τσακαλώτος, το γνωρίζει καλά. Προφανώς όμως, θεωρεί ότι το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόταν πραγματικά, δεν έχει την απαραίτητη γνώση…

Οι πιστωτές από την άλλη πλευρά, ακούγοντας αυτή την αναφορά, σ’ ένα μόνο συμπέρασμα μπορούν να καταλήξουν: αυτό είναι (ένα ακόμη) αδύνατο σημείο της κυβέρνησης. Και φυσικά θα το εκμεταλλευθούν. Είτε πιέζοντας περισσότερο σε αυτό ακριβώς το σημείο, είτε χρησιμοποιώντας μια δήθεν υποχώρησή τους ως προς τους χρόνους, για να κερδίζουν κάτι άλλο π.χ. μια νομοθέτηση ενός μόνιμου κόφτη, απόλυτη ελευθερία στις εργασιακές συμβάσεις κ.ο.κ.

Ένα τρίτο λάθος της τακτικής του Euclid είναι η αποστροφή σχετικά με τα εργασιακά (αφορά κυρίως μαζικές απολύσεις και συλλογικές συμβάσεις). Η οποία, όπως φαίνεται, είναι η γενικότερη θέση της κυβέρνησης. Πολύ θα ήθελα να εξηγήσει κάποιος, κάποτε τον λόγο για τον οποίο υπαναχώρησαν από την συμφωνία Κατρούγκαλου η οποία, στο μέρος των ομαδικών απολύσεων, προέβλεπε πλήρη συμμόρφωση με την υπό έκδοση απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Είναι πραγματικά ανεξήγητη, ακατανόητη αυτή η αλλαγή θέσης. Πίστεψαν ότι θα τα κατάφερναν καλύτερα; Δεν τους αρκούσε ότι δεν θα έφεραν αυτοί την ευθύνη; Είναι δυνατόν να βρίσκονται τόσο μακριά από την πραγματικότητα;

Εν πάση περιπτώσει, ισχυρίστηκε ο κύριος υπουργός ότι δεν μπορεί η Quadriga να ζητά από την Ελλάδα, μέτρα τα οποία υπερβαίνουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μα είναι πασιφανές ότι, από την στιγμή κατά την οποία η υπέρβαση ζητείται και από Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, δεν υφίσταται ζήτημα κεκτημένου. Η χώρα, οικονομικά, βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (εδώ και επτά χρόνια, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα). Επομένως προέχει το να φύγει από την δύσκολη θέση. Δεν υπάρχει περίπτωση, να δεχθούν λιγότερα οι πιστωτές. Για τον πολύ απλό λόγο πως επιθυμούν, πριν και πάνω απ’ όλα, την επιστροφή των χρημάτων τους…

Φυσικά ισχύει και σε αυτό το σημείο ότι η δημόσια αποκάλυψη διαπραγματευτικής θέσης, μόνο πλεονεκτήματα παρέχει στην απέναντι πλευρά. Εκτός βέβαια, εάν έχει εφαρμογή και εδώ το "τα λέει της νύφης, να τ’ ακούει η πεθερά". Δηλαδή και εδώ το πραγματικό ακροατήριο του Ευκλείδη Τσακαλώτου, είναι το "εσωτερικό".

Εν ολίγοις, παρακολουθούμε για μία ακόμη φορά, την επανάληψη του ίδιου έργου. Ο Euclid το παραδέχτηκε ανοικτά (άλλο λάθος αυτό). "Η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη, όσο ήταν και το καλοκαίρι του ‘15". Δηλαδή παρουσιάζουμε και πάλι την ίδια σωρεία λαθών, με την συνεχόμενη επίδειξη ανικανότητας και τα επιχειρήματα. Το κόστος μας έχει γίνει συνήθεια, οπότε θέμα δεν τίθεται. Πρόβλημα "τίθεται" και μάλιστα μεγάλο, αλλά τι να λέμε τώρα; Το διεθνές ρεζίλεμα, επίσης το έχουμε συνηθίσει, όποτε μη θέμα και μ’ αυτό.

Αυτό όμως το οποίο είναι ακατανόητο, είναι το πώς είναι δυνατόν να μην μαθαίνει η κυβέρνηση από τα ίδια, επαναλαμβανόμενα λάθη. Επανειλημμένα τηρεί την ίδια τακτική και επανειλημμένα καταλήγει σε ντροπιαστικές ήττες. Δεν υπάρχει διαφορετική στρατηγική; Παραμένει, ακόμη και τώρα, στο ίδιο, παλιό, ιδεοληπτικό σκεπτικό, που αποδεδειγμένα έχει αποτύχει; Ή ισχύουν πράγματι οι πληροφορίες για "επέλαση" πανικού, στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια;

Προσωπικά θεωρώ ότι το τελευταίο, αντικατοπτρίζει καλύτερα την πραγματικότητα…


Σ.Σ. Υποψήφιος ο Γιάνης για τα κρατικά βραβεία παιδικού βιβλίου και ο Γιάννης Μηλιός, διορίστηκε νέος πρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών. Μας τρολλάρουν ή είναι η ιδέα μου;


Πέτρος Λάζος
capital.gr