Οι άθλιοι της αριστεράς...

Ε​​βλεπα, προ ημερών, με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα, μια παλιά φωτογραφία του 1999, από την οργισμένη αντίδραση της Αριστεράς, κατά της επίσκεψης Κλίντον, στη χώρα μας.

Πιασμένοι από το μπράτσο διαδήλωναν οι κ. Ν. Κωνσταντόπουλος, Δ. Παπαδημούλης, Μ. Γλέζος, Φ. Κουβέλης, Αλ. Αλαβάνος, Σπ. Λυκούδης, κ.ά.

Πρωτοστάτης των κινητοποιήσεων, ο τότε γραμματέας της νεολαίας του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας.

Σχεδόν αμούστακο παιδί, που μόλις είχε αποφοιτήσει, με άριστα, από τις εξετάσεις των καταλήψεων
στην ανώτατη Παιδεία. 

Δεν σας το κρύβω. Η φωτογραφία αυτή, μου προκάλεσε θλίψη και απογοήτευση.

Διερωτηθείτε, απλώς, πού βρίσκονται, τι πρεσβεύουν και πώς πολιτεύονται σήμερα όλα τα παραπάνω στελέχη της «Αριστεράς». Φυσικά, δεν μιλούμε πια για «το ηθικό πλεονέκτημα», που έχει καταρρακωθεί.

Αναφερόμαστε στη στοιχειώδη ιδεολογική και πολιτική συνέπεια των στελεχών της «Αριστεράς». Στην πλήρη διαπόμπευση των αρχών και των αξιών της. Σε μια αδιάντροπη ξετσιπωσιά, όπως τη διαπιστώνουν οι πολίτες.

Και δεν φτάνει μόνον αυτό. 

Οι άνθρωποι της Αριστεράς διεκδικούν, μετά τον εξευτελισμό του «ηθικού πλεονεκτήματος», ένα ανήκουστο δικαίωμα. Το δικαίωμα στην πολιτική ασυδοσία, στον αυθαίρετο αυτοπροσδιορισμό τους, ως αριστερών, κεντροαριστερών, σοσιαλιστών, κ.λπ., ανάλογα με το τίμημα, που καλούνται να καταβάλουν, για την κατοχή της εξουσίας ή τη διατήρηση του βουλευτικού αξιώματος. 

Ενώ προαναγγέλλουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, στο επόμενο δεκαήμερο, είναι ικανοί να οδηγήσουν τη χώρα σε αιφνίδιες εκλογές, μεθοδεύοντας ένα «αδιέξοδο», που θα αρθεί «από τον λαό», όπως συνέβη και με το τραγελαφικό δημοψήφισμα. 

Οι ολέθριες επιπτώσεις, που θα έχει ένα τέτοιο εγχείρημα, για τον τόπο, ουδόλως τους ενδιαφέρει. 

Το πρωταρχικό είναι να διατηρήσουν τις προϋποθέσεις κατοχής και νομής της εξουσίας, έστω και σε μια καθημαγμένη χώρα. 

Εξυπακούεται, πως τα σενάρια αυτά πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τη Ν.Δ. και τα λοιπά κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου, τα οποία πιθανότατα θα κληθούν να διαχειριστούν την επόμενη μετεκλογική κατάσταση.

Θεωρίες, όπως «η ηρωική έξοδος Τσίπρα» και τα περί «ώριμου φρούτου», εξυπηρετούν κυρίως κομματικές σκοπιμότητες, οι οποίες αντιστρατεύονται κατάφωρα το συμφέρον της χώρας. 

Ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να παραδειγματιστεί από την πρόωρη ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά, προ διετίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, με μοχλό την προεδρική εκλογή. Η χώρα παρέμεινε στην ουσία ακυβέρνητη, επί μία διετία, πισωγύρισε στην ύφεση, αναγκάστηκε να προσφύγει στο τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο, ενώ το πρόσθετο και τελικό κόστος των πειραματισμών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπερέβη τα 100 δισ. ευρώ. 

Επιπλέον, δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός πως ο κ. Τσίπρας, κατά την πρόσφατη σύνοδο της κοινοβουλευτικής του ομάδας, συνέδεσε το ενδεχόμενο προώρων εκλογών με ένα τέταρτο (!) μνημόνιο, καταγγέλλοντας ως εμπνευστή του... τον κ. Μητσοτάκη.

Τέλος, η κοκορομαχία περί προώρων εκλογών επιμηκύνει την εύλογη δυσπιστία, με την οποία μας αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι, προσθέτει επιχειρήματα για την αναβολή της συζήτησης του χρέους και επιτείνει τις αξιώσεις τους, για πρόσθετες εγγυήσεις τήρησης των συμφωνηθέντων. 

Περιττόν είναι, τέλος, να προστεθεί πως ο «λογαριασμός» όλων των πολιτικών παλινωδιών και των κομματικών μεθοδεύσεων, που συντείνουν στην παράταση της κρίσης, φθάνει, τελικά, στους «υπόχρεους». Στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους, οι οποίοι κάνουν και αυτοί τον «λογαριασμό» τους, οψέποτε γίνουν οι εκλογές...


Στάμος Ζούλας
kathimerini