Τέλος εποχής

Το τελευταίο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου, ενώ έκλεινε η συμφωνία με την Τρόικα για το τελευταίο πολυνομοσχέδιο που αφορούσε κυρίως διαρθρωτικές αλλαγές και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θυμήθηκα τον τίτλο της γλυκιάς ταινίας του Αντώνη Κόκκινου στα μέσα των '90ς "Τέλος Εποχής".

Με τη χθεσινή ψήφιση στη Βουλή -που για άλλη μια φορά επιφύλαξε σκηνές και πρακτικές χαμηλού επιπέδου- μπήκε η σφραγίδα σε μια περίοδο επιθετικής δημοσιονομικής προσαρμογής, κοινωνικής πίεσης, παράνοιας, βίας, χρωματισμένου λαϊκισμού ένθεν κακείθεν.

Η περίοδος της μονομερούς πολιτικής λιτότητας τελειώνει και αυτό φαίνεται να

προεξοφλείται σαν στροφή της Ευρώπης, καθώς οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, δείχνουν αυτόν τον δρόμο.

Η Ελλάδα έχει καλύψει το χρηματοδοτικό κενό μέχρι τον Ιούνιο του 2015, πράγμα που σημαίνει ότι είναι σε θέση να καλύψει τόκους και χρεολύσια ομολόγων, χωρίς να απαιτηθεί νέο δάνειο από την Ευρωζώνη.

Υπάρχουν ακόμα ανοιχτά θέματα που θα συζητηθούν ως το τέλος του έτους, όπως κάποια που έχουν σχέση με τις εργασιακές σχέσεις και τον κατώτατο μισθό και τα οποία προς το παρόν αποφύγαμε.

Όπως και να έχει, γλυτώσαμε τα χειρότερα.

Οι άναρθρες κραυγές περί μονομερών κινήσεων σε σχέση με το χρέος, δεν ακούγονται πια ούτε στους διαδρόμους των κομμάτων που γεννήθηκαν από την κρίση και θα πεθάνουν με το επερχόμενο τέλος της.

Το γεγονός ότι μείναμε στην Ευρώπη, συνετέλεσε στην αποφυγή "λύσεων" που αλλα κράτη στην ιστορία των χρεοκοπιών, υιοθέτησαν χωρίς να καταφέρουν να ορθοποδήσουν, για πολύ λιγότερα χρέη από τα δικά μας.

Οι λαοί τους εξαθλιώθηκαν, οι ηγεσίες τους φυγαδεύτηκαν, τα κινήματα της κατσαρόλας απέκτησαν πάλι την παλιά τους αίγλη.

Η Ευρώπη με όλα τα αρνητικά της συνεχίζει να πιστεύει στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, δαπανά μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ της σε κοινωνικές δαπάνες σε σχέση με τις πέντε ηπείρους και έστω και με βραδείς ρυθμούς, προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα.

Οι λάτρεις της λιτότητας Γερμανοί, αντιλαμβάνονται ότι οι αναδυόμενες αγορές δεν είναι εύκολο να απορροφήσουν τις εξαγωγές τους και διαφαίνεται η στροφή τους προς την ποσοτική χαλάρωση μέσω δράσεων της ΕΚΤ, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού και της συνέχειας της ύφεσης, ειδικά στις ευπαθείς χώρες του Νότου.

Η επόμενη σοβαρή κίνηση που θα αποτελέσει και την επισφράγιση του "τέλους εποχής", θα είναι η συμφωνία για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, η βελτίωση του αξιόχρεου της χώρας και κατά συνέπεια η αναχρηματοδότηση των επιχειρήσεων με χαμηλότερα επιτόκια, που θα καταστεί αρωγός στην προσπάθειά τους να επιστρέψουν στην ανάπτυξη και την κερδοφορία.

Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο θα επιχειρηθεί η έξοδος της χώρας στις αγορές, που έχει τεράστια σημειολογική σημασία, θα αναβαθμίσει το επενδυτικό της προφίλ και θα ανοίξει το δρόμο για την επανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της.

Παρά το γεγονός ότι θα αντλήσει κεφάλαια με υψηλότερο επιτόκιο από αυτό της δανειακής σύμβασης, δεν παύει η πολλαπλασιαστική δύναμη της κίνησης αυτής να είναι θετικότερη από τα όποια εκατομμύτια ευρώ ανά έτος επιβαρυνθεί το κράτος, σε μια έκδοση πενταετούς ομολόγου, της τάξης των 3-4 δισ.

Σε μια αγορά που οδηγείται στην αποκάθαρση, οι ευκαιρίες που θα δημιουργηθούν στον τουρισμό, στις υποδομές, στην ενέργεια, στο real estate, θα είναι μεγάλες.

Η μετάβαση στη νεα εποχή, στην καινοτομία, στη δουλειά, στην ελεύθερη οικονομία, επιτάσσει τον θάνατο του ψευδεπίγραφου "μνημόνιο-αντιμνημόνιο", την περιθωριοποίηση των σωτήρων της πατριδοκαπηλείας και το τέλος της οργής και του φόβου.

Το μοντέλο της Elisabeth Kübler-Ross σύμφωνα με το οποίο σε αιφνίδιες αλλαγές στη ζωή μας ή σε οποιαδήποτε καταστροφική προσωπική απώλεια, δρομολογείται μια σειρά πέντε σταδίων αντίδρασης, άρνηση-θυμός-διαπραγμάτευση-κατάθλιψη-αποδοχή, φαίνεται ότι ταιριάζει απόλυτα στο μέσο Έλληνα της κρίσης, ίσως όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.

Η αποδοχή ότι κάναμε λάθη, υποστήκαμε δεινά, πιστέψαμε σε λάθους ανθρώπους και ότι επιτέλους πρέπει να παραμερίσουμε την αγανάκτηση και να ακολουθήσουμε το δρόμο του οράματος, είναι το πρώτο μεγάλο βήμα.

Ας είναι το 2014, το τέλος εποχής και το έτος αντιστροφής.

Γιατί όπως είπε ο Goethe: 

"Η γνώση δεν είναι αρκετή, πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε. Η προθυμία δεν είναι αρκετή, πρέπει να ενεργήσουμε".






Μ.Μιχαηλίδης
eyedoll.gr