Μιά από τα ίδια, δυστυχώς….

Η αυλαία έπεσε στο θέατρο του μνημονίου και σ’ αυτή την πράξη, την τρίτη, τέταρτη ; -έχω χάσει το μέτρημα πλέον- ακούσαμε και είδαμε τα ίδια ακριβώς είδωλα στην εξέδρα του θεατρικού έργου « η πτωχεύσασα Ελλάς, δώστε την δόση και εμείς θα υποκλιθούμε και άλλο, δηλαδή θα τους στίψουμε μέχρι να βγάλουν ξύγκι». Στον αέρα, πτερόεσσες οι ίδιες λέξεις οι οποίες αν και ακούγονταν βαρύγδουπες εν τούτοις ήταν κενές νοήματος, όπως και στις προηγούμενες πράξεις. Ένα νεκρικό τίποτα περιπλανιόταν στον πολιτικοοικονομικό αέρα της χώρας, ένα τίποτα που όμως δεν προμήνυε κάτι καλό. Ταυτόχρονα, τα περιθώρια για το «φιλοθεάμον κοινό» στενεύουν ανάμεσα στη Σκύλλα των περικοπών και στη Χάρυβδη της ακρίΒΙΑΣ. Παρά ταύτα, οι ομιλούσες κεφαλές του συστήματος ανέλυαν πως θα διατηρηθεί η «βιωσιμότητα» του χρέους, πως θα «πιάσουμε τους στόχους του προγράμματος» όπως κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται η βαθμιαία αφαίμαξη του βιού των Ελλήνων. Έχουν ξεπεράσει και τον Όργουελ. Είναι «απόλαυση» να τους ακούν να αναλύουν πως οι «εταίροι» μας μας βοηθούν να

«βρούμε τον βηματισμό μας» (και για τους κοσμοπολίτες που προτιμούν την ανώτερη γλώσσα των αφεντικών τους, to get back on track). Πως θα «δούμε φώς στην άκρη της σήραγγας» –εν τάξει, τούνελ λένε ως πιο μοδέρνοι. Έτσι, ας δούμε απλά λοιπόν ένα-ένα τα είδωλα στα οποία οι τεχνοκράτες μας ομνύουν στην –όμως πραγματική για μας-  εικονική πραγματικότητά τους που ξεθεμελιώνει το κοινόν των Ελλήνων.

1)    Η πραγματικότητα: Την περιγράφει εναργώς και καλύτερα από εμένα ο Κ. Ροδινός σήμερα «Στο ίδιο έργο θεατές…».

2)    Η «βιωσιμότητα» του χρέους, το τοτέμ της θεότητας στην οποία ομνύουν απαξάπαντες, μέσα και έξω. Πρέπει να διατηρηθεί βιώσιμο γιατί δεν ξέρεις, μπορεί οι δανειστές μας να χάσουν, να θυμώσουν, και τότε-ωϊμέ!- πάει η αξιοπιστία μας εις τας Ευρώπας. Τι κι’ αν δεν θα υπάρχει «αίμα» να κυκλοφορήσει στην εσωτερική αγορά; Τι κι’ αν συνέλληνες πεθαίνουν ; Τι κι’ αν ερημώνεται η χώρα ; Σιγά, αρκεί να πιάσουμε τους «στόχους του προγράμματος», αρκεί να βελτιωθούν οι μακροοικονομικοί δείκτες. 3% θέλει η κ. Μέρκελ ; 2,5% εμείς και ας αυτοκτονήσουν και άλλοι 3000, και ας φύγει οι μισή νεολαία στο εξωτερικό. Ε! θα δώσουμε και κανένα νησί στο απέναντι του Αιγαίου κεμαλοφασιστικό θεριό για να ηερμήσει για λίγο.

Τι είναι η βιωσιμότητα; Είναι η διατήρηση του χρέους (να πληρώνουμε αέναα τόκους που ορίζουν αυθαίρετα τα ξένα αφεντικά των πολιτικών γραικύλων μας). Με επακόλουθο την διατήρηση του ζυγού της απειλής πως η εθνική μας περιουσία μπορεί να δεσμευτεί, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ συνθηκών (πόσο από το χρέος είναι επαχθές; Γιατί μας οδήγησαν εκεί οι ΓΚΑΠ και ΣΙΑ ; κλπ). Θυμάστε το Αγγλικό δίκαιο; Ε, λοιπόν, όσο διατηρείται η «βιωσιμότητα» του χρέους, εν απουσία ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (η έννοια θα ξεχαστεί για πολύ καιρό, να με θυμηθείτε!) θα είναι Δαμόκλειος σπάθη στον εθνικό μας λαιμό.  Οι δε δόσεις του, νεανίες και νεανίδες των Αθηνών στον Μινώταυρο της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας. Προς Θεού ! όμως, μη χάσουμε την «αξιοπιστία» μας, τουτέστιν την ικανότητά μας να πληρώνουν με αφαίμαξη οι Έλληνες, με ό,τι κατέβει στο κεφάλι των αιμοδοτών της κλεπτοκρατίας μας. Διαβάστε την «Καθημερινή» και τα «ΝΕΑ» στην κατοχή και θα διαπιστώσετε, ανατριχιάζοντας, πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ψυχή των ελληνώνυμων ραγιάδων.

3)    Η Ανάπτυξη… Τα «μέτρα» τα είδατε. Τα ίδια όπως και πρίν. Δλδ, ΤΙΠΟΤΑ. Και το «κερασάκι» ; Μα η ύπαρξη ρήτρας απόκλισης ώστε στην περίπτωση που πέσουν έξω οι στόχοι, να λαμβάνονται νέα μέτρα, φυσικά εις βάρος μισθών και συντάξεων κατά κύριο λόγο. Και φυσικά ο κατά κύριο λόγο ΠΑΣΟΚΟικός κρατικός μηχανισμός με τους δικούς τους υψηλόμισθους ΑΝΕΠΑΦΟΣ, και πάλι. Δεν ξέρω αλλά αρχίζω και αισθάνομαι σαν προφήτης – με το συμπάθειο “Προφήτη” των ΑΝΤΙνέων- τα ίδια θα γίνουν και για την επόμενη δόση.  Και που θα πάει η δόση των 31 εκ. ευρώπουλων, όπως και οι επόμενες, αν υπάρξουν; Λοιπόν, κρατηθείτε:

α) Περίπου 24 εκ θα ανακεφαλαιώσουν τις τράπεζες, δλδ τον άπατο πάτο των άλλων 200 δις της προηγούμενης 3-ετίας. Και τι θα τα κάνουν οι τράπεζες ; Θα τα διαθέσουν σε επιχειρηματίες και σε αναπτυξιακά έργα μέσα σε ένα ευνοϊκό αναπτυξιακό και φορολογικό κλίμα; Μην ονειρεύεστε! Οι τραπεζίτες θα αγοράσουν τίτλους άλλων τραπεζών, δεν είναι χαζοί να τα διαθέσουν στην πραγματική οικονομία. Το πραγματικό χρήμα βγαίνει από τις τσέπες των Ελλήνων πολιτών. Η αλχημεία της μετατροπής λογιστικών εγγραφών σε πραγματικό ρευστό προς όφελος ΜΟΝΟ της τραπεζικής μαφίας. Το απόγειο του βρυκολακιασμένου ολοκληρωτικού νεοφιλελευθερισμού. Ποιος χάνει ; Μα τα ίδια κορόϊδα στα οποία κάθε βράδυ ο αρχιτέκτων του καταστροφικού PSI, Βενιζέλος, δείχνει το δάκτυλο.

β) Τι θα γίνει με τα υπόλοιπα 7 δις ; Να δείτε που ούτε αυτά θα πάνε στην πραγματική οικονομία αλλά στους πιστωτές μας που μας «βοηθούν» να ανκάμψουμε. Κλαυσίγελως…

4) Και έρχομαι στο πολιτικό του θέματος από την άποψη του απλού «που δεν τάφαγε μαζί» πολίτη: Αργά αλλά σταθερά οι Έλληνες βάζουν τον πρωθυπουργό στο ίδιο «βαρέλι» με τους Βενιζέλο, ΓΚΑΠ και ΣΙΑ παρ’ όλο που, και αυτό είναι αισόδοξο, αντιλαμβάνονται πως ο Α. Σαμαράς λειτουργεί εν μέσω θηρίων κομματικών και εξωκομματικών και πως οι επιλογές του είναι περιορισμένες. Επειδή εκ πεποιθήσεως είναι ψύχραιμος πολιτικός που θέλει να «καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία» νάσου και οι πρωτες τροχειοδεικτικές βολές εναντίον του αλλά με στόχο τον Μεϊμαράκη, και σειρά έχουν και άλλοι σύντομα…

Το δόλωμα του PSI, η παθητική συμμετοχή στην –λέμε τώρα- διακυβέρνηση Παπαδήμου και τα νέα μέτρα ροκανίζουν την αξιοπιστία του. Διότι ξέρουν πως τα ίδια θα γίνουν και για την επόμενη δόση, δίχως ανάπτυξη, γιατί η ανάπτυξη απαιτεί μακροπρόθεσμή στρατηγική για το πώς βλέπουν την Ελλάδα, την οικονομία της και την κοινωνία της 5 και 10 χρόνια από τώρα. Αν η νέα μεγάλη ιδέα είναι να «διατηρήσουμε» την βιωσιμότητα του χρεόυς μας στο…120-160% το 2020, καλύτερα να παραδώσουμε τα κλειδιά στους Γαλλογερμανούς (και άστους να πολεμούν με τους Αμερικανούς), να αλλάξουμε την ιστορική μας αφήγηση στο πρότυπο των αντιπροσώπων του κεμαλοφασιμού (Ρεπούση και ΣΟΡΟΣ) και να αποκυρήξουμε το 1821 και τους κατσαπλιάδες που ειχαν το θράσος να μας απελευθερώσουν, sorry, να μας «αποσχίσουν» από την με φέσι τότε παγκοσμιοποίηση.

Τα ίδια θα γίνουν και για την επόμενη δόση, δίχως να έχει αναδιαρθρωθεί ΤΙΠΟΤΑ από τον σάπιο κρατικό τομέα των τρωκτικών. Με μηδενική αναπτυξιακή πολιτική γινόμαστε ένα “failed state” κατά πώς λένε και οι Αγγλοσάξωνες. Μετά απ΄όλα αυτά θα μπορεί να ισχυριστεί η πολιτική σκηνή πως όλα αυτά γίνονται για το καλό των πολιτών και της Ελλάδας; Την  ύφεση, την καταλήστευση των εισοδημάτων, την απαξίωση της χώρας μας, την ποδοπάτηση της εθνικής αξιοπρέπειας,  την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, όλα αυτά πρέπει να τα υποστούμε αενάως μέχρι να δούμε φώς στην άκρη της εθνικής σήραγγας ; Όχι κύριοι! Ο Λαός δεν έχει πια υπομονή…

ΥΓ: Επιτομή της εθνικής αναξιοπρέπειάς μας ήταν η «έκρηξη» του υπουργού οικονομικών, όχι στον πωθυπουργό, αλλά σε κατώτερο υπάλληλο της ΕΕ και του ΔΝΤ. «Θέλεις να παραιτηθώ» είπε ο κ. Στουρνάρας, σε ποιον; Στον …Τομσεν… αν είναι δυνατόν!

 Του Νίκου Αργεάδη