Η τρίτη επιστολή

Είναι γνωστή η αμερικανική παραβολή των τριών επιστολών, σύμφωνα με την οποία ο αποχωρών διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης επιχείρησης άφησε στον διάδοχό του τρεις αριθμημένους φακέλους με την προτροπή να ανοίγει έναν κατά σειρά, όποτε είχε πρόβλημα. 

Εξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, στο πρώτο μεγάλο πρόβλημα, ο νέος διευθύνων άνοιξε τον φάκελο υπ’ αριθμόν 1, που μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε «ρίξε το φταίξιμο σε μένα». 

 

Επειτα από καιρό, στο δεύτερο μεγάλο πρόβλημα ο διευθύνων άνοιξε τον δεύτερο φάκελο, που είχε μέσα τη συμβουλή «ξαναοργάνωσε την εταιρεία». 

 

Οταν ύστερα από καιρό χρειάστηκε να ανοίξει και τον τρίτο φάκελο, διάβασε το σημείωμα «τώρα ετοίμασε τρεις φακέλους».

Κάπως έτσι διαρθρώνεται και η επικοινωνιακή πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά μέσα στην τούρλα των καιρών οι μεταμορφώσεις της περνούν απαρατήρητες. 

 

Το πρώτο στάδιο, φυσικά, ήταν η απόλυτη ισοπέδωση των προηγούμενων. 

 

Με ύφος (και γνώση) ενός κοκόρου, έβλεπαν την πηγή κάθε παθογένειας στη διακυβέρνηση του κακού δικομματισμού και -φυσικά- της χειρότερης εκδοχής αυτού, που ήταν οι «σαμαροβενιζέλοι». 

 

Δεν πρότειναν λύσεις· τα προβλήματα θα λύνονταν με μεταφυσικό σχεδόν τρόπο, αφού ανέλαβαν οι καλοί της εξουσίας.

Το δεύτερο στάδιο ήταν της παραπλάνησης: 

 

«ναι, αλλά δεν βλέπετε τι έκαναν οι προηγούμενοι;» 

 

Καίγονταν επί μέρες... ανενόχλητα τα σκουπίδια στον Ασπρόπυργο και εκείνοι μιλούσαν για τα εργολαβικά συμφέροντα που λυμαίνονται τον τόπο και τη διαχείριση των απορριμμάτων. 

 

Πάλι δεν πρότειναν λύσεις, αλλά είχαν και πάλι κάποιον ένοχο. 

 

Το τρίτο στάδιο ήταν το «ναι, αλλά οι άλλοι ήταν χειρότεροι», ενώ τώρα έχουμε φτάσει στο έσχατο στάδιο που είναι «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν». 

 

Βεβαίως αυτό -σε παραλλαγές- συμβαίνει πάντα στη ζωή. Κάθε κυβέρνηση περνά αυτά τα στάδια, μόνο που αυτή το έκανε ταχύτατα. 

 

Δεν είναι μόνο η πύκνωση, λόγω κρίσης, του πολιτικού χρόνου. Είναι και το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση λόγω αμετροέπειας εξάντλησε γρήγορα τα επικοινωνιακά πυρομαχικά που είχε. 

 

Τα κυβερνητικά στελέχη έχουν πει, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, τα βαρύτερα πράγματα για τα πιο συμβατικά θέματα, με αποτέλεσμα να μην τους παίρνει πλέον κανείς στα σοβαρά. 

 

Γι’ αυτό και πλησιάζει επικίνδυνα για την κυβέρνηση ο χρόνος που θα πρέπει να ανοίξει τον τρίτο φάκελο. Παρά το γεγονός ότι ουδέποτε ακολούθησαν τη συμβουλή του δεύτερου φακέλου, δηλαδή της επανοργάνωσης.


Π.Μανδραβέλης
kathimerini