Ιδεοληψία με φαρσοκωμωδία, μια... χρεοκοπία δρόμος

Την Πέμπτη, η Ε.Κ.Τ. δημοσίευσε την τακτική της Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το περιεχόμενό της εξαιρετικά ενδιαφέρον. 

Η Κεντρική Τράπεζα, μετά από πολύ καιρό, βλέπει «όρεξη για ανάληψη ρίσκου» στην Ευρωζώνη. Δηλαδή διαπιστώνει διάθεση για την πραγματοποίηση επενδύσεων και για επέκταση δανεισμού. 

 

Αυτό είναι ένα εξαιρετικό νέο καθώς η Ευρώπη βάδιζε αργά, αλλά σταθερά, προς ένα περιβάλλον αποπληθωρισμού. Μία κατάσταση όπου καμία οικονομία δεν θέλει να βρεθεί. Εκτός πολύ ειδικών περιπτώσεων και αναγκών. 

 

Ο ελληνικός αποπληθωρισμός είναι μία από αυτές τις ειδικές περιπτώσεις. Το γιατί όμως είναι ένα μεγάλο και περίπλοκο ζήτημα, που καλύτερα να αναλυθεί μεμονωμένα σε κάποιο ειδικό κείμενο.

Όσον αφορά την ανάπτυξη της Ευρωζώνης, η Ε.Κ.Τ. βρίσκει πως η ονομαστική ανάπτυξη είναι χαμηλή, με βάση τα παγκόσμια standards. 

 

Ξεκινώντας από αυτό το συμπέρασμα, διευκρινίζει πως, ενώ η νομισματική πολιτική μπορεί να στηρίξει τις συνθήκες για ανάπτυξη, χρειάζεται αυτές να δημιουργηθούν από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. 

 

Δηλαδή τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα για την Ε.Κ.Τ. που, ευτυχώς, δεν έχει ακόμη κουραστεί να υπενθυμίζει στους πολιτικούς τι πρέπει να κάνουν. Και πιστέψτε με, δεν εννοεί μόνο την Ελλάδα. Όποιος ρίξει μια ματιά στα ιστορικά βασικά μεγέθη π.χ. της γαλλικής οικονομίας θα καταλάβει.

Όσον αφορά την Ελλάδα, η Έκθεση ασχολείται αρκετά. Την κατατάσσει στις ευάλωτες χώρες, μαζί με Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Σλοβενία. Δηλώνει απερίφραστα πως ο κίνδυνος χώρας (διάβαζε χρεοκοπίας) έχει αυξηθεί σημαντικά, λόγω υψηλής αβεβαιότητας και εκροών καταθέσεων. Τα σημαντικά σημεία της Έκθεσης, για την χώρα, είναι τα εξής:

1. Οι οικονομικές εξελίξεις είναι στην αντίθετη πορεία από αυτές όλης της υπόλοιπης Ευρωζώνης το τελευταίο εξάμηνο. Κάτι σαν το μικρό Γαλατικό χωριό του Νότου δηλαδή. Χωρίς το μαγικό φίλτρο του Δρυΐδη Πανοραμίξ, όμως.

2. Λόγω της αύξησης του κινδύνου χρεοκοπίας και της έλλειψης μιας άμεσης συμφωνίας, η αύξηση στα περιθώρια ασφάλισης των ενεχύρων που καταθέτουν οι τράπεζες των ευάλωτων χωρών, «μπορεί να πραγματοποιηθεί».

Το σημείο (2) σημειώθηκε και από τον Πορτογάλο αντιπρόεδρο της Ε.Κ.Τ., Vitor Constancio, στην συνέντευξη για την παρουσίαση της Έκθεσης. Διπλωματικά και με περισσή αβρότητα είναι η αλήθεια, αλλά ξεκάθαρα. 

 

Αν λάβουμε υπόψη πως ο κύριος Constancio είναι ο υπεύθυνος στο Συμβούλιο για τον S.S.M. (δηλ. την διεύθυνση της Ε.Κ.Τ. που έχει την εποπτεία και επιβλέπει το risk management των ευρωπαϊκών τραπεζών), τα λόγια του αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Αν δε συνδυαστούν με την μη αύξηση ορίου του E.L.A., παίρνουν την μορφή μηνύματος. 

 

Η συνεδρίαση του Συμβουλίου, την επόμενη εβδομάδα στην Φρανκφούρτη, αποκτά τεράστια σημασία για την χώρα μας. Θετικό πάντως είναι πως, η αναφορά στην αύξηση των haircuts, γίνεται για όλες τις ευάλωτες χώρες. Που όμως καμία δεν έχει τόσο χαμηλές πιστοληπτικές αξιολογήσεις. Υπομονή μέχρι την επόμενη Τετάρτη και Πέμπτη.

Την ίδια ώρα που η Κεντρική Τράπεζα παρουσίαζε την εξαμηνιαία Έκθεσή της, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωνε πως η κυβέρνηση «έχει στόχο την συμφωνία μέχρι την Κυριακή». Παρά τον τεράστιο αριθμό δηλώσεων στο εξωτερικό περί της ακριβώς αντίθετης κατάστασης. 

 

Κοινό σημείο όλων; 

 

«Είχε υπάρξει πρόοδος αλλά τώρα δεν προχωράμε. Υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει». 

 

Χαρακτηριστική η δήλωση της Christine Lagarde πως «το Grexit αποτελεί μία πιθανότητα» και πως «δεν θα έλεγα ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα».

Είναι απόλυτα κατανοητό ότι η κυβέρνηση πρέπει και οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει την ηρεμία στην χώρα. Επιβάλλεται μάλιστα να το κάνει. 

 

Αλλά το να το προσπαθεί με τον πρωθυπουργό και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να εκφράζουν «έπεα πτερόεντα» μπροστά στις κάμερες είναι χαζό, γελοίο και δεν πείθει κανέναν. 

 

Ποιος πιστεύει λόγια που όλοι γνωρίζουν πως δεν αληθεύουν; 

 

Εκτός αυτού, υποχρεώνει τους εταίρους να το διαψεύσουν. Δηλαδή «πυροβολεί μόνη της το πόδι της». 

 

Έφτασε η κομματική ιδεοληψία των στελεχών του Μαξίμου να επηρεάσει τις (εξαιρετικές) επικοινωνιακές τους ικανότητες; 

 

Και καλά ο porte-parole της κυβέρνησης. Το «φτερωτά λόγια», κατά μία έννοια, είναι μέρος της δουλειά του. 

 

Ο πρωθυπουργός της χώρας όμως; 

 

Τι θα συμβεί αν παραστεί ανάγκη να ενημερώσει για κάποιο γεγονός πραγματικό και σημαντικό; 

 

Πόση αξιοπιστία θα του έχει μείνει; 

 

Με ποιο «πρόσωπο» θα πάει στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής; 

 

Ποιος από τους ξένους ηγέτες θα τον εμπιστευτεί μετά από αυτό;

Το πράγμα έχει καταντήσει φαρσοκωμωδία. 

 

Και θα ήταν ωραίο, πολύ διασκεδαστικό και πραγματικά αστείο να παρακολουθεί κανείς έναν ταλαντούχο θίασο, να δίνει την ευρηματική του παράσταση. 

 

Αν το αποτέλεσμα δεν αφορούσε την χρεοκοπία και την διάλυση μιας ολόκληρης χώρας... της δικής μας!



Πέτρος Λάζος
capital.gr