Κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, το πολυνομοσχέδιο το
συζητήσαμε χθες. Σήμερα συζητούμε κάτι άλλο. Το Κοινοβούλιο και η
κοινοβουλευτική διαδικασία έχουν κανόνες. Αυτούς υποτίθεται ότι
υπηρετούμε. Περισσότερα γι’ αυτό θα πω λίγο παρακάτω.
Κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, το πολυνομοσχέδιο το
συζητήσαμε χθες. Σήμερα συζητούμε κάτι άλλο. Το Κοινοβούλιο και η
κοινοβουλευτική διαδικασία έχουν κανόνες. Αυτούς υποτίθεται ότι
υπηρετούμε. Περισσότερα γι’ αυτό θα πω λίγο παρακάτω.
Μετά το άνευ προηγουμένου, από το 1927 και εντεύθεν τουλάχιστον, κοινοβουλευτικό τερτίπι του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά τη χθεσινή συζήτηση, σήμερα συζητούμε την κατατεθείσα πρόταση μομφής κατά του Προεδρείου. Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά ο Αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εξέπληξε δυσάρεστα, κατ’
άλλους λόγω δημοσκοπικών δυσχερειών, κατ’ άλλους λόγω εσωτερικών τριβών και εντάσεων και κατ’ άλλους επειδή η Κυβέρνηση δείχνει να περνά τον τελευταίο κάβο στο δρόμο για την απεξάρτηση της χώρας από δανειακές συμβάσεις και βαδίζει σε έναν άλλο δρόμο.
Τι μας είπε χθες ο κ. Τσίπρας; Μας είπε: Καταθέτω πρόταση δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών. Δεν με νοιάζουν κανόνες σαν το εξάμηνο, αυτά είναι «ψιλά γράμματα» και τα αντιπαρέρχομαι. Εγώ θέλω να μην ολοκληρωθεί απόψε η συζήτηση επί του πολυνομοσχεδίου. Θέλω αύριο –σήμερα Δευτέρα- ο Υπουργός Οικονομικών να πάει στο ECOFIN με άδεια χέρια. Θέλω να υπονομεύσω την οριστική θετική απόφαση για την καταβολή της τελευταίας δανειακής δόσης. Θέλω να δημιουργήσω σκηνικό έντασης, κλίμα πόλωσης, γιατί η Κυβέρνηση «κινδυνεύει» να πετύχει. Προς τούτο μηχανεύομαι την πρόταση δυσπιστίας κατά του κ. Στουρνάρα και αν, κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, δεν μου κάνετε το κέφι, τότε σας προειδοποιώ ότι θα καταθέσω πρόταση μομφής εναντίον σας.
Αυτά μας είπε χθες ο κ. Τσίπρας, πριν αποχωρήσει βέβαια για τη φιλικότερη ως προς το ύφος του, όχι ως προς το θεσμό του Κοινοβουλίου που υποτίθεται ότι όλοι υπηρετούμε, ατμόσφαιρα της πλατείας. Υποθέτω ότι αν εμείς λειτουργούσαμε με το ίδιο σκεπτικό και του έκανε το κέφι ο κ. Μεϊμαράκης, σήμερα θα έπρεπε να συζητούμε πρόταση μομφής κατά του Προεδρείου της Βουλής από την πλευρά της Συμπολίτευσης.
Εμείς θα διαφωνήσουμε, βέβαια, με αυτό το σκεπτικό και προσθέτουμε ότι αυτή η στάση δεν παραπέμπει μόνο σε τακτικισμούς επιπέδου φοιτητικού αμφιθεάτρου, που αν δεν σου βγαίνουν τα χαρτιά, μπορείς πάντα να καταφύγεις ασφαλώς στη βαβούρα και στους καβγάδες και στο χαβαλέ.
Είναι και κάτι άλλο. Είναι πολλά άλλα. Πρώτον, είναι πρόταση πολιτικά αφελής, διότι αν υπήρχαν κάποιοι ενδοιασμοί ως προς την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου χθες σε συναδέλφους της Συμπολίτευσης, σας διαβεβαιώ ότι αυτοί οι ενδοιασμοί ξεπεράστηκαν εντελώς με την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας. Λειτούργησε συσπειρωτικά για την ετυμηγορία της Συμπολίτευσης.
Δεύτερον, είναι προβληματική και ανεπαρκής στάση στο επίπεδο της στάθμισης των νομικών επιχειρημάτων.
Κατ’ αρχήν, διότι κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 150 του Κανονισμού της Βουλής, η συζήτηση πρότασης μομφής κατά του Προεδρείου προσδιορίζεται σε επόμενη συνεδρίαση κοινοβουλευτικού ελέγχου, ήτοι σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ημέρα Δευτέρα και όχι χθες, Κυριακή. Επομένως, είναι άσφαιρα τα πυρά για την παρεμπόδιση της χθεσινής διαδικασίας. Δεν ξέρω ποιος είναι ο νομικός σύμβουλος του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Εγώ θα σκεφτόμουν καθαρά να καταθέσω πρόταση μομφής εναντίον του!
Τρίτον, διότι ο Πρόεδρος της Βουλής, αποφαινόμενος επί της πρότασης δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ασκήσει τα καθήκοντά του, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 65 εδάφιο 4 του Συντάγματος, όπου ο Πρόεδρος διευθύνει τις εργασίες του Σώματος, 84 εδάφιο 2 και 3 περί πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, καθώς βέβαια και στο άρθρο 42, το σχετικό, του Κανονισμού της Βουλής, με το γνωστό –λέω εγώ- ακριβοδίκαιο μέχρι παρεξηγήσεως τρόπο του.
Τι έκανε ακριβώς ο Πρόεδρος της Βουλής; Εξέτασε από κοινού με τα υπόλοιπα μέλη του Προεδρείου και με το Νομικό Τμήμα της Βουλής τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της πρότασης δυσπιστίας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά του Υπουργού Οικονομικών και αφού έκρινε ότι αυτές δεν συντρέχουν, δεν απέρριψε ο ίδιος αυτήν την πρόταση, αλλά την έθεσε στην κρίση του Σώματος, εμφορούμενος από περίσσιο –θα έλεγα εγώ πάλι- δημοκρατικό συναίσθημα. Αυτό έκανε.
Ποιο -ρωτάω εγώ- μπορεί να είναι το μεμπτό σημείο σε όλον αυτόν τον χειρισμό; Ακόμα και οι πρωτοετείς της Νομικής γνωρίζουν ότι η κρίση ενός νομικού επιχειρήματος εξελίσσεται σε δύο στάδια: Πρώτον, το στάδιο του παραδεκτού, δηλαδή τυπικές προϋποθέσεις προβολής του και δεύτερον, την ουσία του. Αν κριθεί ότι παραδεκτώς προβάλλεται το επιχείρημα, τότε η συζήτηση προχωρά και στην ουσιαστική εξέτασή της. Αν όχι, τότε το επιχείρημα απορρίπτεται και η συζήτηση σταματά εκεί και τότε.
Κατά τη χθεσινή και απορριφθείσα πρόταση δυσπιστίας διαπιστώθηκε όντως και ορθώς η πρώτη προϋπόθεση του παραδεκτού της, δηλαδή ότι υπεγράφη από τον ελάχιστο αιτούμενο αριθμό Βουλευτών, τους πενήντα. Όμως, ως προς τη δεύτερη προϋπόθεση, τη χρονική, διαπιστώθηκε ότι δεν ικανοποιείται αυτή, αφού προφανώς δεν έχει παρέλθει εξάμηνο αφότου η Βουλή απέρριψε την άλλη πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης.
Το επιχείρημα ότι η χθεσινή πρόταση είναι διαφορετική από την προηγούμενη, αφού στρεφόταν όχι κατά της Κυβέρνησης, αλλά κατά συγκεκριμένου Υπουργού, δεν ευσταθεί, αφού η λειτουργία της Κυβέρνησης διέπεται από την αρχή της συλλογικότητας των οργάνων της. Κάθε υπουργός στα πλαίσια της εκτέλεσης των υπουργικών του καθηκόντων τεκμαίρεται ότι εφαρμόζει την κυβερνητική πολιτική.
Άλλωστε, το Σύνταγμα που είναι ο υπέρτατος κανονισμός της Πολιτείας, είναι σαφέστατο σε αυτά που ορίζει στο άρθρο 84 εδάφια 2 και 3: «Πρόταση δυσπιστίας μπορεί να υποβληθεί μόνο μετά την πάροδο εξαμήνου αφότου η Βουλή απέρριψε προηγούμενη πρότασης δυσπιστίας.» Και κυρίως δείτε το εδάφιο 3: «Κατ’ εξαίρεση μπορεί να υποβληθεί πρόταση δυσπιστίας και πριν την πάροδο εξαμήνου, εάν είναι υπογεγραμμένη από την πλειοψηφία του όλου αριθμού των Βουλευτών».
Με άλλα λόγια, μία μόνο περίπτωση εξαίρεσης ορίζει το Σύνταγμά μας από το εξάμηνο: να υπογράφουν εκατόν πενήντα Βουλευτές και παραπάνω την πρόταση δυσπιστίας. Μία και μοναδική! Καμμία άλλη! Είναι καθαρή η θέση και προφανής και η λογική του συνταγματικού νομοθέτη, που δεν είναι άλλη από το να αποφεύγεται η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας από μία κακόπιστη Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Αυτήν την καταχρηστική λογική δεν μπορέσατε να αποφύγετε, δυστυχώς, συνάδελφοι της Αξιωματική Αντιπολίτευσης. Κακόπιστοι σταθήκατε ακόμα και σ’ έναν αποδεδειγμένα καθ’ όλα καλόπιστο Πρόεδρο και καλόπιστο Προεδρείο. Γι’ αυτό και, βέβαια πάνω στη βάση του σκεπτικού που σας ανέπτυξα, η πρόταση μομφής κατά του Προεδρείου θα πρέπει να απορριφθεί, με την ίδια λογική που εσείς απορρίπτεστε αργά αλλά σταθερά στην κρίση του ελληνικού λαού, ως απαράδεκτη.
Σας ευχαριστώ.
Μετά το άνευ προηγουμένου, από το 1927 και εντεύθεν τουλάχιστον, κοινοβουλευτικό τερτίπι του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά τη χθεσινή συζήτηση, σήμερα συζητούμε την κατατεθείσα πρόταση μομφής κατά του Προεδρείου. Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά ο Αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εξέπληξε δυσάρεστα, κατ’
άλλους λόγω δημοσκοπικών δυσχερειών, κατ’ άλλους λόγω εσωτερικών τριβών και εντάσεων και κατ’ άλλους επειδή η Κυβέρνηση δείχνει να περνά τον τελευταίο κάβο στο δρόμο για την απεξάρτηση της χώρας από δανειακές συμβάσεις και βαδίζει σε έναν άλλο δρόμο.
Τι μας είπε χθες ο κ. Τσίπρας; Μας είπε: Καταθέτω πρόταση δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών. Δεν με νοιάζουν κανόνες σαν το εξάμηνο, αυτά είναι «ψιλά γράμματα» και τα αντιπαρέρχομαι. Εγώ θέλω να μην ολοκληρωθεί απόψε η συζήτηση επί του πολυνομοσχεδίου. Θέλω αύριο –σήμερα Δευτέρα- ο Υπουργός Οικονομικών να πάει στο ECOFIN με άδεια χέρια. Θέλω να υπονομεύσω την οριστική θετική απόφαση για την καταβολή της τελευταίας δανειακής δόσης. Θέλω να δημιουργήσω σκηνικό έντασης, κλίμα πόλωσης, γιατί η Κυβέρνηση «κινδυνεύει» να πετύχει. Προς τούτο μηχανεύομαι την πρόταση δυσπιστίας κατά του κ. Στουρνάρα και αν, κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, δεν μου κάνετε το κέφι, τότε σας προειδοποιώ ότι θα καταθέσω πρόταση μομφής εναντίον σας.
Αυτά μας είπε χθες ο κ. Τσίπρας, πριν αποχωρήσει βέβαια για τη φιλικότερη ως προς το ύφος του, όχι ως προς το θεσμό του Κοινοβουλίου που υποτίθεται ότι όλοι υπηρετούμε, ατμόσφαιρα της πλατείας. Υποθέτω ότι αν εμείς λειτουργούσαμε με το ίδιο σκεπτικό και του έκανε το κέφι ο κ. Μεϊμαράκης, σήμερα θα έπρεπε να συζητούμε πρόταση μομφής κατά του Προεδρείου της Βουλής από την πλευρά της Συμπολίτευσης.
Εμείς θα διαφωνήσουμε, βέβαια, με αυτό το σκεπτικό και προσθέτουμε ότι αυτή η στάση δεν παραπέμπει μόνο σε τακτικισμούς επιπέδου φοιτητικού αμφιθεάτρου, που αν δεν σου βγαίνουν τα χαρτιά, μπορείς πάντα να καταφύγεις ασφαλώς στη βαβούρα και στους καβγάδες και στο χαβαλέ.
Είναι και κάτι άλλο. Είναι πολλά άλλα. Πρώτον, είναι πρόταση πολιτικά αφελής, διότι αν υπήρχαν κάποιοι ενδοιασμοί ως προς την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου χθες σε συναδέλφους της Συμπολίτευσης, σας διαβεβαιώ ότι αυτοί οι ενδοιασμοί ξεπεράστηκαν εντελώς με την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας. Λειτούργησε συσπειρωτικά για την ετυμηγορία της Συμπολίτευσης.
Δεύτερον, είναι προβληματική και ανεπαρκής στάση στο επίπεδο της στάθμισης των νομικών επιχειρημάτων.
Κατ’ αρχήν, διότι κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 150 του Κανονισμού της Βουλής, η συζήτηση πρότασης μομφής κατά του Προεδρείου προσδιορίζεται σε επόμενη συνεδρίαση κοινοβουλευτικού ελέγχου, ήτοι σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ημέρα Δευτέρα και όχι χθες, Κυριακή. Επομένως, είναι άσφαιρα τα πυρά για την παρεμπόδιση της χθεσινής διαδικασίας. Δεν ξέρω ποιος είναι ο νομικός σύμβουλος του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Εγώ θα σκεφτόμουν καθαρά να καταθέσω πρόταση μομφής εναντίον του!
Τρίτον, διότι ο Πρόεδρος της Βουλής, αποφαινόμενος επί της πρότασης δυσπιστίας κατά του Υπουργού Οικονομικών, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ασκήσει τα καθήκοντά του, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 65 εδάφιο 4 του Συντάγματος, όπου ο Πρόεδρος διευθύνει τις εργασίες του Σώματος, 84 εδάφιο 2 και 3 περί πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, καθώς βέβαια και στο άρθρο 42, το σχετικό, του Κανονισμού της Βουλής, με το γνωστό –λέω εγώ- ακριβοδίκαιο μέχρι παρεξηγήσεως τρόπο του.
Τι έκανε ακριβώς ο Πρόεδρος της Βουλής; Εξέτασε από κοινού με τα υπόλοιπα μέλη του Προεδρείου και με το Νομικό Τμήμα της Βουλής τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της πρότασης δυσπιστίας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά του Υπουργού Οικονομικών και αφού έκρινε ότι αυτές δεν συντρέχουν, δεν απέρριψε ο ίδιος αυτήν την πρόταση, αλλά την έθεσε στην κρίση του Σώματος, εμφορούμενος από περίσσιο –θα έλεγα εγώ πάλι- δημοκρατικό συναίσθημα. Αυτό έκανε.
Ποιο -ρωτάω εγώ- μπορεί να είναι το μεμπτό σημείο σε όλον αυτόν τον χειρισμό; Ακόμα και οι πρωτοετείς της Νομικής γνωρίζουν ότι η κρίση ενός νομικού επιχειρήματος εξελίσσεται σε δύο στάδια: Πρώτον, το στάδιο του παραδεκτού, δηλαδή τυπικές προϋποθέσεις προβολής του και δεύτερον, την ουσία του. Αν κριθεί ότι παραδεκτώς προβάλλεται το επιχείρημα, τότε η συζήτηση προχωρά και στην ουσιαστική εξέτασή της. Αν όχι, τότε το επιχείρημα απορρίπτεται και η συζήτηση σταματά εκεί και τότε.
Κατά τη χθεσινή και απορριφθείσα πρόταση δυσπιστίας διαπιστώθηκε όντως και ορθώς η πρώτη προϋπόθεση του παραδεκτού της, δηλαδή ότι υπεγράφη από τον ελάχιστο αιτούμενο αριθμό Βουλευτών, τους πενήντα. Όμως, ως προς τη δεύτερη προϋπόθεση, τη χρονική, διαπιστώθηκε ότι δεν ικανοποιείται αυτή, αφού προφανώς δεν έχει παρέλθει εξάμηνο αφότου η Βουλή απέρριψε την άλλη πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης.
Το επιχείρημα ότι η χθεσινή πρόταση είναι διαφορετική από την προηγούμενη, αφού στρεφόταν όχι κατά της Κυβέρνησης, αλλά κατά συγκεκριμένου Υπουργού, δεν ευσταθεί, αφού η λειτουργία της Κυβέρνησης διέπεται από την αρχή της συλλογικότητας των οργάνων της. Κάθε υπουργός στα πλαίσια της εκτέλεσης των υπουργικών του καθηκόντων τεκμαίρεται ότι εφαρμόζει την κυβερνητική πολιτική.
Άλλωστε, το Σύνταγμα που είναι ο υπέρτατος κανονισμός της Πολιτείας, είναι σαφέστατο σε αυτά που ορίζει στο άρθρο 84 εδάφια 2 και 3: «Πρόταση δυσπιστίας μπορεί να υποβληθεί μόνο μετά την πάροδο εξαμήνου αφότου η Βουλή απέρριψε προηγούμενη πρότασης δυσπιστίας.» Και κυρίως δείτε το εδάφιο 3: «Κατ’ εξαίρεση μπορεί να υποβληθεί πρόταση δυσπιστίας και πριν την πάροδο εξαμήνου, εάν είναι υπογεγραμμένη από την πλειοψηφία του όλου αριθμού των Βουλευτών».
Με άλλα λόγια, μία μόνο περίπτωση εξαίρεσης ορίζει το Σύνταγμά μας από το εξάμηνο: να υπογράφουν εκατόν πενήντα Βουλευτές και παραπάνω την πρόταση δυσπιστίας. Μία και μοναδική! Καμμία άλλη! Είναι καθαρή η θέση και προφανής και η λογική του συνταγματικού νομοθέτη, που δεν είναι άλλη από το να αποφεύγεται η καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας από μία κακόπιστη Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Αυτήν την καταχρηστική λογική δεν μπορέσατε να αποφύγετε, δυστυχώς, συνάδελφοι της Αξιωματική Αντιπολίτευσης. Κακόπιστοι σταθήκατε ακόμα και σ’ έναν αποδεδειγμένα καθ’ όλα καλόπιστο Πρόεδρο και καλόπιστο Προεδρείο. Γι’ αυτό και, βέβαια πάνω στη βάση του σκεπτικού που σας ανέπτυξα, η πρόταση μομφής κατά του Προεδρείου θα πρέπει να απορριφθεί, με την ίδια λογική που εσείς απορρίπτεστε αργά αλλά σταθερά στην κρίση του ελληνικού λαού, ως απαράδεκτη.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου