Ας μη χύσουμε τώρα την καρδάρα με το γάλα

Αν είναι κάτι για το οποίο έχουν δίκιο οι ξένοι είναι να μην μας εμπιστεύονται. Όχι γιατί πιστεύουν ότι θα τους δώσουμε μαγειρεμένα στοιχεία. Αυτά είναι παρελθόν. Αυτό που φοβούνται οι ξένοι είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε μάθει να χύνουμε την καρδάρα με το γάλα. Είτε γιατί επικρατεί ο λαϊκισμός, είτε γιατί δεν υπάρχει το πολιτικό σθένος για να γίνουν κινήσεις που θα οδηγούν προς τα εμπρός και δεν θα μας γυρίζουν προς τα πίσω.
Είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση αυτή έχει το σθένος να προχωρά σε ρήξεις και να πετυχαίνει στόχους. Και φυσικά να φέρνει αποτελέσματα. Τα καλά νέα από την οικονομία, οι προοπτικές εξόδου από την ύφεση, το μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, η πίστη ότι κάποιες από τις αδικίες θα διορθωθούν συνθέτουν ένα καλό κλίμα. Και σε αντίθεση με την μεμψιμοιρία της αξιωματικής αντιπολίτευσης πολλοί είναι πλέον
εκείνοι που βλέπουν φως στο τούνελ.
Όμως, οι δανειστές μας δεν θέλουν να πουν πολλά απλά και μόνο γιατί φοβούνται ότι κάποιος θα κάνει στην Ελλάδα ένα… μαγικό και θα χύσει την καρδάρα με το γάλα που με τόσο κόπο μαζέψαμε. Γι’ αυτό το λόγο εμφανίζονται να είναι σκληροί στις διαπραγματεύσεις τους, η τρόικα να μην παίρνει το αεροπλάνο για την Αθήνα και η δόση των περίπου 11 δις ευρώ να μετατίθεται για το Μάρτιο.
Οι ξένοι, αν και τρίβουν τα μάτια τους με τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας εκτιμούν ότι μια κίνηση μπορεί να τα χαλάσει όλα. Για παράδειγμα δεν εμπιστεύονται την Ελλάδα ως προς την ωριμότητα που μπορεί να επιδειχθεί σε πολιτικό επίπεδο. Κι εκτιμούν ότι οι επικείμενες διπλές εκλογές θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου για τις δυνάμεις του λαϊκισμού που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Αυτός ο εκλογικός κύκλος απειλεί την οικονομική σταθερότητα, αν και σε άλλες χώρες μπορεί να γίνονταν εκλογές αλλά πάνω απ’ όλα οι πολίτες, η κυβέρνηση και τα κόμματα θα έβαζαν τη σωτηρία της πατρίδας.
Τι βλέπουμε στην Ελλάδα; Βουλευτές της συγκυβέρνησης να επιδίδονται σε ασκήσεις ανοησίας. Ποιος θα πει την καλύτερη ατάκα για να ακουστεί στους ψηφοφόρους του. Και από την άλλη, ποιος θα φανεί πιο… γενναιόδωρος με ξένα κόλλυβα. Μοιράζουν το πρωτογενές πλεόνασμα από εδώ κι από εκεί χωρίς να ρωτήσουν τον Σαμαρά ή τον Στουρνάρα αν κινδυνεύει η οικονομία από την ακατάσχετη παροχολογία. Πηγαίνουν στις εκλογικές τους περιφέρειες κι αντί να πουν την αλήθεια για το πώς ξεκίνησε το χάος, πώς κλιμακώθηκε και πώς τώρα υπάρχουν οι ευκαιρίες για έξοδο από την κρίση, το μόνο που κάνουν είναι να ψηφοθηρούν. Οι σύγχρονοι Γκόρτσοι που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους αφήνοντας όλη τη βρόμικη δουλειά σε πέντε – έξι «μαύρους», τον πρωθυπουργό δηλαδή και ελάχιστους υπουργούς ή κυβερνητικά στελέχη.
Εκτός από τους λαϊκιστές υπάρχουν και οι λουφαδόροι που βλέπουν απλά κάποιους να αγωνίζονται με νύχια και με δόντια και αυτοί κάθονται στα μετόπισθεν. Υπάρχουν υπουργοί που δεν εμφανίζονται στα μέσα ενημέρωσης παρά μόνο για την προσωπική τους προβολή, την ίδια ώρα που το έργο τους είναι μηδαμινό. Και υπάρχουν στελέχη σε καίριες θέσεις που απλά πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτε.
Να ρωτήσουμε άραγε τι έχει κάνει το ΤΑΙΠΕΔ με τις αποκρατικοποιήσεις εδώ κι έξι μήνες; Να ρωτήσουμε αυτή η εταιρεία που συστήθηκε μετ’ επαίνων για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου τι κάνει;
Να ρωτήσουμε γιατί πρέπει να υπάρχει η εταιρεία «Ελληνικόν Α.Ε.» η οποία έχει καταθέσει τη μελέτη της για το Ελληνικό, έχει αναλάβει το ΤΑΙΠΕΔ τον διαγωνισμό και η εταιρεία απλά… κάθεται και συνεχίζει να βάζει μέσα το κράτος;
Πολλά είναι τα παραδείγματα της τεμπελιάς ή της έλλειψης τσαμπουκά που θα πάρει γενναίες αποφάσεις για την πατρίδα. Και αυτά βλέπουν οι ξένοι γι’ αυτό και μας συμπεριφέρονται έτσι.
Η ιστορία θα γράψει κάποτε ότι τρεις – τέσσερις «μουτζούρηδες» έβαλαν τα θεμέλια για να σωθεί η Ελλάδα. Σίγουρα αρκετοί θα είναι αυτοί που θα σπεύσουν να πάρουν κομμάτι από την επιτυχία, όποτε αυτή έρθει. Θα είναι οι ίδιοι που «σταυρώνουν» σήμερα τον Σαμαρά ή τον Στουρνάρα αλλά δεν πειράζει.
Ομοίως, ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί οι αγέλαστοι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας θα σπεύσουν να πάρουν κομματάκι της σωτηρίας της χώρας. Η ουσία είναι, όμως, να σωθεί η Ελλάδα κι ας κάνουν ότι θέλουν οι υπόλοιποι. Η ουσία είναι να μη χυθεί αυτή τη φορά η καρδάρα. Να μη «θυσιαστούν» οι θυσίες του ελληνικού λαού στο όνομα των προσωπικών ή κομματικών φιλοδοξιών. Άλλωστε, άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει. Οι ξένοι δεν θα μας δώσουν άλλα περιθώρια.