Διά ανατάσεως πέρασε η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου, την ώρα που οι... αντιρρησίες βενιζελικοί είχαν στην πλειοψηφία τους αποχωρήσει από το Εθνικό Συμβούλιο, βρίσκοντας άλλοθι στην πληροφορία ότι δεν θα γινόταν τελικά ψηφοφορία. Η πρόταση του κ. Παπανδρέου θα συζητηθεί μέσα στην εβδομάδα στο Πολιτικό Συμβούλιο.
Εξαίρεση ήταν ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, οι οποίοι καταψήφισαν την πρόταση του κ. Παπανδρέου.
Η «βόμβα» όμως έπεσε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που υποστήριξε ότι «όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου, είχα πει στον Γιώργο ότι εγώ θα παραμείνω ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών μόνο αν καταγραφεί στα πρακτικά της Προεδρίας στη σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων ότι εγώ παραμένω εντολοδόχος και εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Και το ξέρουν αυτό και ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων». Με τη δήλωσή του αυτή ο κ. Βενιζέλος επιβεβαιώνει ότι είχε κλειδώσει τη διαρχία με τον κ. Παπανδρέου, κάτι που έγινε βέβαια επισήμως γνωστό μόλις προχθές.
Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ και την έξοδο σε τουλάχιστον 120 βουλευτές του, ο κ. Παπανδρέου και το... όλον Κίνημα επιλέγουν τον πολιτικό αυτισμό, ζώντας μέρες και νύχτες Βυζαντίου.
Η ομιλία του κ. Παπανδρέου ήταν λίγο απ’ όλα. Λίγες αναφορές στον Ανδρέα Παπανδρέου για να εισπράξει κάποια χλιαρά χειροκροτήματα, λίγο δράμα για να συγκινηθεί το πόπολο και... πολύ ετεροχρονισμένη επανάσταση ήταν η συνταγή ενός ανθρώπου που μέσα σε δύο χρόνια έκανε τη ζωή των Ελλήνων άνω κάτω.
Ζητώντας να βάλουν για λίγο στην άκρη τις φιλοδοξίες τους οι δελφίνοι και να ακούσουν έναν άνθρωπο που σε δύο χρόνια «τα είδε όλα», ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε εκλογή προέδρου από τη βάση μετά την ολοκλήρωση του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης, μέσα στον Μάρτιο, και πάντως πριν από τις εκλογές, τις οποίες ο ίδιος προσδιόρισε στα τέλη Απριλίου.
Στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ζήτησε ακόμα τη σύγκληση Εθνικής Συνδιάσκεψης νωρίτερα και τακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο, χωρίς ο ίδιος να ανοίξει τα χαρτιά του. Γι’ αυτόν το έκανε ο Φίλιππος Πετσάλνικος, που σε συνέντευξή του υποστήριξε ότι μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος ο κ. Παπανδρέου.
Κατά τα λοιπά, επιτέθηκε με σφοδρότητα στα «συμφέροντα», στοχοποιώντας ΜΜΕ και τραπεζίτες, αλλά και στους δελφίνους του κόμματός του, κατηγορώντας τους για «όψιμο αντιμνημονιασμό», και -αλίμονο- στη Ν.Δ.
Επέμεινε ότι έσωσε τη χώρα, σημειώνοντας προκλητικά ότι «κανονικά η χώρα έπρεπε να είχε χρεοκοπήσει από τον
Μάιο του 2010», ενώ χρησιμοποιώντας μια φράση του πατέρα του, είπε «εδώ είμαι, χτυπήστε εμένα», ζητώντας να μη στοχοποιείται η οικογένειά του. Δήλωσε τη στήριξή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου και υπερασπίστηκε την επιλογή του για δημοψήφισμα.
Από την πλευρά του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι θα ασχοληθεί με τα «εθνικά θέματα της ολοκλήρωσης του PSI και της δανειακής σύμβασης», ζητώντας μάλιστα τη στήριξη όλων των βουλευτών. Ξεκίνησε δε την ομιλία του με συγχαρητήρια στον «φίλο» Παπανδρέου, με τον οποίο δέθηκε τους τελευταίους μήνες, για τη γενναία απόφασή του να φύγει από την πρωθυπουργία και την προεδρία του κόμματος (κάτι, βέβαια, που ο κ. Παπανδρέου δεν είπε).
Εξαίρεση ήταν ο Πέτρος Ευθυμίου και ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, οι οποίοι καταψήφισαν την πρόταση του κ. Παπανδρέου.
Η «βόμβα» όμως έπεσε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που υποστήριξε ότι «όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου, είχα πει στον Γιώργο ότι εγώ θα παραμείνω ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών μόνο αν καταγραφεί στα πρακτικά της Προεδρίας στη σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων ότι εγώ παραμένω εντολοδόχος και εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Και το ξέρουν αυτό και ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων». Με τη δήλωσή του αυτή ο κ. Βενιζέλος επιβεβαιώνει ότι είχε κλειδώσει τη διαρχία με τον κ. Παπανδρέου, κάτι που έγινε βέβαια επισήμως γνωστό μόλις προχθές.
Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ και την έξοδο σε τουλάχιστον 120 βουλευτές του, ο κ. Παπανδρέου και το... όλον Κίνημα επιλέγουν τον πολιτικό αυτισμό, ζώντας μέρες και νύχτες Βυζαντίου.
Η ομιλία του κ. Παπανδρέου ήταν λίγο απ’ όλα. Λίγες αναφορές στον Ανδρέα Παπανδρέου για να εισπράξει κάποια χλιαρά χειροκροτήματα, λίγο δράμα για να συγκινηθεί το πόπολο και... πολύ ετεροχρονισμένη επανάσταση ήταν η συνταγή ενός ανθρώπου που μέσα σε δύο χρόνια έκανε τη ζωή των Ελλήνων άνω κάτω.
Ζητώντας να βάλουν για λίγο στην άκρη τις φιλοδοξίες τους οι δελφίνοι και να ακούσουν έναν άνθρωπο που σε δύο χρόνια «τα είδε όλα», ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε εκλογή προέδρου από τη βάση μετά την ολοκλήρωση του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης, μέσα στον Μάρτιο, και πάντως πριν από τις εκλογές, τις οποίες ο ίδιος προσδιόρισε στα τέλη Απριλίου.
Στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ζήτησε ακόμα τη σύγκληση Εθνικής Συνδιάσκεψης νωρίτερα και τακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο, χωρίς ο ίδιος να ανοίξει τα χαρτιά του. Γι’ αυτόν το έκανε ο Φίλιππος Πετσάλνικος, που σε συνέντευξή του υποστήριξε ότι μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος ο κ. Παπανδρέου.
Κατά τα λοιπά, επιτέθηκε με σφοδρότητα στα «συμφέροντα», στοχοποιώντας ΜΜΕ και τραπεζίτες, αλλά και στους δελφίνους του κόμματός του, κατηγορώντας τους για «όψιμο αντιμνημονιασμό», και -αλίμονο- στη Ν.Δ.
Επέμεινε ότι έσωσε τη χώρα, σημειώνοντας προκλητικά ότι «κανονικά η χώρα έπρεπε να είχε χρεοκοπήσει από τον
Μάιο του 2010», ενώ χρησιμοποιώντας μια φράση του πατέρα του, είπε «εδώ είμαι, χτυπήστε εμένα», ζητώντας να μη στοχοποιείται η οικογένειά του. Δήλωσε τη στήριξή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου και υπερασπίστηκε την επιλογή του για δημοψήφισμα.
Από την πλευρά του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι θα ασχοληθεί με τα «εθνικά θέματα της ολοκλήρωσης του PSI και της δανειακής σύμβασης», ζητώντας μάλιστα τη στήριξη όλων των βουλευτών. Ξεκίνησε δε την ομιλία του με συγχαρητήρια στον «φίλο» Παπανδρέου, με τον οποίο δέθηκε τους τελευταίους μήνες, για τη γενναία απόφασή του να φύγει από την πρωθυπουργία και την προεδρία του κόμματος (κάτι, βέβαια, που ο κ. Παπανδρέου δεν είπε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου