Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω

 Η λαίλαπα του μνημονίου, που ενέσκηψε στον τόπο μας συνεπεία πολιτικής επιλογής της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ, έχει οδηγήσει σε δραστική μείωση των εισοδημάτων των έως τώρα εργαζομένων και φυσικά έχει οδηγήσει στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας.
Την ίδια στιγμή, γίνονται καθημερινά συνεχείς περικοπές των κοινωνικών δαπανών, όπως είναι πχ στις υπηρεσίες υγείας.
Έτσι, αναγκάζονται οι πολίτες, με διάφορες αφορμές κι αιτίες, να πληρώνουν τα φάρμακα από την τσέπη τους, νοσήλεια από την τσέπη τους, να στήνονται σε απίστευτες ουρές για να θεωρήσουν βιβλιάρια κτλ.
Την ίδια στιγμή μειώνονται συνεχώς οι συντάξεις ακόμα και στα ταμεία που το ίδιο δεν έχει εισφέρει ούτε ένα ευρώ, πχ στα επικουρικά, λόγω όμως της κακοδιαχείρισης που αυτό εκανε.

Υποβαθμίζεται μ´άλλα λόγια καθημερινά η ποιότητα ζωής, ενώ την ίδια στιγμή καταβάλλουμε κανονικά τις εισφορές σε περίθαλψη, τους φόρους, τα τέλη, τα χαράτσια κι όλα τα συναφή.
Μ´άλλα λόγια ενώ το κράτος δεν τηρεί τις συμφωνίες με τους πολίτες, την ίδια στιγμή τους καλεί να τηρούν αυτοί τις υποχρεώσεις τους, τις συμφωνίες, και μάλιστα χωρίς να δίνεται το δικαίωμα της επιλογής.
Ενώ δηλαδή το κράτος συνεχίζει να παρακρατά από τους ΔΥ ποσά που κατά μέσο όρο αγγίζουν τα 7.000€ κατ´έτος για φαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη αδυνατεί για λόγους που δεν τους αφορούν να παράσχει στους υπαλλήλους του τις συμφωνημένες και πληρωμές σε υπηρεσίες.
Καιρός λοιπόν να επικρατήσει η κοινή λογική. Καιρός να απογαλακτιστούμε.
Ζητούμε να δοθεί επιτέλους στον Έλληνα πολίτη το δικαίωμα να επιλέξει.
Προτείνουμε να καταργηθεί η υποχρεωτκή ασφάλιση και να καταστεί κατ´επιλογήν.
Να δοθεί δηλαδή η δυνατότητα ο κάθε εργαζόμενος να συγκρίνει τις παροχές του κάθε ασφαλιστικού φορέα του δημοσίου, στενού ή ευρύτερου ή του ιδιωτικού τομέα και να ασφαλίζεται σε οργανισμό της επιλογής του.
Αυτό προϋποθέτει την κατάργηση της κάθε μορφής παρακράτησης-προκαταβολής ποσών από το κράτος στους υπαλλήλους του.
Να αποδίδει δηλαδή τις όποιες κουτσουρεμένες αποδοχές στους υπαλλήλους στο σύνολό τους.
Τα "μεικτά" να καταστούν "καθαρά".
Ακόμα και η παρακράτηση φόρου να καταργηθεί και να αποδίδεται ο αναλογούν φόρος εισοδήματος στο τέλος του οικονομικού έτους, όπως συμβαίνει άλλωστε και στα περισσότερα πολιτισμένα κράτη.
Η παγκόσμια κρίση στην ελληνική της έκφανση έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Είναι κρίση νοοτροπίας διοίκησης και διοικουμένων, είναι κρίση του πολιτικού συστήματος.
Είναι η κρίση του ιδιότυπου κουμμουνιστικού οικονομικού μοντέλου που έχει εγκαθιδρυθεί στην Πατρίδα μας μεταπολεμικά, το οποίο με μία φράση περιγράφεται ως: "πολίτη, υποχρεούσαι να θέλεις, δε δικαιούσαι να μη θέλεις".
Στην ουσία είναι το σύστημα που δημιούργησε τις δύο "Ελλάδες", τη μια της προσπάθειας, της δημιουργίας, της παραγωγής και της καινοτομίας και την άλλη την παρασιτική, της φοροδιαφυγής και του επιδοτούμενου από το Δημόσιο ιδιωτικού τομέα, του πελατειακού κράτους.
Όλοι μιλάνε για μεταρρυθμίσεις. Και πράγματι είναι αναγκαίες. Ας ξεκινήσει λοιπόν το κράτος από τον εαυτό του. Να δώσει το έναυσμα της ανάπτυξης σπάζοντας τα όποια στεγανά και κάνοντας το αυτονόητο: να δώσει το δικαίωμα της επιλογής στους πολίτες να καθορίσουν το μέλλον τους.
Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν οι προϋποθεσεις της ανάκαμψης στον τόπο, μόνο έτσι θα επανέλθει η αισιοδοξία στους πολίτες. Απελευθερώνοντας από κάθε είδους δεσμά και εξαρτήσεις. Όταν πιστέψουν ότι διαβιούν σ´ένα κράτος δικαίου που επικρατεί ο νόμος του αυτονόητου, της κοινης λογικής