Νίκη Κεραμέως: Αναπνευστήρες

 

Υπάρχει μια ολίγον αθώα σχολή πολιτικής ανάλυσης, που διαβάζει το παιχνίδι πεζά· ευθύγραμμα: Ρωτούν, τι υποσχέθηκες για να πάρεις τις εκλογές; Και προβλέπουν την πολιτική μοίρα των κυβερνήσεων από τα τικ στη λίστα. Στο τέλος κερδίζει αυτός που εκπληρώνει τις προεκλογικές του εξαγγελίες.
 
Αν ακολουθήσει κάποιος αυτή την οπτική συμμετρικής πολιτικής συναλλαγής, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε προχθές με το νομοσχέδιο Κεραμέως για τα πανεπιστήμια ένα μεγάλο βήμα. Τσέκαρε στη λίστα των εξαγγελιών της μία από τις πιο βαριές της προτεραιότητες.
 
Η ίδια η υπουργός Παιδείας μπορεί να επικαλείται τον νόμο της έναντι όσων ισχυρίζονταν ότι δεν είχε δικαιώσει τη μεταρρυθμιστική φήμη, που προσπαθούσε, αν και νεοφώτιστη, από την αρχή να καλλιεργήσει.
 
Αν δει κανείς πιο ψύχραιμα τι ψήφισε προχθές η Βουλή, συνειδητοποιεί ότι η μισή μεταρρύθμιση εκκρεμεί. Μεταρρύθμιση δεν είναι τόσο οι πρόνοιες για την ασφάλεια, που σήκωσαν την περισσότερη σκόνη. Η μεταρρύθμιση κρύβεται στην καθιέρωση της κοινής βάσης εισαγωγής.
 
Η βάση είναι η θρυαλλίδα μιας δημιουργικής καταστροφής για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Θα λειτουργήσει εκ των πραγμάτων ως στρες τεστ για τα ΑΕΙ. 
 
Δεκάδες τμήματα κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς φοιτητές. Δεν θα είναι πια ταμπέλες στην περιφέρεια, που μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους μόνο από τις εγγραφές των επιτυχόντων. Θα πέσουν τα προσχήματα.
 
Η βάση θα έχει και τον κοινωνικό αντίκτυπο των χιλιάδων διαγωνιζομένων που θα μείνουν εκτός – πάνω από το 1/4 των μέχρι σήμερα «εισακτέων». Χωρίς μεγάλη δόση υπερβολής, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο νόμος Κεραμέως βγάζει τον αναπνευστήρα από την πρίζα. Και αφήνει τα αζήτητα τμήματα να εκπνεύσουν.
 
Από αυτό ακριβώς το σοκ αρχίζει το δεύτερο –και δυσκολότερο– σκέλος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Για την ακρίβεια, έχει ήδη αρχίσει. Το παράλληλο μηχανογραφικό, που δίνει τη δυνατότητα στους αποτυχόντες να εγγραφούν σε δημόσιο ΙΕΚ, αποτελεί την πρώτη διέξοδο από το σύστημα. Κυοφορείται, λένε, και ένα σχέδιο συγχωνεύσεων, το οποίο θα τεθεί πρώτα σε διαβούλευση με τους πρυτάνεις.
 
Το βάρος όμως δεν θα το έχουν οι πρυτάνεις. Θα πρέπει να το σηκώσει η κυβέρνηση. Είναι η υπουργός έτοιμη να κλείσει σχολές; Εχει το κόμμα της την ωριμότητα να αντέξει το πολιτικό κόστος; Μπορούν, ας πούμε, οι βουλευτές Φθιώτιδας να δεχτούν ότι το Μαθηματικό της Λαμίας θα κλείσει για να διατηρηθεί το Μαθηματικό της Σάμου;
 
Κάνοντας το πρώτο βήμα με τη βάση εισαγωγής, η Κεραμέως έχει καταδικάσει τον εαυτό της να κάνει και το δεύτερο, χωρίς την πολυτέλεια του χρόνου.

kathimerini.gr