Όπως σε πολλά άλλα -και πολύ πιο
ουσιαστικά- ζητήματα οι πολίτες ήταν και σε αυτή την περίπτωση καταδικασμένοι
να παραμείνουν παγιδευμένοι στις απαιτήσεις του πολιτικού μάρκετινγκ που
περιορίζεται στην επανάληψη της ευρηματικής «λεζάντας» δίχως να μπαίνει στον
κόπο να αναλύσει και να τεκμηριώσει το περιεχόμενο. Τι ακριβώς σημαίνει «
πολιτική κανονικότητα»; Επιπλέον τι
σημαίνει αυτή η, νοούμενη, «
κανονικότητα»
για την δημοκρατία; Εν κατακλείδι ποιοι παράγοντες καθορίζουν την «
δημοκρατική κανονικότητα» και σε ποιο
βαθμό αυτοί υφίστανται στην χώρα μας;
Η
εξαντλητική ανάλυση των παραγόντων που καθορίζουν τις προϋποθέσεις της «δημοκρατικής κανονικότητας» ξεπερνά
τους στόχους και τα όρια αυτού του κειμένου. Όμως, είναι γεγονός ότι η
ανεξαρτησία και το επίπεδο λειτουργίας των εξουσιών (Νομοθετικής, Εκτελεστικής,
Δικαστικής) αποτελεί ένα βασικό κριτήριο
που καθορίζει την ουσία της
δημοκρατίας. Όπως, επίσης, καθοριστικός είναι και ο ρόλος της 4ης
εξουσίας, των στόχων ή των συμφερόντων
που αυτή υπηρετεί. Η εξέταση αυτών
των παραγόντων πείθει ότι ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε έως ότου
κατακτήσουμε την «δημοκρατική κανονικότητα» είναι μακρύς και δύσβατος, πέραν του ότι σε ορισμένες περιπτώσεις και
τομείς τον βαδίζουμε ανάποδα.