Το αντιδεξιό σύνδρομο...

Οι νουνεχείς Έλληνες, σταυροκοπιόντουσαν όταν ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Αντίθετα σε κάθε πρόβλεψη από το πουθενά. Τα διαρκή παρακάλια και ο συναισθηματικός τρόπος προσέγγισης των αριστερών, που στην ιστορική πορεία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, το έπαιζαν ως κοινωνικά αδικημένοι, άμωμοι ιδεαλιστές και πρωτεργάτες των κοινωνικών κινημάτων απελευθέρωσης, έπιασαν τόπο και ο λαός εξουθενωμένος, απογοητευμένος και αγανακτισμένος, τους έδωσε την ευκαιρία να δοκιμασθεί στην εξουσία η πρώτη φορά αριστερά.
Πολιτικά ανέτοιμοι και ανίκανοι και κοινωνικά απρεπείς, αγενείς και ανάγωγοι, θέλησαν στον επαναστατικό τους οίστρο να μετατρέψουν την Ελλάδα, επενδύοντας στον εθνικό διχασμό σε χώρα της λατινικής Αμερικής.

Ο Τσίπρας από αντισυστημικός επαναστάτης, διείδε την πανωλεθρία και την καταστροφή που θα έφερνε στη χώρα και μετατράπηκε σε ήσυχο αρνάκι και παιδί κατάλληλο για υιοθεσία και έτοιμο για όλες τις δουλειές για την Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τον Γιούνκερ, υπακούοντας γονατιστός στα κελεύσματά τους.
Με περισσή θρασύτητα και αλαζονεία κυβέρνησε με ένα αφήγημα που έπειθε τις μάζες. Είχε μαζί του όλο τον παρακρατικό μηχανισμό της αριστερής αναρχίας και παραβατικότητας. Πρώην ποινικούς αποφυλακισμένους, τρομοκράτες και Ρουβίκωνες, μαζί με τους ερυθρούς σωματοφύλακες του καθεστώτος, που μιμούμενοι το κλέος των προγόνων τους αριστερών του εμφυλίου, μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ένα βαθιά διχασμένο κράτος, χωρίς προγραμματισμό για ανάπτυξη και πρόοδο, με μεθόδους ανασυρμένους από την παρελθόν και σκελετούς βγαλμένους μέσα από τα ντουλάπια του εμφυλίου πολέμου των Ελλήνων.
Δεν ήταν ανίκανοι να κυβερνήσουν, αλλά ανίδεοι να διαχειρισθούν και την πιο απλή κατάσταση, εγκλωβισμένοι στην παράνοια της ιδεοληψίας τους.
Η αίσθηση της ανεπάρκειας μαζί με την διαχεόμενη διαπίστωση ότι εξαπατούν συστηματικά το λαό, αποδυνάμωνε την λαϊκή αποδοχή των πεπραγμένων τους. Ο λαός εξαθλιωνόταν καθημερινά και ο Σύριζα του έδειχνε αποπροσανατολιστικά, το τέρας του καπιταλισμού, που σαν αδηφάγο θηρίο, έπρεπε να το νικήσουν. Έτσι έκλεισαν τις Τράπεζες, γιατί καπιταλισμός και χρήμα είναι έννοιες ταυτόσημες στη λαϊκή συνείδηση. Και ο λαός δεν είχε τη δυνατότητα να καλύψει τις ανάγκες του. Κομματικός και κρατικός κανιβαλισμός. Και οι κυβερνώντες με Ναπολεόντειο κομπορρημοσύνη και αυτοκρατορική αυταρέσκεια με αλαζονεία να αυτοδοξάζονται ως υπέρμαχοι της λαϊκής επανάστασης σε ένα λαό, που έκπληκτος έβλεπε καθημερινά την αντιστροφή της πραγματικότητας και ότι ζούσε σε μια εικονική πραγματικότητα καθημαγμένος.
Δεν ασχολήθηκε ο Σύριζα με τα προβλήματα του λαού. Όραμά του ήταν να οργανώσει το κράτος στα πρότυπα μιας σοβιετοποιημένης κοινωνίας χωρίς λαϊκές αντιδράσεις με αντικειμενοποίηση των λαϊκών αναγκών σε πεδίο εξισωτικής ένδειας. Παράγουμε όσα είναι αναγκαία για να επιβιώσουμε. Τρώμε από τα έτοιμα και όσο αντέξουμε. Έπληξε έτσι όμως το φιλότιμο των Ελλήνων και όλων όσων αποτελούσαν την μεσαία τάξη, που την κατακερμάτισε.
Τα χρέη των Ελλήνων στο κράτος υπερδιπλασιάσθηκαν.
Το 61% από τους κληρονόμους αποποιούνται τις κληρονομίες, που είναι επαχθείς, σε ένα λαό που ζει σε συνθήκες πρωτοφανούς φτώχειας.
Σε ένα χωριό χιλίων κατοίκων, κάποιος κτύπησε και δεν υπήρχε ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας, ήλθε ιδιωτικό ασθενοφόρο και ζήτησε για την διακομιδή πενήντα (50) ευρώ και δεν είχαν όλοι μαζί να συμπληρώσουν το ποσό. Τέτοια κατάντια...
Η περίοδος των παχιών αγελάδων πέρασε ανεπιστρεπτί. Η Ελλάδα ακόμη και σε τροχιά αναπτυξιακής πορείας να μπει, θέλει χρόνο για να μπορέσει να επανορθωθεί η μεγάλη καταστροφή στην οικονομία που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λαός έδωσε μια πρώτη ευκαιρία στον Μητσοτάκη, με προγραμματισμό να μας βγάλει από το τέλμα. Θέλει όμως μεγάλη προσπάθεια και τύχη καλή.
Τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα που διαπλέκονται στις παρυφές της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, καιροφυλακτούν. Είναι έτοιμοι από καιρό, όπως έκαναν επί διακυβέρνησης Σύριζα, να δώσουν σε οποιαδήποτε κυβέρνηση την εξουσία, αρκεί να μη θιχθούν τα στρατηγικά τους συμφέροντα και να ελέγχουν τους βασικούς τομείς παραγωγικότητας της Ελληνικής οικονομίας.
Οι αποφάσεις λαμβάνονται για το λαό ερήμην του. Η Μέρκελ δακρυσμένη με τον Γιούνκερ που έχασε ο Αλέξης, τον αποχαιρέτισαν σαν να ήταν νικητής των εκλογών. Το ίδιο και ο Μοσκοβισί με τον Αμερικανό πρέσβη στη χώρα μας.
Η επικυριαρχία των ξένων δυνάμεων οικονομικής επιτήρησης στην Ελλάδα είναι εκ των ουκ άνευ και σκιάζει κάθε προσπάθεια, που δεν είναι εναρμονισμένη στις προσταγές της.
Ο Μητσοτάκης είναι μια μεγάλη νίκη της ελεύθερης σκέψης των Ελλήνων, για να πάει η χώρα μας ένα βήμα μπροστά.
Η χρόνια και αδιάκοπη προπαγάνδα της αριστεράς όμως έχει βαθιά εμποτίσει το κοινωνικό υποσυνείδητο των Ελλήνων, που έγιναν εκ πεποιθήσεως χωρίς να μπορούν ούτε και οι ίδιοι να το αξιολογήσουν, αντιδεξιοί. Και αυτό το αντιδεξιό μένος δεν μπορεί να ανακοπεί, γιατί έμαθαν πατροπαράδοτα να αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί. Σαν τίτλος τιμής γι’ αυτόν, που είναι αριστερός και επιτίμιο ενοχής για το δεξιό, που δεν είναι αριστερός.
Θέλει επομένως πολλή δουλειά και χρόνο μακρύ η αλλαγή της πολιτικής συνείδησης των Ελλήνων. Που μέσα από το κοινωνικό πλέγμα διαμορφώνεται αριστερόστροφη. Χωρίς εξήγηση ή αντίθετα με το λογική που κατισχύει σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Το αντίπαλο δέος της Νέας Δημοκρατίας είναι αναμφισβήτητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Μαζικοποίησε όλο τον αριστερό συρφετό και αποδεκάτισε το παλαιό ΠΑΣΟΚ, το οποίο και σταδιακά ενσωμάτωσε. Έτσι το ΠΑΣΟΚ θα αποτελεί μετά από πέντε χρόνια, μια γραφικότητα τύπου Λεβέντη. Οι Συριζαίοι μόλις συνέλθουν από την μεγάλη τους τρικυμία από την σαρωτική ήττα τους στις εκλογές, θα ανασυνταχθούν. Θα ωραιοποιήσουν την τραχύτητά τους και θα συγκαλύψουν την αλαζονεία τους και με το παραμύθι τους και την καμουφλαρισμένη τους εξαπάτηση θα βρουν άλλο αφήγημα για να ξαναπαγιδέψουν το λαό.
΄Εχουν ισχυρούς οικονομικούς συμμάχους και άλλους κρυφούς και ακατονόμαστους. Σίγουρα τον Σαββίδη και τον Κόκκαλη, που θέλει να αγοράσει τηλεοπτικό σταθμό για να μας αναπτύξει ο Ευρωβουλευτής γιος του, την αειφόρο ανάπτυξη του παγκόσμιου οικοσυστήματος και της κλιματικής αλλαγής.
Ο αγώνας ανά πάσα στιγμή, προβλέπεται αμφίρροπος. Ο λαός θέλει πειστήρια ανάπτυξης. Η αριστερά δεν διασπάται, γιατί το σύνθημά τους είναι ένα: «στον αγώνα όλοι μαζί και στη μάσα χωριστά».
Η κυβέρνηση πρέπει να μην αυτοδοξάζεται στην παραζάλη της εξουσίας. Σεμνά, συνετά και κυρίως κοντά στο λαό και τις ανάγκες του, πρέπει κάθε μέρα να δίνει εξετάσεις και να ακούει τον ήχο των πλησιαζόντων γεγονότων και τη φωνή του λαού, γιατί οι αλαζονικές συμπεριφορές φέρνουν τρικυμία και καταστροφή.
Καιρός είναι ο λαός ν’ ανοίξει τα μάτια του και οι φύλακες να έχουν γνώση.