Άρθρο του Γ. Δημητρακάκη (μαθηματικού, πρώην διευθυντή Γυμνασίου-Λυκείου): Το μάθημα θρησκευτικών στο σχολείο

 

Τι θα δούμε πάλι. Διαβάζουμε για εθελοντική παρακολούθηση των μαθημάτων των θρησκευτικών, γυμναστικής και μουσικής! H υφυπουργός παιδείας, κ. Σοφία Ζαχαράκη, υπέγραψε εγκύκλιο για τις προϋποθέσεις απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών με υπεύθυνη δήλωση από το νέο σχολικό έτος, με το σκεπτικό και την τυφλή υπακοή, πάντοτε, της Νέας Δημοκρατίας στα κελεύσματα και τα πιστεύω της Αριστεράς, ως συνήθως από φόβο, ή για ψηφοθηρικούς λόγους!

Γράφει λοιπόν: «Η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών παρέχεται νόμιμα, όταν αφορά την προάσπιση της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και περιγράφεται στους οικείους νόμους, στις αποφάσεις των διεθνών και ελληνικών δικαστηρίων».

Το πρώτο Σύνταγμα του 1844, όπως και το Σύνταγμα που ισχύει μέχρι και σήμερα στην χώρα μας, που είναι του 1975, όπως αναθεωρήθηκε το 1986 και το 2001, αρχίζει ως εξής:

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Εν ονόματι της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος.

Το άρθρο 3 του Συντάγματος λέει: «Η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα, είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού…». Εκτός της ατομικής συνείδησης υπάρχει και η συλλογική συνείδηση, που πρέπει να υπερτερεί για την υπεράσπιση ενός υπέρτατου σκοπού, του εθνικού, για ένα ευνομούμενο κράτος. Τους ενοχλεί ότι η Ορθοδοξία είναι συνδεδεμένη με τους αγώνες του έθνους;

Έχουμε την απαίτηση ο πολίτης να εφαρμόζει το Σύνταγμα και για να το εφαρμόζει πρέπει να το κατέχει. Και για να το εμπεδώσουν καλύτερα, πρέπει οι ψηφίσαντες και ορκισθέντες στο Σύνταγμα, να είναι οι καθοδηγητές με όλα τα μέσα. Σε αυτό που ορκιζόμαστε και πρέπει να το υπερασπιζόμαστε, το τσαλαπατούμε εν ονόματι της παγκοσμιοποίησης; Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που τα τελευταία 10-12 χρόνια, το Σύνταγμα έγινε κλουτσοσκούφι εν ονόματι κάποιων συμφερόντων!

Ναι, σεβασμός στην ανεξιθρησκία, η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη, όπως ορίζει το άρθρο 13 του Συντάγματος. Δεν παραβιάζεται η θρησκευτική συνείδηση στα σχολεία, έτσι όπως διδάσκεται το μάθημα, απλά εμπλουτίζεται με γνώσεις. Η επόμενη αλλαγή θα είναι στις εθνικές εορτές;

Όσο για τους νόμους, πόσοι νόμοι γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν και ξαναδιατυπώθηκαν, γιατί στην πράξη υπήρχε κόλλημα; Γενικά, η χαλαρότητα ισοδυναμεί με απαξίωση και ανοίγονται διάφοροι δρόμοι για την πορεία!

Ο εκπαιδευτικός που στην τάξη μιλάει για δημοκρατία, διδάσκει για δημοκρατία σε μία ευνομούμενη χώρα και στην ιδιωτική του ζωή ρίχνει μολότοφ, είναι φασίστας, χαρακτηρίζεται ως γιαλαντζί; Αναρωτιούνται οι ιθύνοντες, αν ο διαχωρισμός θεοσεβούμενων και μη δημιουργήσει συνειδησιακά προβλήματα στα παιδιά. Αναρωτιούνται μήπως παραβιάζεται το δικαίωμα των μαθητών στην προστασία των ευαίσθητων προσωπικών τους δεδομένων μέσα σε έναν τόσο ευαίσθητο χώρο, δεν θίγονται θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Επειδή γνωρίζω τα παιδιά χρόνια και χρόνια, θα αρχίσουν τους διαχωρισμούς και θα ακούγονται βαρείς χαρακτηρισμοί μεταξύ τους. Ποιος θα προστατεύσει αυτά τα παιδιά και των δύο κατηγοριών; Προστατεύουμε, ή δημιουργούμε ανισότητες με την διαίρεση; Κάποτε, όμως, θα φέρει ταραχή. Εξ άλλου, τα περισσότερα παιδιά και κυρίως έφηβοι στην εποχής μας, έχουν μία τάση αποδόμησης των αρετών και όχι της οικοδόμησης, της επαναστατικότητας στο κατεστημένο λόγω των επιδράσεων ακόμα και από την ορμονική διαταραχή της μεταπήδησης από την νεότητα στην εφηβεία, ποιοι θα μπουν μπροστά να υπερασπιστούν τα ιερά και όσια; Φυσικά είναι θέμα παιδείας. Την παιδεία την αποκτά το παιδί από το σπίτι και το σχολείο λειτουργεί συμπληρωματικά και αυτό αν το θέλει ο γονέας απαξιώνοντας, ή όχι, το σχολείο. Δεν είναι λίγες οι φορές, που ακούστηκαν στο σχολείο φράσεις όπως «φυτό», ή «κοράκι». Υπάρχουν εδώ προσωπικά δεδομένα να προστατεύουν τους ενάρετους;

Βήμα-βήμα προχωρά η αποδόμηση, εξετάζουμε στα σχολεία τα γραφόμενα στο βιβλίο των θρησκευτικών σαν ιστορικά γεγονότα, μιλούμε για συνωστισμό στην Σμύρνη κατά την Μικρασιατική καταστροφή, δεν μιλάμε για την γενοκτονία του Ποντιακού ελληνισμού και η παγκοσμιοποίηση προχωρά κι εμείς, υποτακτικοί, χωρίς την παραμικρή αντίδραση στα δρώμενα!

Αναρωτιέμαι αν ζούσε ο μακαριστός Χριστόδουλος, που μας άφησε από συγχρόνως δύο διαφορετικούς καρκίνους (πρωτοφανές στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά), θα προχωρούσαν σε αυτά τα μέτρα;

Ο ίδιος τα έλεγε το 2000, τα προφήτευε. Διάβαζε κάτι περισσότερο; Είχε ενημέρωση; «Ξύπνα, άνθρωπε του 21^ου αιώνα. Τα επιτεύγματά σου σε αποκοίμισαν και νόμισες ότι κατέκτησες τον κόσμο. Ευτέλισες και αυτά τα ιερά και όσια. Τα θεώρησες μύθους και θρύλους που τρέφουν την φαντασία των μικρών παιδιών, χωρίς αντίκρισμα στην προσωπική υπαρκτική οντότητά σου. Θα σε απομονώσουν από τα πιστεύω σου στον Χριστό και την πατρίδα, για να σε ελέγχουν εν ονόματι της παγκοσμιοποίησης», είπε.

Διαβάζω και καταγγελίες θεολόγων! Που ήσασταν αγαπητοί πρώην συνάδελφοι, όταν οι ημέτεροι σας θεολόγοι και σχολικοί σύμβουλοι θεολόγων και παιδαγωγικής κατάρτισης προωθούσαν τις αντιλήψεις των αναρχικών του πεζοδρομίου και μηδένιζαν την αξιοπρέπεια του συναδέλφου, του μαθήματός τους, την δική τους/σας και των ίδιων των μαθητών τους, ή ταυτιζόταν με τους κυνηγούς της χριστιανοσύνης; Που ήσασταν αγαπητοί μου, όταν οι ίδιοι οι θεολόγοι απαξιούσαν το μάθημα εν ώρα διδασκαλίας; Γιατί ήσασταν κατά της αξιολόγησης, για να τους καλύπτεται; Που θάλλει η φαιδρά πορτοκαλέα;

Στην θέση του καθενός μας είναι να προασπίσουμε την Ορθοδοξία, το έθνος, να αντιδράσουμε ειρηνικά. Δεν πρέπει να φοβόμαστε, ο Χριστιανισμός ανθοφορεί και πρωτοστατεί σήμερα σε χώρες που δέχθηκε στο παρελθόν ανελέητα χτυπήματα. Όσο για τα υπόλοιπα μαθήματα, για να μη μακρηγορώ και κουράζω. Το μάθημα της γυμναστικής και γενικά ο αθλητισμός δημιουργούν άμυλα, ευεξία, υγεία σώματος, άρα και υγεία νου. Η μουσική δημιουργεί πρόσωπα χαρωπά κάτι απαραίτητο μέσα στο τόσο κουραστικό επτάωρο του σχολείου. Διαμορφώνει χαρακτήρες, δρα θεραπευτικά. Η μουσική οφείλει να έχει σημαντική θέση στο σχολικό πρόγραμμα.

Δεν εξετάζω το λειτουργικό θέμα των σχολείων με την διάσπαση των τάξεων σε παρακολουθούντες τα παραπάνω μαθήματα και μη. Πάντα έλεγα σε κάτι ιλαροτραγικό: «Τι είναι πάλι αυτά που προωθούν, οι καρεκλοκένταυροι!». Ναι! Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο από αυτή την κυβέρνηση και μάλιστα μετά τα επιτυχή νομοσχέδια για αξιολόγηση, την λειτουργία και την φύλαξη πανεπιστημιακών χώρων, το διευρυμένο ωράριο των σχολείων και πόσα άλλα. Μήπως χρειάζεται η περαιτέρω εξέταση αυτής της καυτής πατάτας;