Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατική ομάδα ISIS, ή Ισλαμικό
Κράτος, με τον τρόπο που η Μόσχα διαχειρίστηκε μια ομάδα του Λιβάνου που
απήγαγε έναν σοβιετικό διπλωμάτη στη δεκαετία του 1980. Η KGB εντόπισε
την οικογενειακή φατρία πίσω από την ομάδα και πήρε τον πρωτότοκο γιο
του επικεφαλής όμηρο. Λίγο μετά, ο επικεφαλής άρχισε
να λαμβάνει πακέτα. Σε ένα πακέτο υπήρχε ένα δάχτυλο του γιου και σε ένα
άλλο ένας λοβός αυτιού. Ο διπλωμάτης γρήγορα απελευθερώθηκε και
ακολούθησε και ο γιος του επικεφαλής. Ποτέ ξανά στη Μέση Ανατολή δεν
έπιασαν ρώσο όμηρο.
Μπορούμε να ασχοληθούμε με την ISIS με τον τρόπο που έπραξε η Βόννη με μια ομάδα των Ρομά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, πολλοί ζητιάνοι εμφανίστηκαν ξαφνικά σε γερμανικές πόλεις.
Αξιωματούχοι της Βόννης ανακάλυψαν ότι τους είχε στείλει ένας βασιλιάς των Ρομά στη δυτική Ρουμανία. Στόχος του ήταν να γίνει ο Ευρωπαίος αυτοκράτορας των Ρομά και θέλησε να τονίσει τη φιλοδοξία του μέσα από τον ξαφνικό πλούτο. Η Βόννη ενημέρωσε όλους τους άλλους βασιλιάδες των Ευρωπαίων Ρομά για τα σχέδιά του. Έκαναν απολύτως σαφές στον επίδοξο αυτοκράτορα ότι δεν ήθελαν αυτοκράτορα. Λίγο μετά, οι ζητιάνοι εξαφανίστηκαν.
Ή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ISIS με τον τρόπο που οι Αμερικανοί ανταποκρίθηκαν στο πρόδρομό της, την Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Ο Ιορδανός ηγέτης της Αμπού Μουσάμπ αλ-Ζαρκάουι είχε ως στόχο να γίνει ο επικεφαλής Σουνίτης εναντίον της σιιτικής κυβέρνησης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είδαν για πρώτη φορά τότε ότι η φυλετική ομάδα του Ζαρκάουι, που παίζει σημαντικό ρόλο στην Ιορδανία, τον εγκατέλειψε. Αυτό αποτέλεσε μια τεράστια προσωπική απώλεια. Στη συνέχεια, ο στρατός των ΗΠΑ διαβεβαίωσε τις ιρακινές σουνιτικές φυλές ότι είχαν την προστασία του. Με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, οι φυλές αφάνισαν την ομάδα του Ζαρκάουι. Σε αντάλλαγμα, οι ΗΠΑ φρόντισαν οι ιρακινοί Σιίτες να μην γίνουν πολύ αλαζόνες με τους Σουνίτες.
Συντρίβοντας το «χαλιφάτο»
Το Βερολίνο θα έπραττε σοφά αν άφηνε τη ρωσική μέθοδο στους Ρώσους. Η αμερικανική μέθοδος, από την άποψη της υποχώρησης του Στρατού των ΗΠΑ, προς το παρόν δεν είναι εφικτή. Αλλά η γερμανική μέθοδος είναι μια προσέγγιση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του πολύ πιο βάναυσου διαδόχου του Ζαρκάουι, του Ιρακινού Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι και της ομάδας του. Μόλις ο Μπαγκντάντι κατέκτησε μερικές πόλεις της Συρίας και του Ιράκ, άρχισε να ζητά ένα σουνιτικό «παγκόσμιο χαλιφάτο». Οι ψευδαισθήσεις ενός μεγαλείου όπως αυτό προσφέρουν στη Δύση μια ευκαιρία. Ενώ ο Μπαγκντάντι προέρχεται από μία αξιοσέβαστη οικογένεια, η φυλή του είναι μόνο μία από τις πολλές του Ιράκ.
Πάρα πολλοί αρχηγοί άλλων φυλών σε ολόκληρη την αραβική περιοχή δεν έχουν καμία απολύτως διάθεση να παραδοθούν στον αυτόκλητο «χαλίφη». Με αυτούς, η Δύση θα μπορούσε να χτίσει μια γραμμή άμυνας. Είναι καιρός. Αν η επίθεση της ISIS δεν σταματήσει, η ψυχολογική και πολιτική ισορροπία σε ολόκληρο τον Περσικό Κόλπο θα ανατραπεί. Η χρηματοδότηση της ISIS από ορισμένα εμιράτα του Κόλπου δείχνει ότι τα πράγματα έχουν ήδη αρχίσει να ξεφεύγουν. Αν αυτό συνεχιστεί, η κατάσταση θα γίνει επίσης επικίνδυνη για την Ευρώπη.
Η αποστολή όπλων στους Κούρδους είναι μόνο ένα προσωρινό μέτρο για την αντιμετώπιση της άμεσης ενεργητικής άμυνας. Αυτό που θα ακολουθήσει θα πρέπει να προσαρμοστεί αυστηρά στην αίσθηση της περιοχής. Ο κύριος παράγοντας είναι ο φόβος – ιστορικοί, θρησκευτικοί, εθνοτικοί φόβοι που ανάγονται βαθιά στην ιστορία, ευνοούν το Ισλαμικό Κράτος. Ο πρώην αντιπρόεδρος του Σαντάμ Χουσεΐν Ιμπραΐμ αλ-Ντούρι, που συνδέεται τώρα με την ISIS, σκιαγράφησε αυτούς τους φόβους τον περασμένο Ιανουάριο. Ο αγώνας ενάντια στην ιρακινή κεντρική κυβέρνηση, είπε, είχε στόχο την «καταστροφή της συμμαχίας Σαφαβιδών-Περσών». Αναφερόταν στην πρόσφατη παραίτηση του πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μαλίκι και τους στενούς δεσμούς του με την Τεχεράνη. Όμως, η αναφορά στη δυναστεία των Σαφαβιδών, η οποία έκανε το Ιράν αυτοκρατορία πριν από 500 χρόνια, δείχνει πόσο εκτεταμένος είναι ο φόβος.
Το κράτος των Σαφαβιδών εκτεινόταν από την ανατολική Τουρκία ως το Αφγανιστάν και απαρτιζόταν κυρίως από το Ιράκ. Οι Σαφαβίδες, αρχικά αίρεση των Σούφι, έκαναν το Σιιτικό Ισλάμ θρησκεία του κράτους και εκδίωξαν ανελέητα τους σουνίτες. Μήπως ο Μπαγκντάντι και οι συνεργάτες του στο έγκλημα πιστεύουν ότι ένα Ιράν οπλισμένο με πυρηνικά όπλα θέλει να αποκαταστήσει την αυτοκρατορία των Σαφαβιδών; Τότε, δεν είναι περίεργο που οι τρομοκράτες της ISIS βομβαρδίζουν σιιτικά τζαμιά και σουνιτικά τεμένη με την ίδια ορμή.
Αντιμετωπίζοντας το φόβο
Αυτοί οι τρομοκράτες που διψούν για εξουσία συχνά τροφοδοτούνται από τις ανησυχίες των μειονοτήτων. Εκατόν εξήντα χρόνια πριν, οι Ταϊπίνγκ που εξεγέρθηκαν εναντίον της δυναστείας Τσινγκ, με παρόμοιες ηθικές ανησυχίες με εκείνες που έχει η ISIS, ήταν εξίσου βίαιοι και μέσα σε λίγους μήνες είχαν καταλάβει τη μισή νότια Κίνα, όπως έχει κάνει η ISIS στο Ιράκ. Η ηγεσία τους αποτελούνταν ως επί το πλείστον από μέλη της εμπόλεμης μειονότητας Χάκα. Και η εξέγερση απέτυχε, επειδή οι εξουσίες από τις διάφορες φατρίες και τις ομάδες συμφερόντων που εμπλέκονταν ήταν αντικρουόμενες.
Οι Χάκα σχημάτισαν επίσης, αρχικά, τη ραχοκοκαλιά του βάναυσου στρατού χωρικών του Μάο. Με την αλ-Κάιντα, οι Υεμενίτες μετανάστες στη Σαουδική Αραβία και τα μέλη της νότιας πακιστανικής φυλής Μπαλόχ έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Οι Ταλιμπάν εξαρτώνται από τους Αφγανούς Παστούν. Η ISIS έλκει τους σουνίτες της Συρίας που είχαν καταπιεστεί επί δεκαετίες από τους Αλεβίτες, τους Ιρακινούς σουνίτες οι οποίοι φοβούνται τους Ιρακινούς σιίτες και τους νέους Πακιστανούς από τη Μεγάλη Βρετανία, οι οποίοι δεν έχουν καμία κοινωνική θέση και των οποίων οι γονείς εκδιώχθηκαν στην Ινδία.
Για την αντιμετώπιση όλων των φόβων που είναι προς όφελος του Μπαγκντάντι, ο περιορισμός του ιρανικού ατομικού προγράμματος είναι σημαντικός. Οι συμμαχίες πρέπει να διαλύσουν την αύρα της παντοδυναμίας του. Χωρίς προσεκτικά επιλεγμένες συμμαχίες με φυλές στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας και χωρίς τη συμμετοχή όλων των κρατών της περιοχής, η παράδοση όπλων στους Κούρδους θα αποδειχθεί αναποτελεσματική. Οι σουνιτικές ομάδες που απεχθάνονται την ISIS πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνες. Ίσως μια αποφασιστική κοινή πολιτική από το Ριάντ, το Αμμάν και την Άγκυρα θα μπορούσε να επιτύχει κάτι τέτοιο. Θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν οικονομική βοήθεια. Ίσως να χρειάζονται πρόσθετες συγκεκριμένες στρατιωτικές ενέργειες για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των εν λόγω εταίρων.
Η Δύση θα πρέπει να εξετάσει το θέμα ρεαλιστικά. Κάθε δράση που απογυμνώνει τις αυταπάτες του Μπαγκντάντι για μεγαλεία είναι χρήσιμη. Αυτό που η Δύση θα πρέπει να αποφύγει με κάθε κόστος είναι να δείξει ότι προτιμά έναν περιφερειακό πληθυσμό έναντι ενός άλλου. Αυτό θα καταστήσει την πολιτική της συμμαχίας ανώφελη. Αλλά κάτι πρέπει να γίνει. Αν οι τρομοκράτες του Μπαγκντάντι συνεχίσουν να κατακτούν και να δολοφονούν απρόσκοπτα, το τίμημα της παρέμβασης θα είναι σαφώς υψηλότερο αργότερα. Εάν η Δύση δεν κάνει τίποτα, το Βερολίνο θα μετανιώνει για τη μέρα που δίστασε, ενώ έπρεπε να δράσει.
http://www.welt.de/debatte/kommentare/article131573830/Tricks-mit-denen-man-IS-Terroristen-besiegen-kann.html
Μπορούμε να ασχοληθούμε με την ISIS με τον τρόπο που έπραξε η Βόννη με μια ομάδα των Ρομά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, πολλοί ζητιάνοι εμφανίστηκαν ξαφνικά σε γερμανικές πόλεις.
Αξιωματούχοι της Βόννης ανακάλυψαν ότι τους είχε στείλει ένας βασιλιάς των Ρομά στη δυτική Ρουμανία. Στόχος του ήταν να γίνει ο Ευρωπαίος αυτοκράτορας των Ρομά και θέλησε να τονίσει τη φιλοδοξία του μέσα από τον ξαφνικό πλούτο. Η Βόννη ενημέρωσε όλους τους άλλους βασιλιάδες των Ευρωπαίων Ρομά για τα σχέδιά του. Έκαναν απολύτως σαφές στον επίδοξο αυτοκράτορα ότι δεν ήθελαν αυτοκράτορα. Λίγο μετά, οι ζητιάνοι εξαφανίστηκαν.
Ή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ISIS με τον τρόπο που οι Αμερικανοί ανταποκρίθηκαν στο πρόδρομό της, την Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Ο Ιορδανός ηγέτης της Αμπού Μουσάμπ αλ-Ζαρκάουι είχε ως στόχο να γίνει ο επικεφαλής Σουνίτης εναντίον της σιιτικής κυβέρνησης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είδαν για πρώτη φορά τότε ότι η φυλετική ομάδα του Ζαρκάουι, που παίζει σημαντικό ρόλο στην Ιορδανία, τον εγκατέλειψε. Αυτό αποτέλεσε μια τεράστια προσωπική απώλεια. Στη συνέχεια, ο στρατός των ΗΠΑ διαβεβαίωσε τις ιρακινές σουνιτικές φυλές ότι είχαν την προστασία του. Με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, οι φυλές αφάνισαν την ομάδα του Ζαρκάουι. Σε αντάλλαγμα, οι ΗΠΑ φρόντισαν οι ιρακινοί Σιίτες να μην γίνουν πολύ αλαζόνες με τους Σουνίτες.
Συντρίβοντας το «χαλιφάτο»
Το Βερολίνο θα έπραττε σοφά αν άφηνε τη ρωσική μέθοδο στους Ρώσους. Η αμερικανική μέθοδος, από την άποψη της υποχώρησης του Στρατού των ΗΠΑ, προς το παρόν δεν είναι εφικτή. Αλλά η γερμανική μέθοδος είναι μια προσέγγιση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση του πολύ πιο βάναυσου διαδόχου του Ζαρκάουι, του Ιρακινού Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι και της ομάδας του. Μόλις ο Μπαγκντάντι κατέκτησε μερικές πόλεις της Συρίας και του Ιράκ, άρχισε να ζητά ένα σουνιτικό «παγκόσμιο χαλιφάτο». Οι ψευδαισθήσεις ενός μεγαλείου όπως αυτό προσφέρουν στη Δύση μια ευκαιρία. Ενώ ο Μπαγκντάντι προέρχεται από μία αξιοσέβαστη οικογένεια, η φυλή του είναι μόνο μία από τις πολλές του Ιράκ.
Πάρα πολλοί αρχηγοί άλλων φυλών σε ολόκληρη την αραβική περιοχή δεν έχουν καμία απολύτως διάθεση να παραδοθούν στον αυτόκλητο «χαλίφη». Με αυτούς, η Δύση θα μπορούσε να χτίσει μια γραμμή άμυνας. Είναι καιρός. Αν η επίθεση της ISIS δεν σταματήσει, η ψυχολογική και πολιτική ισορροπία σε ολόκληρο τον Περσικό Κόλπο θα ανατραπεί. Η χρηματοδότηση της ISIS από ορισμένα εμιράτα του Κόλπου δείχνει ότι τα πράγματα έχουν ήδη αρχίσει να ξεφεύγουν. Αν αυτό συνεχιστεί, η κατάσταση θα γίνει επίσης επικίνδυνη για την Ευρώπη.
Η αποστολή όπλων στους Κούρδους είναι μόνο ένα προσωρινό μέτρο για την αντιμετώπιση της άμεσης ενεργητικής άμυνας. Αυτό που θα ακολουθήσει θα πρέπει να προσαρμοστεί αυστηρά στην αίσθηση της περιοχής. Ο κύριος παράγοντας είναι ο φόβος – ιστορικοί, θρησκευτικοί, εθνοτικοί φόβοι που ανάγονται βαθιά στην ιστορία, ευνοούν το Ισλαμικό Κράτος. Ο πρώην αντιπρόεδρος του Σαντάμ Χουσεΐν Ιμπραΐμ αλ-Ντούρι, που συνδέεται τώρα με την ISIS, σκιαγράφησε αυτούς τους φόβους τον περασμένο Ιανουάριο. Ο αγώνας ενάντια στην ιρακινή κεντρική κυβέρνηση, είπε, είχε στόχο την «καταστροφή της συμμαχίας Σαφαβιδών-Περσών». Αναφερόταν στην πρόσφατη παραίτηση του πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μαλίκι και τους στενούς δεσμούς του με την Τεχεράνη. Όμως, η αναφορά στη δυναστεία των Σαφαβιδών, η οποία έκανε το Ιράν αυτοκρατορία πριν από 500 χρόνια, δείχνει πόσο εκτεταμένος είναι ο φόβος.
Το κράτος των Σαφαβιδών εκτεινόταν από την ανατολική Τουρκία ως το Αφγανιστάν και απαρτιζόταν κυρίως από το Ιράκ. Οι Σαφαβίδες, αρχικά αίρεση των Σούφι, έκαναν το Σιιτικό Ισλάμ θρησκεία του κράτους και εκδίωξαν ανελέητα τους σουνίτες. Μήπως ο Μπαγκντάντι και οι συνεργάτες του στο έγκλημα πιστεύουν ότι ένα Ιράν οπλισμένο με πυρηνικά όπλα θέλει να αποκαταστήσει την αυτοκρατορία των Σαφαβιδών; Τότε, δεν είναι περίεργο που οι τρομοκράτες της ISIS βομβαρδίζουν σιιτικά τζαμιά και σουνιτικά τεμένη με την ίδια ορμή.
Αντιμετωπίζοντας το φόβο
Αυτοί οι τρομοκράτες που διψούν για εξουσία συχνά τροφοδοτούνται από τις ανησυχίες των μειονοτήτων. Εκατόν εξήντα χρόνια πριν, οι Ταϊπίνγκ που εξεγέρθηκαν εναντίον της δυναστείας Τσινγκ, με παρόμοιες ηθικές ανησυχίες με εκείνες που έχει η ISIS, ήταν εξίσου βίαιοι και μέσα σε λίγους μήνες είχαν καταλάβει τη μισή νότια Κίνα, όπως έχει κάνει η ISIS στο Ιράκ. Η ηγεσία τους αποτελούνταν ως επί το πλείστον από μέλη της εμπόλεμης μειονότητας Χάκα. Και η εξέγερση απέτυχε, επειδή οι εξουσίες από τις διάφορες φατρίες και τις ομάδες συμφερόντων που εμπλέκονταν ήταν αντικρουόμενες.
Οι Χάκα σχημάτισαν επίσης, αρχικά, τη ραχοκοκαλιά του βάναυσου στρατού χωρικών του Μάο. Με την αλ-Κάιντα, οι Υεμενίτες μετανάστες στη Σαουδική Αραβία και τα μέλη της νότιας πακιστανικής φυλής Μπαλόχ έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Οι Ταλιμπάν εξαρτώνται από τους Αφγανούς Παστούν. Η ISIS έλκει τους σουνίτες της Συρίας που είχαν καταπιεστεί επί δεκαετίες από τους Αλεβίτες, τους Ιρακινούς σουνίτες οι οποίοι φοβούνται τους Ιρακινούς σιίτες και τους νέους Πακιστανούς από τη Μεγάλη Βρετανία, οι οποίοι δεν έχουν καμία κοινωνική θέση και των οποίων οι γονείς εκδιώχθηκαν στην Ινδία.
Για την αντιμετώπιση όλων των φόβων που είναι προς όφελος του Μπαγκντάντι, ο περιορισμός του ιρανικού ατομικού προγράμματος είναι σημαντικός. Οι συμμαχίες πρέπει να διαλύσουν την αύρα της παντοδυναμίας του. Χωρίς προσεκτικά επιλεγμένες συμμαχίες με φυλές στην ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας και χωρίς τη συμμετοχή όλων των κρατών της περιοχής, η παράδοση όπλων στους Κούρδους θα αποδειχθεί αναποτελεσματική. Οι σουνιτικές ομάδες που απεχθάνονται την ISIS πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνες. Ίσως μια αποφασιστική κοινή πολιτική από το Ριάντ, το Αμμάν και την Άγκυρα θα μπορούσε να επιτύχει κάτι τέτοιο. Θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν οικονομική βοήθεια. Ίσως να χρειάζονται πρόσθετες συγκεκριμένες στρατιωτικές ενέργειες για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των εν λόγω εταίρων.
Η Δύση θα πρέπει να εξετάσει το θέμα ρεαλιστικά. Κάθε δράση που απογυμνώνει τις αυταπάτες του Μπαγκντάντι για μεγαλεία είναι χρήσιμη. Αυτό που η Δύση θα πρέπει να αποφύγει με κάθε κόστος είναι να δείξει ότι προτιμά έναν περιφερειακό πληθυσμό έναντι ενός άλλου. Αυτό θα καταστήσει την πολιτική της συμμαχίας ανώφελη. Αλλά κάτι πρέπει να γίνει. Αν οι τρομοκράτες του Μπαγκντάντι συνεχίσουν να κατακτούν και να δολοφονούν απρόσκοπτα, το τίμημα της παρέμβασης θα είναι σαφώς υψηλότερο αργότερα. Εάν η Δύση δεν κάνει τίποτα, το Βερολίνο θα μετανιώνει για τη μέρα που δίστασε, ενώ έπρεπε να δράσει.
http://www.welt.de/debatte/kommentare/article131573830/Tricks-mit-denen-man-IS-Terroristen-besiegen-kann.html
http://www.antinews.gr/KOSMOS/protaseis-gia-tin-eksontosi-tou-isis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου