Αν φτάσαμε να λογοκρίνουμε τον Μάνο, καλύτερα να βρούμε λαγούμι να κρυφτούμε!

Δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια όλη αυτή η ιστορία με τη δασκάλα που κατηγορήθηκε για… ισλαμική προπαγάνδα επειδή τραγούδησε στους μαθητές της το «Κεμάλ» του Μάνου Χατζηδάκι.

Το υπουργείο Παιδείας κάνει έρευνα αν είναι πραγματικές οι κατηγορίες, όπως και ότι η διευθύντρια μπήκε στην αίθουσα και πήρε τα αντίγραφα του τραγουδιού από τα παιδιά λέγοντας ότι πρέπει να διδάσκονται με περισσότερο… εθνικό φρόνημα αποκλείοντας ουσιαστικά τα «ρυπαρά» έργα σαν κι αυτά του μεγάλου Έλληνα συνθέτη.

Αν, όντως, υπάρχει τέτοιο περιστατικό τότε θα πρέπει να κάτσουμε να σκεφτούμε ότι κάτι σοβαρό έχει η χώρα. Κάπου αρμενίζει στραβά και όλη αυτή η μπαχαλοποίηση της ζωής η οποία ξεκίνησε ουσιαστικά με τη Χρυσή Αυγή και με κάποιους υπερπατριώτες που θέλουν να φιμώσουν τις άλλες

απόψεις και να επιβάλουν ένα σκοτεινό πέπλο πάνω από την Ελλάδα.

Διότι εδώ δε μιλάμε για τη… Ρεπούση που έχει πρόβλημα αυτοπροβολής γι’ αυτό και πετάει καμιά ανοησία μέσα – μέσα για να ακούγεται στα κανάλια και να γράφουν όλοι γι’ αυτήν. Εδώ μιλάμε για μια ντροπιαστική προσπάθεια να γίνει η Ελλάδα χώρα μισαλλοδοξίας.

Κατ’ αρχάς είναι τόσο ανόητο να πήγε κάποιος γονιός και να κατηγόρησε μια δασκάλα ως… πράκτορα του Ισλάμ επειδή τραγούδησε το πανέμορφο αυτό έργο του τεράστιου Μάνου. Εκτός κι αν πιστεύει ότι και ο Χατζηδάκις είναι προπαγανδιστής του Ισλάμ.

Κατά δεύτερο αν υπάρχει τέτοια αντίδραση από τη διευθύντρια τότε έχουμε να κάνουμε είτε με άγνοια, είτε με φόβο είτε με βαθύ σκοτάδι μιας γυναίκας που υποτίθεται ότι μεγαλώνει τα παιδιά μας.

Αν έχουμε φτάσει στο σημείο να κατηγορούμε και την τέχνη, τότε πάμε χαμένοι ως χώρα. Κι αν φτάσαμε να λογοκρίνουμε τον Μάνο, τον άνθρωπο που δόξασε όσο λίγοι την Ελλάδα τότε καλύτερα να βρούμε λαγούμι να κρυφτούμε.

Όποιος έχει ακούσει αυτό το τραγούδι κι έχει κάτσει να σκεφτεί τι θέλει να μας πει θα αισθανθεί ντροπή για το περιστατικό. Παραθέτουμε τους στίχους, αλλά προσέξτε μη σας βαρέσει η ισλαμική προπαγάνδα στο κεφάλι. Εδώ στη Θράκη γίνεται χαμός κι εμείς ασχολούμαστε με τον Κεμάλ. Μακάρι να ήταν όλοι οι Ισλαμιστές σαν κι αυτόν.

«Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ

ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής

απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,

που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ

και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό

ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό

στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά

πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική

αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.

τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή

κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά

ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά

απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό

κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά

και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά

μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί

πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί

στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.

πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά

μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,

με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Καληνύχτα…»

antinews.gr