Πέντε πολιτικά πρόσωπα στους οικονομικούς εισαγγελείς για τις βόμβες Ρουμελιώτη

Το κατώφλι των δύο οικονομικών εισαγγελέων Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη θα περάσουν την εβδομάδα πέντε πολιτικά πρόσωπα μεταξύ των οποίων και πρώην υπουργοί, μετά τις δηλώσεις του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο οποίος είχε υπογραμμίσει πως το πρόγραμμα για τη δημοσιονομική εξυγίανσση της Ελλάδας ήταν καταδικασμένο να αποτύχει.

Τα πέντε πολιτικά πρόσωπα αναμένεται να καταθέσουν ως μάρτυρες και κλήθηκαν μετά την πολύωρη κατάθεση του κ. Ρουμελιώτη προς τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς, οι οποίοι διερευνούν εάν υπάρχουν ποινικέςε ευθύνες κυβερνητικών αξιωματούχων για ενδεχόμενη διάπραξη του αδικήματος της απιστίας σε βάρος του δημοσίου.

Μετά τις καταθέσεις των πέντε πολιτικών προσώπων, τα ονόματα των οποίων δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά, οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς θα διασταυρώσουν τα στοιχεία, θα τα αξιολογήσουν και εν συνεχεία θα αποφασίσουν εάν η δικογραφία διαβιβαστεί στη Βουλή με βάση το νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ είχε αναφέρει μιλώντας στους New York Times πως το ΔΝΤ γνώριζε από την αρχή πως το ελληνικό πρόγραμμα δεν πρόκειται να βγει και να έχει επιτυχία, κάτι που τότε είχε προκαλέσει την σφοδρή αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος μέσω κύκλων του είχε αφήσει αιχμές κατά του κ. Ρουμελιώτη ότι δεν είχε ενημέρωσει κανέναν αρμόδιο.

Έμμεση αποδοκιμασία αυτών των δηλώσεων δημοσιοποιήθηκε εκ μέρους πηγών του ΔΝΤ, ενώ ο κ. Ρουμελιώτης επανήλθε με γραπτή δήλωση.

Σε αυτή ζητούσε να ερωτηθεί ο πρώην πρωθυπουργός, αν γνώριζε τις απόψεις του τότε επικεφαλής του Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν, «σχετικά με τις προβληματικές πτυχές του προγράμματος που εκπονήθηκε από την Ελλάδα». Επίσης, ζητούσε από τον κ. Παπανδρέου να διευκρινίσει:

1) Γιατί δεν επιδίωξε την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους όπως του υποδείκνυε ο Ντομινίκ Στρος Καν,
2) γιατί αποδέχτηκε τόσο υψηλό επιτόκιο δανεισμού από την Ευρωζώνη και
3) γιατί συμφώνησε σε τόσο μικρή χρονική περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής.