Ο Αλέξης Τσίπρας προσέφερε στην
Αριστερά και τους βουλευτές της το τέλειο άλλοθι με την τηλεοπτική του
συνέντευξη, ώστε να ψηφίσουν τα πάντα. Και αν μετά χρειαστεί να τα
«ξεψηφίσουν», δεν τρέχει και τίποτε.
Είναι η νέα εκδοχή αξιοπιστίας μίας πραγματικά ιδιαίτερης κυβέρνησης
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να άνοιξαν σαμπάνιες το βράδυ της Τρίτης, ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα να τους προσφέρει το τέλειο άλλοθι.
«Ψηφίζουμε τα πάντα, αλλά μετά μπορούμε να τα πάρουμε πίσω».
Κάπως έτσι συνοψίζονται οι απαντήσεις του στο ερώτημα αν θα ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία τα μέτρα για το κλείσιμο της αξιολόγησης και τι θα γίνει αν δεν υπάρξει η λύση για το χρέος, όπως την έχει περιγράψει το Μέγαρο Μαξίμου.
Η στιχομυθία είχε ως εξής:
– «Θα τα ψηφίσετε χωρίς να υπάρχει λύση για το χρέος; Αυτή είναι η ερώτηση».
– «Προφανώς θα τα ψηφίσουμε για να πάρουμε τη λύση για το χρέος. Δεν την καταλαβαίνετε την απάντηση;»
– «Και αν δεν την πάρετε; Στη συνέχεια, θέλετε να σας θυμίσω το 2012 τι μας έλεγε η κυβέρνηση Σαμαρά…»
– «Μα, αυτή είναι η προϋπόθεση. Πολύ απλά, το έχω δηλώσει ευθαρσώς και δεν φοβάμαι να το ξαναπώ. Δεν θα εφαρμοστούν, κύριε Χατζηνικολάου αν δεν πάρουμε τη λύση για το χρέος».
– «Πώς θα γίνει αυτό, αφού θα τα έχετε ψηφίσει;»
– «Αλήθεια; Μία κυρίαρχη κυβέρνηση, δηλαδή δεν μπορεί να παίρνει πίσω κάτι το οποίο έχει ψηφίσει αν δεν τηρείται η συμφωνία; Ή θεωρείτε ότι δεν το έχω ξανακάνει;».
Η κυρίαρχη κυβέρνηση όμως, λίγο νωρίτερα είχε περιγραφεί από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα ως μη κυρίαρχη, όταν έλεγε ότι «πρέπει να βγούμε από την άρση κυριαρχίας» και ότι αυτό θα γίνει «αν και μόνο αν λοιπόν, αυτά τα μέτρα τα οποία παίρνουμε για να έχουμε συνολική συμφωνία, λένε αρχή εφαρμογής 1/1/2019, αν και μόνο αν, τα μέτρα για το χρέος ποσοτικοποιηθούν, ανακοινωθούν, αρχίζουν να εφαρμόζονται, και άρα αν και μόνο αν βγούμε από την επιτροπεία».
Τα σχήματα στα οποία καταφεύγει ο Αλέξης Τσίπρας για να παρουσιάσει την δική του ερμηνεία της πραγματικότητας, πολλές φορές δοκιμάζουν τις αντοχές της λογικής, αλλά και της πολιτικής πρακτικής.
Και σίγουρα αναδεικνύουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μίας κυβέρνησης που στο θέμα «αξιοπιστία» έχει διαπρέψει…
Εχοντας φτάσει σήμερα να συζητά η κυβέρνησή του μέτρα πολλών δισ. και να υπερασπίζεται τα πλεονάσματα που έως και πρόσφατα θεωρούσε ότι στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία,
...ο κ. Τσιπρας προκαλεί μία περίεργη μελαγχολία σε όσους θυμούνται ότι πριν από δυόμισι χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σηκώσει μία ολόκληρη χώρα στο πόδι, με κραυγές και αλλαλαγμούς κατά του mail Χαρδούβελη.
Περιελάμβανε εκείνο το mail μέτρα λίγο περισσότερα του 1 δισ. με τα οποία όχι μόνο θα έκλεινε μία αξιολόγηση, αλλά η χώρα πραγματικά θα μπορούσε να έχει ξεμπερδέψει με τα μνημόνια.
Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί το άλλοθι για να ψηφίσουν οι βουλευτές του υπερπολλαπλάσια μέτρα.
Δεν αντιλαμβάνεται (;) όμως και δεν εξηγεί τι θα σήμαινε «ξεψηφίζω» τα μέτρα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, χωρίς πόρους παρά μόνο δανεικούς και με χρηματοδοτικές ανάγκες κάποιων δισ.;
Και τι θα γίνουν τότε τα πλεονάσματά για τα οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση;
Το θέμα είναι αν πίσω από όλα αυτά κρύβεται για μία ακόμη φορά κάτι άλλο. Και όπως φάνηκε στην σύνοδο του ΔΝΤ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, μάλλον κρύβεται.
Ταμείο και Βερολίνο, σύμφωνα με κάποιες πηγές, συμφωνούν ότι διαφωνούν για το ελληνικό χρέος.
Κάτι τέτοιο δεν θα είναι λόγος πανηγυρισμού. Θα σημάνει το τέλος της συζήτησης για το ελληνικό χρέος και τη διαιώνιση των μνημονίων.
Αν αυτά επαληθευτούν, οι εξελίξεις θα είναι άλλες από αυτές που περιγράφονται ως γραμμικές με την πολύ όμορφη εκδοχή:
«κλείσιμο αξιολόγησης – ανάπτυξη – έξοδος στις αγορές (και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…)».
Αγγελος Κωβαίος
protagon.gr
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να άνοιξαν σαμπάνιες το βράδυ της Τρίτης, ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα να τους προσφέρει το τέλειο άλλοθι.
«Ψηφίζουμε τα πάντα, αλλά μετά μπορούμε να τα πάρουμε πίσω».
Κάπως έτσι συνοψίζονται οι απαντήσεις του στο ερώτημα αν θα ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία τα μέτρα για το κλείσιμο της αξιολόγησης και τι θα γίνει αν δεν υπάρξει η λύση για το χρέος, όπως την έχει περιγράψει το Μέγαρο Μαξίμου.
Η στιχομυθία είχε ως εξής:
– «Θα τα ψηφίσετε χωρίς να υπάρχει λύση για το χρέος; Αυτή είναι η ερώτηση».
– «Προφανώς θα τα ψηφίσουμε για να πάρουμε τη λύση για το χρέος. Δεν την καταλαβαίνετε την απάντηση;»
– «Και αν δεν την πάρετε; Στη συνέχεια, θέλετε να σας θυμίσω το 2012 τι μας έλεγε η κυβέρνηση Σαμαρά…»
– «Μα, αυτή είναι η προϋπόθεση. Πολύ απλά, το έχω δηλώσει ευθαρσώς και δεν φοβάμαι να το ξαναπώ. Δεν θα εφαρμοστούν, κύριε Χατζηνικολάου αν δεν πάρουμε τη λύση για το χρέος».
– «Πώς θα γίνει αυτό, αφού θα τα έχετε ψηφίσει;»
– «Αλήθεια; Μία κυρίαρχη κυβέρνηση, δηλαδή δεν μπορεί να παίρνει πίσω κάτι το οποίο έχει ψηφίσει αν δεν τηρείται η συμφωνία; Ή θεωρείτε ότι δεν το έχω ξανακάνει;».
Η κυρίαρχη κυβέρνηση όμως, λίγο νωρίτερα είχε περιγραφεί από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα ως μη κυρίαρχη, όταν έλεγε ότι «πρέπει να βγούμε από την άρση κυριαρχίας» και ότι αυτό θα γίνει «αν και μόνο αν λοιπόν, αυτά τα μέτρα τα οποία παίρνουμε για να έχουμε συνολική συμφωνία, λένε αρχή εφαρμογής 1/1/2019, αν και μόνο αν, τα μέτρα για το χρέος ποσοτικοποιηθούν, ανακοινωθούν, αρχίζουν να εφαρμόζονται, και άρα αν και μόνο αν βγούμε από την επιτροπεία».
Τα σχήματα στα οποία καταφεύγει ο Αλέξης Τσίπρας για να παρουσιάσει την δική του ερμηνεία της πραγματικότητας, πολλές φορές δοκιμάζουν τις αντοχές της λογικής, αλλά και της πολιτικής πρακτικής.
Και σίγουρα αναδεικνύουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μίας κυβέρνησης που στο θέμα «αξιοπιστία» έχει διαπρέψει…
Εχοντας φτάσει σήμερα να συζητά η κυβέρνησή του μέτρα πολλών δισ. και να υπερασπίζεται τα πλεονάσματα που έως και πρόσφατα θεωρούσε ότι στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία,
...ο κ. Τσιπρας προκαλεί μία περίεργη μελαγχολία σε όσους θυμούνται ότι πριν από δυόμισι χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σηκώσει μία ολόκληρη χώρα στο πόδι, με κραυγές και αλλαλαγμούς κατά του mail Χαρδούβελη.
Περιελάμβανε εκείνο το mail μέτρα λίγο περισσότερα του 1 δισ. με τα οποία όχι μόνο θα έκλεινε μία αξιολόγηση, αλλά η χώρα πραγματικά θα μπορούσε να έχει ξεμπερδέψει με τα μνημόνια.
Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί το άλλοθι για να ψηφίσουν οι βουλευτές του υπερπολλαπλάσια μέτρα.
Δεν αντιλαμβάνεται (;) όμως και δεν εξηγεί τι θα σήμαινε «ξεψηφίζω» τα μέτρα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, χωρίς πόρους παρά μόνο δανεικούς και με χρηματοδοτικές ανάγκες κάποιων δισ.;
Και τι θα γίνουν τότε τα πλεονάσματά για τα οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση;
Το θέμα είναι αν πίσω από όλα αυτά κρύβεται για μία ακόμη φορά κάτι άλλο. Και όπως φάνηκε στην σύνοδο του ΔΝΤ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, μάλλον κρύβεται.
Ταμείο και Βερολίνο, σύμφωνα με κάποιες πηγές, συμφωνούν ότι διαφωνούν για το ελληνικό χρέος.
Στον βαθμό που αυτό είναι μία παγιωμένη διάσταση απόψεων, το ΔΝΤ πιθανολογείται ότι μπορεί να παραμείνει τελικά εκτός προγράμματος.
Κάτι τέτοιο δεν θα είναι λόγος πανηγυρισμού. Θα σημάνει το τέλος της συζήτησης για το ελληνικό χρέος και τη διαιώνιση των μνημονίων.
Αν αυτά επαληθευτούν, οι εξελίξεις θα είναι άλλες από αυτές που περιγράφονται ως γραμμικές με την πολύ όμορφη εκδοχή:
«κλείσιμο αξιολόγησης – ανάπτυξη – έξοδος στις αγορές (και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…)».
Αγγελος Κωβαίος
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου