Το καράβι βυθίζεται αλλά η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει...

Πώς το έλεγε κάποτε ο Τσίπρας; Θα χτυπάμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν... 

Τελικά όπως ήρθαν τα πράγματα, τα μόνα "νταούλια" που ακούστηκαν ήταν η γελοιότητα με τους χορούς του Καμμένου στην πλατεία Συντάγματος στην εθνική επέτειο και το "to know us better" του Αλέξη στο Μαξίμου. 

Όσο για τις αγορές, ακόμα η Ελλάδα τις βλέπει με το κυάλι...

Πάντως αυτό το παρτάκι του Αλέξη, παραμονές του Συνεδρίου για να συσφιχθούν οι σχέσεις στην κυβερνητική πλειοψηφία και να πέσουν τα πνεύματα που είχαν διεγερθεί από την προειδοποίηση
Κοτζιά και τις κορώνες του Τσακαλώτου, θύμισε σε πολλούς την ιστορία του "Τιτανικού". 

Και ειδικά τη σκηνή όπου το καράβι βυθίζεται αλλά η ορχήστρα του πλοίου ακόμα παίζει... 

Έτσι και στο Μαξίμου.

Το κυβερνητικό καράβι μπορεί να μπάζει νερά από παντού, αλλά εκεί χορεύουν και τραγουδούν...

Και εδώ που τα λέμε προκαλούσε και ένα μικρό πολιτισμικό σοκ η εικόνα Συριζαίων και ΑΝΕΛ να συμπεριφέρονται μέσα σε έναν θεσμικό χώρο όπως είναι το Μαξίμου ωσάν να βρίσκονταν σε παρτάκι φοιτητικής νεολαίας σε αμφιθέατρο... 

Και όταν μεράκλωσαν και έπιασαν και τα αντάρτικα, το τερμάτισαν... 

Θα πρέπει να ένιωθαν εκείνη την ώρα κάτι παντελώς άγνωστες βουλευτίνες - που φόρεσαν τα καλά τους, πήγαν κομμωτήριο και αφού πήραν και κανά δυο κουτιά φοντάν γα να μην πάνε στο πάρτι με άδεια χέρια - σαν γαλλίδες επαναστάτριες που αφού άλωσαν τη Βαστίλη είπαν να στήσουν και έναν χορό στο... κατεχόμενο.

Όμως το θέμα είναι ότι την ίδια ώρα που από το Μαξίμου ακούγονταν ήχοι από γλέντι και πάρτι, από την κοινωνία ακούγονται εντελώς διαφορετικοί ήχοι. 

Ακούγονται οιμωγές και κραυγές απόγνωσης και οργής. 

Από κόσμο που στενάζει από την υπερφορολόγηση και τα χαράτσια, την ανεργία και την ανέχεια. 

Από κόσμο που βλέπει ότι κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του επειδή χρωστάει μερικές εκατοντάδες ευρώ στην εφορία. 

Από κόσμο που δανείζεται για να πληρώσει την εφορία (με πιστωτική κάρτα) προτιμώντας να γίνει μπαταχτσής προς τις τράπεζες, από πολίτες που δεν βλέπουν κανένα φως στο τούνελ και διαπιστώνουν ότι η ζωή τους καθημερινά χειροτερεύει.

Αυτούς τους ήχους όμως δεν τους ακούν ή κάνουν πως δεν τους ακούν στην κυβέρνηση.

Βεβαίως ο "στρουθοκαμηλισμός" δεν διαφοροποιεί την πραγματικότητα. Η οποία καταγράφεται συντριπτικά και στα δημοσκοπικά ευρήματα. 

Η αποκαθήλωση είναι ραγδαία και η έλλειψη νομιμοποίησης από την κοινωνία για την πολιτική που ακολουθεί ξεκάθαρη. 

Φυσικά είναι αναμενόμενο ότι θα προσπαθήσει να γραπωθεί όσο περισσότερο μπορεί στην εξουσία. 

Πώς θα κυβερνήσει είναι το ερώτημα... 

Γιατί τα νούμερα δεν βγαίνουν και τα περιθώρια ξεζουμίσματος της κοινωνίας εξαντλούνται.

Και δεν είναι βέβαια μόνο η οικονομία.

Είναι και τα εθνικά θέματα, εκεί όπου οι κίνδυνοι είναι ακόμα μεγαλύτεροι...

Αλλά είπαμε, στην κυβέρνηση δεν ανησυχούν. 

Ας βυθίζονται και οι ίδιοι και η χώρα. Η ορχήστρα παίζει...


Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr