«Δεν είπα ποτέ...»

Αν βγούμε ποτέ σώοι από όλη αυτή την περιπέτεια, δεν θα είμαστε οι ίδιοι. Θα μας ταλανίζουν διάφορα υπαρξιακά ερωτήματα: 

Συνέβησαν όλα αυτά ή ήταν στη φαντασία μας;

Είχαμε μνημόνιο ή όχι;

Είναι έξω μέρα ή νύχτα;

Το έλεγε ένας φίλος τις προάλλες πολύ χαρακτηριστικά (ψηφοφόρος ΣΥΡΙΖΑ, για να προλάβω μερικούς):

«Το newspeak της κυβέρνησης πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Μπορούν να επιχειρηματολογήσουν άνετα ότι αυτό που βλέπουμε αυτή τη στιγμή μπροστά μας δεν είναι πιάτο, είναι ποτήρι. Εκαναν τέχνη τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας».

Μια κοπέλα στο Twitter είχε τη φαεινή ιδέα να γκουγκλάρει τη φράση «δεν είπα ποτέ», με αποτέλεσμα να προκύψει μια τραγελαφική τομή της ειδησεογραφίας των τελευταίων μηνών:

ο Τσίπρας «δεν είπε ποτέ» ότι θα σκίσουν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο,

ο Κούλογλου «δεν είπε ποτέ» ότι η κυβέρνηση έκανε συμφωνία με τον Καλογρίτσα,

ο Κουρουμπλής «δεν είπε ποτέ» ότι θα έχουν ποινικές ευθύνες όσοι ανακήρυξαν υπερθεματιστή τον εργολάβο,

η Αυλωνίτου είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν είπε ποτέ» ότι θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ,

ο Κατρούγκαλος «δεν είπε ποτέ» ότι δεν είσαι φτωχός με εθνική σύνταξη,

η Φωτίου είπε ότι η κυβέρνηση «δεν είπε ποτέ» ότι δεν θα κοπεί το ΕΚΑΣ,

κ.ο.κ.

Οσοι τα ακούσαμε με τα αυτιά μας, είδαμε τα βίντεο, διαβάσαμε τις απομαγνητοφωνήσεις είναι προφανές ότι κάναμε λάθος, «απομονώσαμε φράσεις», «πήραμε αποσπασματικά στοιχεία από το Διαδίκτυο», είμαστε «όργανα της διαπλοκής», τα γνωστά.

Και εντάξει, ας δεχθούμε ότι είναι δύσκολο για μια αριστερή κυβέρνηση να παραδεχθεί ότι ψήφισε μνημόνιο, πρακτική που πολεμούσε λυσσαλέα κάποτε – έπρεπε να φτιάξουν το περιτύλιγμα, κατανοητό.

Ας αποδεχθούμε επίσης, μπας και προχωρήσουμε ποτέ, ότι δεν έκαναν ούτε το «Οχι» «Ναι» στο δημοψήφισμα, αυτή την αξέχαστη γιορτή της δημοκρατίας από την οποία βγήκαμε όλοι καλύτεροι άνθρωποι – εμείς δεν καταλάβαμε σωστά.

Μα εδώ δεν μας χαρίζονται ούτε στα απλά, τα άνευ κόστους.

Δεν ήταν δα και κανένα έγκλημα του κ. Πολάκη που δεν ήξερε το copy paste, γιατί δεν μπορεί να δεχθεί την κριτική, την ίδια που θα γινόταν σε οποιονδήποτε δημόσιο λειτουργό σε περίπτωση παρόμοιου σαρδάμ. Τι σχέση έχουν πάλι «τα βοθροκάναλα και τα πληρωμένα σάιτ», στα οποία με το γνωστό του ύφος αναφέρθηκε, αντί για ένα απλό mea culpa, που θα τέλειωνε τη συζήτηση;

Τα ίδια και με τον Δημ. Μάρδα, που πριν από λίγες ημέρες πήρε στα σοβαρά χιουμοριστικό σχόλιο στο Facebook από δήθεν Σύρο επενδυτή που του ζητούσε πληροφορίες για την έκδοση επενδυτικής βίζας. Οι πολίτες που ανέδειξαν την γκάφα συνάντησαν και πάλι τοίχο, την πλήρη άρνηση της πραγματικότητας. Πώς να περιμένουμε παραδοχή λάθους στα μεγάλα;

Υφιστάμεθα το βάρος όλων των λαθών, παλιών και νέων.

Να μας βγάζουν συστηματικά τρελούς πάει πολύ.

Από την άλλη, μπορεί αύριο να μάθουμε ότι δεν έπεσαν ποτέ χημικά στους συνταξιούχους, ότι ήταν κι αυτό μια πλάνη.


Λίνα Γιάνναρου
kathimerini