Οι προηγούμενοι καλύτεροι ήταν;

Παρακολουθώντας εδώ και σχεδόν 20 μήνες το τρενάκι τρόμου κι ανικανότητας «ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ», άπαντες αναρωτιούνται και συζητούν – πολύ συχνά με έντονες διενέξεις – για την...
ποιότητα της τωρινής κυβέρνησης, κατά κανόνα ετεροπροσδιοριζόμενης ως προς το προηγούμενο δικομματικό σύστημα διαπλοκής ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Ας διεισδύσουμε λοιπόν στο οξύμωρο της απάντησης σε ένα ουσιαστικά ρητορικό ερώτημα, που πολύ συχνά τίθεται: «γιατί… οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι;». 

Δε χρειάζεται να είναι κανείς ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, ούτε καν χρειάζεται να συμπαθεί τους
«προηγούμενους»για να απαντήσει… «ναι». 

Ιδού γιατί:

1. Γιατί οι προηγούμενοι ποτέ μα ποτέ δεν έθεσαν σε τέτοιο κίνδυνο την με τόσο κόπο κεκτημένη, στρατηγικής σημασίας θέση της χώρας εντός ευρωπαϊκών θεσμών, όπως έκαναν οι τωρινοί, προσποιούμενοι τους σκληρούς διαπραγματευτές κι οδηγώντας τη χώρα στο «πάρα ένα» και σε δεύτερες εκλογές με σκοπό να ξεκαθαρίσουν τις εσωκομματικές υπαρξιακές τους βεντέτες [βλ. αποπομπή  «αριστερής πλατφόρμας» – ευτυχώς έφυγαν οι επικίνδυνοι κι έμειναν πίσω les enfants gâtés].
2. Γιατί οι προηγούμενοι δεν οδήγησαν ποτέ τη διαπραγματευτική διαδικασία σε κλείσιμο τραπεζών και σε περιορισμούς κίνησης κεφαλαίων που στραγγαλίζουν την οικονομία, όπως έκανε ο Τσίπρας επειδή «δεν μπορούσε να πει στον κόσμο ότι υποχωρεί» (δικά του λόγια) πριν το δημοψήφισμα.
3. Γιατί οι προηγούμενοι ποτέ δεν εξαπάτησαν την κοινωνία τόσο απροκάλυπτα και χυδαία, σέρνοντάς την σε ένα δημοψήφισμα-απάτη, θέτοντας ένα επίπλαστο ερώτημα για μια συμφωνία με τους θεσμούς [πρόταση Γιούνκερ],η οποία την ώρα της κάλπης δεν υπήρχε πλέον στο διαπραγματευτικό τραπέζι.
4. Γιατί οι προηγούμενοι ποτέ δε μετέτρεψαν το 62% ενός δημοψηφίσματος στο ακριβώς αντίθετο, κομπάζοντας κατόπιν για αυτό, βαπτίζοντάς το δίχως τσίπα «επιτυχία».
5. Γιατί ποτέ πριν, καμία μεταπολιτευτική κυβέρνηση δεν κόστισε στην Ελλάδα μεταξύ 85 και 100 δισεκατομμύρια ευρώ, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, κι αυτό για λόγους «επικοινωνιακούς», μικροπολιτικούς/εσωκομματικούς αλλά κι ωμής, πρόδηλης «διαπραγματευτικής» ανικανότητας.
6. Γιατί ποτέ κανείς πριν δεν έπληξε την αξιοπιστία της χώρας, τόσο πολύ, τόσο γρήγορα.
7. Γιατί οι προηγούμενοι υπέγραφαν μνημόνια κι έκαναν υποχωρήσεις καλούμενοι να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα κακοδιαχείρισης δεκαετιών. Οι τωρινοί υπέγραψαν μακράν το επαχθέστερο τρίτο αριστερό μνημόνιο, την ανάγκη του οποίου οι ίδιοι δημιούργησαν με τους τραγελαφικούς, καταστροφικούς τους χειρισμούς.
8. Γιατί ποτέ πριν κανένας Πρωθυπουργός δεν προσέλαβε για «στρατηγικό σύμβουλό» του έναν Καρανίκα, πριν υπερασπιστεί την επιλογή του αυτή στη Βουλή των Ελλήνων.
9. Γιατί ποτέ κανείς πριν δεν απαξίωσε τις ήδη ταλαιπωρημένες ελληνικές τράπεζες, για να τις «ανακεφαλαιοποιήσει» κατόπιν, πουλώντας τες αντί πινακίου φακής σε επιθετικά funds του εξωτερικού.
10. Γιατί στα μνημονιακά χρόνια, ποτέ, καμία κυβέρνηση δεν έκανε σχεδόν 30.000 προσλήψεις ημέτερων στο Δημόσιο, μέσα σε μόλις ενάμιση χρόνο, χωρίς να έχει λεφτά κι υπό την εποπτεία των δανειστών,με μια ιδιωτική οικονομία να ασφυκτιά στην εντατική των φόρων, των εισφορών και της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας.
11. Γιατί ποτέ κανείς πριν δεν άνοιξε τα σύνορα με τέτοιο ιδεοληπτικά ανόητο τρόπο [αν όχι υστερόβουλο], ταλαιπωρώντας κι εγκλωβίζοντας πρωτίστως τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι θέλει να βοηθήσει, δηλ. τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
12. Γιατί ποτέ πριν δεν είχε γίνει αναρριχηθεί στο τρίτο ανώτερο πολιτειακό αξίωμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Προέδρου της Βουλής, ένας άνθρωπος σαν τη Ζωή Κωσνταντοπούλου.
13. Γιατί οι τωρινοί συνδυάζουν όλα τα αρνητικά των προηγούμενων στο πολλαπλάσιο, συν την άνευ προηγουμένου χυδαιότητα, φαυλότητα και φαιδρότητα που διακρίνει τη συνολική τους υπόσταση, δημόσια παρουσία και [μη] πολιτική.
14. Γιατί η υποκρισία κι ο λαϊκισμός των τωρινών ξεπερνά εύκολα το «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ, αλλά και τα «Ζάππεια» του Σαμαρά.
15. Γιατί οι τωρινοί δίχασαν και διχάζουν τον ελληνικό λαό με μια μανιχαϊστική ρητορική μίσους, ταξικών διαχωριστικών γραμμών«μνημονιακών εναντίον αντιμνημονιακών», καλών και κακών, άσπρου και μαύρου κι επίπλαστων αχυράνθρωπων από το εξωτερικό, με έναν τρόπο και σε τέτοιο βαθμό που στην Ελλάδα έχουμε να δούμε τουλάχιστον 30 χρόνια.
16. Γιατί ποτέ πριν, κανένας Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης δεν εμπιστεύτηκε έναν επικίνδυνο, ιδεοληπτικό κομπογιαννίτη σαν το Γιάνη Βαρουφάκη, σε μία τόσο καίρια θέση, σε τόσο κρίσιμες για τη χώρα στιγμές, με τόσο καταστροφικά αποτελέσματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
17. Γιατί ποτέ πριν καμία κυβέρνηση δεν έκανε τόσο μεγάλη ζημιά σε όλα τα επίπεδα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει θέσει πλέον ιστορικό ρεκόρ για το υψηλότερο ratio καταστροφής ανά μονάδα χρόνου.
18. Γιατί υπάρχουν διακριτές ευθύνες διακυβέρνησης: εκείνες πριν την 25^η Ιανουαρίου του 2015, κι εκείνες μετά, αρκεί να βγει κανείς από την ισοπεδωτική λογική των ατέρμονων συμψηφισμών.
19. Γιατί οι τωρινοί ανέκοψαν βίαια κι ανέστρεψαν τη μικρή αλλά υπαρκτή ανάκαμψη της οικονομίας που αχνοφάνηκε το 2014. Δεν ψήφισαν το Σταύρο Δήμα για να πέσει η τότε κυβέρνηση, κάνοντας λίγο μετά Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο.
20. Γιατί ποτέ πριν, σε καμία κυβέρνηση των προηγούμενων δεν είχαν συγκεντρωθεί τόσοι πολλοί ιδεοληπτικοί ανισόρροποι, που αθροίζουν σε έναν ασυνάρτητο εσμό σε παραληρηματική κατάσταση οριστικού διαζυγίου από την πραγματικότητα.
21. Γιατί τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και γενικώς οι αντίθετες – προς το καθεστώς – φωνές έχουν να δεχτούν τέτοια συντεταγμένη, λυσσαλέα επίθεση από την εποχή της χούντας των συνταγματαρχών και του δικτάτορα Ιωαννίδη. Σε πρωταγωνιστικό ρόλο πλέον, ο καλός φίλος και δεξί χέρι του Πρωθυπουργού, νεοχρησθείς καναλάρχης Νίκος Παππάς.
22. Γιατί αν κάνει κανείς τη θεωρητική άσκηση και τοποθετήσει μια «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ» σε οποιαδήποτε περίοδο της μεταπολίτευσης, βάσει των απτών δειγμάτων γραφής που πλέον έχουμε, εύκολα συμπεραίνει τα χειρότερα. Φανταστείτε το ΣΥΡΙΖΑ [με το λούμπεν εθνικολαϊκό του δεκανίκι, τους ΑΝΕΛ] κυβέρνηση το 1981, το 1990, το 2000, το 2004 ή επί μνημονίων πλέον, το 2009 ή το 2012. και βγάλτε εύκολα τα συμπεράσματά σας.
23. Γιατί ποτέ οι προηγούμενοι δεν είπαν τόσα πολλά χυδαία, απροκάλυπτα, παιδαριώδη, προσβλητικά ψέματα, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και με τέτοιο απερίγραπτο θράσος κι ευκολία.
24. Γιατί ο ίδιος ο Τσίπρας απέδειξε κι αποδεικνύει ότι η «μη οικογενειοκρατία» μπορεί να είναι ό,τι πιο ύπουλο, ανερμάτιστο και υποκριτικά δυσώδες.
25. Γιατί η «Πρώτη Φορά Αριστερά» των φτωχών, των αδύναμων και του ηθικού πλεονεκτήματος εντυπωσίασε με την εκκωφαντική σιγή ασυρμάτου, όταν ο Μπολιβάρος Πρέσβης στην Αθήνα, Φρανκλίν Γκονσάλες παρενοχλούσε συστηματικά εργαζόμενες γυναίκες της Πρεσβείας.
26. Γιατί αν οι προηγούμενοι έχουν «ηθικό μειονέκτημα», οι τωρινοί θα πρέπει να κριθούν με βάση το αυτόκλητο αλλά διαχρονικά ανύπαρκτο «ηθικό πλεονέκτημά» τους.
27. Γιατί οι τωρινοί δε θα πρέπει να ετεροπροσδιορίζονται σε σχέση με τους προηγούμενους , αλλά με σημείο αναφοράς τις παρανοϊκές τους υποσχέσεις: τα σκισίματα των μνημονίων, την ελπίδα, την αξιοπρέπεια, τη διαφάνεια, το νέο και το φρέσκο, εκείνο το αμόλυντο  «που δεν κυβέρνησε ποτέ». Όλα αυτά τα κεχαριτωμένα  που υποτίθεται ότι κόμιζε προσωπικά ο «άφθαρτος» Αλέξης, το καμάρι της αριστεράς, της Ελλάδας αλλά, κυρίως,  του κατατρεγμένου Ευρωπαϊκού Νότου.
28. Γιατί ο κυνισμός κι ο αυταρχισμός των ιδεοληπτικών κομμουνιστών με ανθρωπιστική προβιά δεν έχει καμία θέση, σε καμία σύγχρονη ευρωπαϊκή ή άλλη χώρα.
29. Γιατί ποτέ κανείς πριν δεν έχει προσβάλλει τόσο πολύ και με τέτοια επιμονή τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων.

Όσο για τους «προηγούμενους», τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα.

Το ατέρμονο κατηγορητήριο εναντίον τους δεν είναι απλώς [πλέον] βαρετό, αλλά κυρίως ατελέσφορο.

Αποτελεί μια επαναλαμβανόμενη διατύπωση κοινών τόπων, συνήθως δίχως πρόταξη γόνιμων προτάσεων για το δύσκολο παρόν και το – πιθανότατα – ζοφερό μέλλον.

Οι προηγούμενοι είναι το σήμα κατατεθέν της μεταπολίτευσης και χρεοπιστώνονται τα όποια αρνητικά και θετικά της αποκαλούμενης Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Δύσκολα αμφισβητεί κανείς το φαυλοκρατικό τους modus operandi που έριξε τη χώρα στα βράχια, μόλις έκλεισαν οι κάνουλες του κρατικού δανεισμού ελέω παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης κατά τη διετία 2007-2008. 

Οι προηγούμενοι, λοιπόν, κλήθηκαν να αντλήσουν από τα αμπάρια της χώρας τα νερά της πλημμυρίδας που οι ίδιοι δημιούργησαν. 

Και το έκαναν. Στρεβλά, ανεπαρκώς, με ολιγωρίες, καθυστερήσεις, με καίριο γνώμονα τη μη δυσαρέστηση των πελατειακών τους δικτύων, και πάντα υπό την ασφυκτική πίεση των θεσμών που εξακολουθούν και μας διατηρούν εν ζωή στην εντατική.

Το business as usual επί των μνημονιακών ετών των «προηγούμενων» καλά κράτησε.

Παρόλα αυτά, το πάλαι ποτέ παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ πλήρωσε το ιστορικό κόστος της διαχείρισης της κρίσης, όντας πλέον καθηλωμένο σε μονοψήφια ποσοστά, ενώ η ΝΔ βαρειά λαβωμένη, προσπαθεί να αναταχθεί και να αποτελέσει τον φιλελεύθερο, πολυσυλλεκτικό κεντροδεξιό πόλο που –σε εκ των πραγμάτων συνεργασία και με άλλα κόμματα – θα απαλλάξει τη χώρα από τον υφιστάμενο, καινοφανή πολιτικό σκοταδισμό. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Καινοφανούς σκοταδισμού.

Κακοί οι προηγούμενοι, λοιπόν. Πολύ κακοί κι ανεπαρκείς.

Ο τωρινός συνδυασμός όμως φαυλότητας, αυταρχισμού, χυδαιότητας, υποκρισίας κι ανικανότητας δείχνει να μην έχει ιστορικό προηγούμενο στην Ελλάδα των τελευταίων πολλών δεκαετιών.

Γι’αυτό κι η χώρα πρέπει να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατό από τους πρωταθλητές της εξαπάτησης, της παιδαριώδους υποκρισίας και της εξώφθαλμης διοικητικής και διαχειριστικής ανεπάρκειας που αποδομεί τους ιστούς της χώρας μέρα με την ημέρα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, η πολιτική είναι μια διαδικασία επίπονων επιλογών, συχνά μεταξύ αναπόδραστων, δυσάρεστων διλημμάτων. 

Η πολιτική είναι άσκηση πραγματισμού, όχι κυνήγι ουτοπίας σε έναν πλαστικό καμβά αχυρανθρώπων.

Η αναζήτηση παρθενογενέσεων κι ο φαντασιακός ιδεαλισμός περί του ‘νέου και φρέσκου’ που ποτέ δεν έρχεται στα πράγματα αποτελεί φενάκη, καθ’όλα αντιπαραγωγική.

Αν μη τι άλλο, η χειρότερη κυβέρνηση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας σε συνδυασμό με τα εκλογικά αποτελέσματα της τελευταίας πενταετίας απέδειξε ότι το καλύτερο που αξίζει η χώρα είναι ένας κυβερνητικός συνδυασμός των «προηγούμενων» με ευρωπαϊκό προσανατολισμό και, κυρίως, σώας τας φρένας. 

Οφείλουν όμως οι προηγούμενοι [επιτέλους!] να αναλάβουν τις μεταρρυθμιστικές τους ευθύνες διότι η χώρα δεν αντέχει άλλα πολιτικά πασαλείμματα κι εμβαλωματικά ημίμετρα.

Ο χρόνος μας τελείωσε.

Yannis K. Maleganos

 toparatiritirio2012