Ο κυβερνητισμός θα…αποτελειώσει τη ΝΔ

Εκατό ημέρες μοναξιά του Σαμαρά

 Μέσα στο χαμό των ημερών, μέσα στις απανωτές συσκέψεις για το πακέτο, στην πίκρα που περιμένει τον ελληνικό λαό αλλά και την αγωνία για το που πάει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, μας ξέφυγε μια… επέτειος. Πριν από λίγες ημέρες η παρούσα κυβέρνηση έκλεισε… 100 ημέρες στην εξουσία.

Θα θυμάστε ότι σε παλαιότερες εποχές οι 100 ημέρες ήταν η άτυπη περίοδος χάριτος για κάθε κυβέρνηση. Ο κόσμος, τα πολιτικά κόμματα, οι αγορές, οι ξένοι έδιναν ένα περιθώριο στους νέους υπουργούς και φυσικά στον πρωθυπουργό να συνηθίσουν στα νέα τους καθήκοντα, να μάθουν τη δουλειά και τις ανάγκες του κράτους, να πάρουν ορισμένες αποφάσεις όχι υπό την πίεση των γεγονότων αλλά πιο χαλαρά. Άλλωστε, μπροστά τους είχαν 4 χρόνια, για 100 ημέρες θα χάλαγε η μαγιά; Έτσι, λοιπόν η κάθε κυβέρνηση είχε αυτό το χρονικό περιθώριο να βάλει

σιγά – σιγά τις μηχανές μπροστά ώστε να αντέξουν για 4 χρόνια.

Ήταν σαν την περίοδο προσαρμογής των αθλητών πριν από τους μεγάλους αγώνες. Ειδικά για τους πρωταθλητές ο χρόνος είναι απαραίτητος.

Φευ, για την κυβέρνηση Σαμαρά, όχι 100 ημέρες δεν υπήρξαν, αλλά ούτε μία ημέρα περίοδος χάριτος. Ούτε μια ημέρα που να μη χρειάστηκε να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, να μην υπήρξαν σοβαρά θέματα προς επίλυση ή να μην ασκήθηκε (υπερβολικά σκληρή) κριτική. Άλλωστε, οι περιστάσεις είναι τέτοιες που δεν υπήρχε καιρός να πάει χαμένος διότι χάνεται η χώρα.

Και μέσα στις 100 αυτές ημέρες όχι προσαρμογή δεν έγινε αλλά η παρούσα κυβέρνηση μοιάζει να έχει κυβερνήσει 4 χρόνια και να προετοιμάζεται για εκλογές. Είναι βέβαια και η ιδιαιτερότητα της τριμερούς που αλλάζει τα δεδομένα. Το ΠΑΣΟΚ διαλυμένο και με τον Βενιζέλο να έχει γίνει ο πιο μισητός μεταξύ των Πασόκων. Η ΔΗΜΑΡ να σπαράσσεται από εσωκομματικές έριδες για το αν θα πρέπει να ψηφίσουν τα μέτρα ή όχι, αν θα πρέπει να σωθεί η χώρα ή όχι αν ο Μιχελογιαννάκης και ο Οδυσσέας Βουδούρης θα ξυπνήσουν με όρεξη ή όχι.

Εκατό ημέρες μοναξιά του Σαμαρά

Όσο για τη ΝΔ, όπως κάθε κόμμα που έχει την πρωτιά στις εκλογές, ησύχως… διαλύεται. Τα περισσότερα κομματικά στελέχη έχουν καταλάβει θέσεις στον κρατικό μηχανισμό και άλλα περιμένουν στον προθάλαμο. Έτσι, που να βρεθεί καιρός για να παραχθεί πολιτική, η εξουσία είναι γλυκιά.

Τι άλλο θα μπορούσαμε να πούμε για την κυβέρνηση; Ότι 100 ημέρες μετά έχει πάθει την αρρώστια του κυβερνητισμού. Κάνει λάθη, δεν τα διορθώνει, λάθος άνθρωποι βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά, ορισμένοι υπουργοί νομίζουν ότι θα είναι αιώνια υπουργοί. Και το χειρότερο, η παρούσα κυβέρνηση ακολουθεί πιστά τα βήματα των προηγούμενων. Επικοινωνιολόγοι που δεν έχουν βγει ποτέ στην αγορά, αγιογραφίες και λιβανίσματα από κονδυλοφόρους του διαπλεκόμενου Τύπου, διαρροές που στόχο έχουν να πλήξουν τον «αντίπαλο», θάψιμο όσων έχουν διαφορετική γνώμη, την ίδια στιγμή που η πατρίδα έχει άλλες ανάγκες.

Επίσης, η στελέχωση βασικών κρατικών οργάνων, όπως π.χ.η ΕΡΤ, προκαλεί γέλιο και ταυτόχρονα πίκρα για τις χαμένες ευκαιρίες για να γίνει κάτι καλό σ’ αυτή τη χώρα. Και το κυριότερο: σε βασικούς κρατικούς φορείς κουμάντο κάνει ακόμη το ΠΑΣΟΚ.

Σε ότι αφορά αυτή καθ’ αυτή την κυβέρνηση, αρκετοί από τους υπουργούς εμφανίζονται κουρασμένοι, όχι από την πολύ δουλειά που έκαναν αλλά από το πολύ… καθισιό στην καρέκλα της εξουσίας. Αρνούνται ακόμη και να υπακούσουν στις εντολές για περικοπές, θέλοντας μόνο να διασωθούν, να μη θίξουν τους συνδικα..ληστές, και επιδιώκοντας την επανεκλογή τους. Διότι δε γνωρίζουν ότι για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά. Το φίδι από την τρύπα βγάζουν 3-4 υπουργοί και οι άλλοι πίνουν στην υγεία των κορόιδων.

Κι ενώ έχουν περάσει μόλις 100 ημέρες ήδη ο πρωθυπουργός σκέφτεται πότε να τελειώσει η υπόθεση με την τρόικα για να στείλει στο σπίτι τους ορισμένους που στάθηκαν ανίκανοι να πάρουν έστω και μια σωστή απόφαση. Δεν ξέχασαν όμως να βολέψουν την πελατεία τους.

Μέσα σ’ αυτό το θλιβερό σκηνικό των 100 ημερών βλέπουμε ότι ο πρωθυπουργός είναι μόνος κι έρημος. Φορτώθηκε τις αμαρτίες όλων των προηγούμενων και του άθλιου πολιτικού συστήματος που επιβαρύνεται και από τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Ανέλαβε να φέρει σε πέρας μια αποστολή εξαιρετικά δύσκολη και σε εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές.

Και πολλές φορές εμφανίζεται να είναι μόνος στο Μαξίμου. Γέρασε (πολιτικά εννοείται) 10 χρόνια σε 100 ημέρες γιατί δεν έχει άξια στηρίγματα. Ή μπορεί να υπάρχουν τέτοια αλλά χάνονται μέσα στη μετριότητα.

Οι επόμενες 100 ημέρες ίσως να είναι οι κρισιμότερες στην ιστορία της Ελλάδας. Θα κρίνουν το μέλλον της χώρας που είναι πολύ υψηλότερος στόχος από το μέλλον της κυβέρνησης. Αν δεν τα καταφέρει ο Σαμαράς τότε η χώρα μπαίνει σε πολύ επικίνδυνα τούνελ όπου στο τέλος τους καραδοκεί ο Τσίπρας και ο Μιχαλολιάκος. Δηλαδή ο λαϊκισμός των άκρων.

Γι’ αυτό λοιπόν είναι καιρός να ξυπνήσουν λίγο εντός κι εκτός της κυβέρνησης και να βάλουν πλάτη, να στηρίξουν τον Σαμαρά. Διότι αν χάσει τη μάχη ο πρωθυπουργός αυτοί που σήμερα φουσκώνουν σαν παγώνια, σε λίγο σε θα τους γνωρίζει ούτε ο ψιλικατζής της γειτονιάς τους.