Είναι φιλελεύθερος ο Φίλης !!!

Μεσαιωνική χαρακτήρισε ο κ. Φίλης την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας βάσει  της οποίας ακυρώθηκε η πρόταση του για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών. Πάρα πολύ ωραία. Από κοντά και όλος ο χορός των ελεύθερων στοχαστών, Γαβρόγλου και κομπανία. Ακόμη καλύτερα. Και ερωτώ ο αφελής. Τι αντιπαραθέτει ο κ. Φίλης στον Μεσαίωνα Και ποιες είναι οι αρχές που του επιτρέπουν να κρίνει κάτι ως μεσαιωνικό , οπισθοδρομικό και σκοταδιστικό Μα η απάντηση είναι απλή: οι αρχές της ανεξιθρησκίας, της ελεύθερης επιλογής της θρησκευτικής πίστης, και εν κατακλείδι του δικαιώματος της πολιτείας, και όχι της εκκλησίας, για την επιλογή του τι πρέπει να διδάσκεται στην εκπαίδευση. Όλο και καλύτερα. Ο κ. Φίλης, δηλαδή, στην περίοδο της ωριμότητάς του υπερασπίζεται ορισμένες από τις βασικές αρχές του φιλελευθερισμού. Είναι φιλελεύθερος ο κ. Φίλης Υποθέτω ότι αν κάποιος τολμούσε να του το ψιθυρίσει στο αυτί, θα σηκώνονταν οι τρίχες της κεφαλής του. Όχι, ο κ. Φίλης δεν είναι φιλελεύθερος. Ανήκει στα τελευταία υπολείμματα των κομμουνιστικών φυλών που κάποτε κατοικούσαν την ευρωπαϊκή ήπειρο και έπεσαν θύματα πολιτικής γενοκτονίας από τον φιλελευθερισμό. Ήτοι την ανοικτή κοινωνία.

Το αναφέρω διότι το επεισόδιο αποτελεί ένα ακόμη κεφάλαιο στο βιβλίο της μεγάλης ιδεολογικής απάτης της κομμουνιστικής Αριστεράς. Η οποία εξακολουθεί να καπηλεύεται κατακτήσεις του φιλελευθερισμού, όπως η ανεξιθρησκία ή ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, απομονώνοντάς τες από το ιστορικό τους περιβάλλον. Στην Ελλάδα το έργο είναι ακόμη ευκολότερο, αφού απευθύνεται σε ένα κοινό το οποίο γνωρίζει την ευρωπαϊκή Ιστορία ακόμη λιγότερο από όσο γνωρίζει την ελληνική. Πόσοι θα συμφωνήσουν μαζί σου αν τους πεις ότι δεν υπάρχουν κοινωνικές ελευθερίες χωρίς ελεύθερη οικονομία Στα καθεστώτα που δίδαξαν πολιτική στον κ. Φίλη δεν υπήρχε ανεξιθρησκία. Απλώς η θρησκεία ήταν στην παρανομία. Ήταν το όπιο του λαού, εργαλείο καταπίεσης του λαού από τις άρχουσες τάξεις.

Το πρόβλημα δεν είναι η ετικέτα με την οποία ο κ. Φίλης πουλάει το πολιτικό του εμπόρευμα. Το πρόβλημα είναι ότι σε μια κοινωνία την οποία η εκπαίδευση την καταδικάζει να είναι ανιστόρητη, το εμπόρευμα αυτό πωλείται ως γνήσιων. Την εκμάθηση της ευρωπαϊκής Ιστορίας την αντιμετωπίζουμε ως είδος πολυτελείας. Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, έπειτα από τόσα χρόνια και κάμποσες εκατοντάδες δισ. ευρώ, αν το πρόβλημα μας με την Ευρώπη είναι γλωσσικό.  Δεν μιλάμε την ίδια ιστορική γλώσσα. Και γι' αυτό ένας Κοντονής μπορεί να γράφει επιστολές για να εξηγεί για ποιο λόγο δεν θέλει να καταδικάσει τον κομμουνισμό.

Του Τακη Θεοδωροπουλου

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ