Πρόκειται για το τρίτο θαύμα ανάστασης που είχε κάνει ο Ιησούς
Χριστός –πριν από τον Λάζαρο είχε αναστήσει την κόρη του Ιαείρου και το
γιο της χήρας στην πόλη Ναΐν- διδάσκοντάς μας ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά η μετάβαση. Η ζωή συνεχίζεται σε άλλον επίπεδο μετά από αυτόν.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας ισχύουν διάφορα ήθη και έθιμα για τον εορτασμό της ανάστασης του Λαζάρου. .
Στη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο έθιμο έπαιρναν μέρος μόνο κορίτσια, οι «Λαζαρίνες» ή «Λαζαρίτσες», έτσι εύρισκαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστές και σαν υποψήφιες νύφες. Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και
αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.
Στην Κύπρο συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης,
στην αρχαιότερη μορφή του. Ο θεός πεθαίνει στην ακμή της νιότης του και
αμέσως ανασταίνεται, όπως ο Άδωνις στους αρχαίους Έλληνες. Έντυναν ένα
παιδί με κίτρινα λουλούδια, έτσι ώστε ούτε το πρόσωπο του δε φαινόταν.
Σε κάθε σπίτι που πήγαιναν, όταν άρχιζαν τα άλλα παιδιά να τραγουδούν,
ξάπλωνε και υποκρινόταν το νεκρό, όταν όμως έλεγαν το «Λάζαρε δεύρο έξω»
σηκωνόταν.
Παρόμοιο έθιμο συναντάμε και στην Κω. Το παιδί που
αναπαριστούσε το Λάζαρο, τυλιγμένο σε ένα σεντόνι, ήταν και αυτό
στολισμένο με κίτρινα λουλούδια. Αμοιβή της παρέας για την αναπαράσταση
τα αυγά για το δάσκαλο. Τα πιο μεγάλα παιδιά, οι «πρωτόσχολοι», έπαιρναν
την εικόνα του Λάζαρου, την έβαζαν πάνω σε μια ειδική κατασκευή που
στόλιζαν με δεντρολίβανο -ήταν, λέει, η Βηθανία, η πατρίδα του- και
γύριζαν στις στάνες. Οι βοσκοί τους φίλευαν αυγά, τυριά και μυζήθρες για
τις λαμπρόπιτες.
Τέλος, ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του κυνηγήθηκε από τους αρχιερείς
με σκοπό να τον σκοτώσουν, αφού όποιος τον έβλεπε πίστευε στον Ιησού
Χριστό, προκειμένου να γλιτώσει κατέφυγε στην Κύπρο όπου και έζησε μέχρι
να φύγει οριστικά από αυτή την ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου