Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, έκανε την ακόλουθη παρέμβαση στη σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής επί του Σχεδίου Νόμου για τους Διευθυντές Σχολείων

·        

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, επέλεξα να μιλήσω και σήμερα για τα θέματα της Παιδείας, διότι δεν πρόκειται να εξέλθουμε από την πολύχρονη κρίση, αν δεν αναγεννήσουμε το εκπαιδευτικό μας περιβάλλον σε όλες τις βαθμίδες.

Βραχυπρόθεσμα η οικονομία είναι αναμφίβολα το βασικό πεδίο για την πορεία της χώρας. Μακροπρόθεσμα, όμως, ο ρόλος της Παιδείας είναι καθοριστικός. Ούτως ή αλλιώς έχει ήδη καταστεί κρίσιμος μέσα από τις δοκιμασίες που περνάει η ελληνική κοινωνία.

Πριν μερικούς μήνες, κύριε Υπουργέ, τον Σεπτέμβριο του 2016, η Νέα Δημοκρατία προκάλεσε μία προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή με θέμα την Παιδεία. Είχα επισημάνει τότε ότι η Παιδεία πρέπει να είναι πεδίο εθνικής συνεννόησης και είχα τονίσει ότι δε μπορούν να γίνονται πειράματα με το μέλλον των παιδιών μας.

Από τότε μέχρι σήμερα επιβεβαιώνονται, δυστυχώς, καθημερινά οι χειρότεροι φόβοι μου, γιατί κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας να μεταφυτέψετε μία διχαστική, σκληρά κομματική λογική στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης. Ό,τι κάνετε παντού δηλαδή. Όλα αυτά ενώ δεν έχετε κάποιο συγκροτημένο σχέδιο για το πώς θέλετε να προχωρήσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ξέρετε, δηλαδή, τι θέλετε να ελέγξετε, αλλά δεν ξέρετε τι θέλετε να φτιάξετε.

Σε δύο χρόνια έχουν αλλάξει τρεις Υπουργοί Παιδείας, με τον έναν να αναιρεί τις επιλογές του προκατόχου του. Καθένας κάνει τις δικές του επιτροπές, υποεπιτροπές, βγάζει τα δικά του πορίσματα, προχωράει στις δικές του εξαγγελίες. Καθένας, δηλαδή, κάνει τη δικιά του πολιτική στην πλάτη της κοινωνίας και της Παιδείας. Πότε η εκπαίδευση προσφέρει υλικό για «πυροτεχνήματα», πότε εκτίθεται σε προσωπικές ιδεοληψίες και αντιμετωπίζεται εν γένει με πολύ μεγάλη προχειρότητα.

Σταχυολογώ από την πολιτική επικαιρότητα των τελευταίων μηνών και ετών. Η υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης βαφτίζεται ξαφνικά ως ολοήμερο σχολείο νέου τύπου. Νομοσχέδια παρουσιασμένα και ψηφισμένα με τυμπανοκρουσίες, αποσύρονται μέσα σε λίγους μήνες, όπως αυτά για την ιδιωτική εκπαίδευση ή για τα μεταπτυχιακά.

Χιλιάδες προσλήψεις ανακοινώνονται με κάθε αφορμή και στη συνέχεια η Κυβέρνηση τις παίρνει πίσω, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανένας κεντρικός προγραμματισμός.

Και, βέβαια, η κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων ανακοινώνεται από τον Πρωθυπουργό σε ειδική φιέστα και την επόμενη εσείς, ο αρμόδιος Υπουργός, ανακοινώνετε ότι δεν ξέρετε πώς θα το υλοποιήσετε αυτό το σχέδιο.

Αυτό δεν είναι Κυβέρνηση, είναι πολιτικός στρατός ατάκτων!

Η αναστάτωση σήμερα στον χώρο της Παιδείας είναι διαρκής. Ταλαιπωρεί μαθητές, ταλαιπωρεί γονείς και ταλαιπωρεί, φυσικά, και τους ανθρώπους της εκπαίδευσης.

Το σημερινό νομοσχέδιο, παρότι σύντομο, μικρό, είναι ένας ακόμα κρίκος σε μια σπασμένη αλυσίδα ιδεοληψίας και προχειρότητας. Είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο πάει να θεραπεύσει μια αντισυνταγματική ρύθμιση. Η Κυβέρνηση, που υποσχέθηκε ότι θα είναι κάθε λέξη του Συντάγματος, έχει γράψει βιβλία ολόκληρα με αντισυνταγματικές ρυθμίσεις: τέσσερις μέχρι τώρα, μία για κάθε εξάμηνο.

Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα έρχεται με τη διαδικασία του επείγοντος να ψηφιστεί εντός δύο ημερών. Γιατί, κύριε Υπουργέ; Από τον Δεκέμβριο γνωρίζατε ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικό τον προηγούμενο νόμο Μπαλτά-Κουράκη. Και μη μας πείτε ότι δεν σας είχαμε προειδοποιήσει στη Βουλή για την κατάφωρη αντισυνταγματικότητα της διάταξης την οποία είχατε εισηγηθεί. Επί πέντε μήνες δεν μπορούσατε να φέρετε μια ρύθμιση που να θεραπεύει το πρόβλημα της αντισυνταγματικότητας; Γιατί πρέπει να το κάνετε σε τόσο μεγάλη ταχύτητα και χρησιμοποιώντας τη διαδικασία του επείγοντος;

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στη σημερινή Βουλή. Αποτελεί πλέον πάγια πρακτική της Κυβέρνησης και της κυβερνητικής πλειοψηφίας να καλείται η Ολομέλεια να συμμαζέψει αυτοσχεδιασμούς, πασαλείμματα, κουτοπονηριές της Κυβέρνησης, όταν κρίνονται αντισυνταγματικά.

Όμως, στα ζητήματα της Παιδείας, που έχουν τόσο μεγάλη σημασία, θα μπορούσατε να κάνετε μια εξαίρεση, να δείξετε μεγαλύτερη σοβαρότητα.

Αντ’ αυτού φέρνετε σήμερα ένα νομοσχέδιο για ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα, που αφορούν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την επιλογή διευθυντών. Πάτε να το περάσετε όσο πιο γρήγορα γίνεται, χωρίς να δίνεται χρόνος για ουσιαστική συζήτηση.

Πέραν όμως της διαδικασίας –κι έχουμε ασκήσει επανειλημμένως κριτική για τον τρόπο με τον οποίον η Κυβέρνηση αλλά και η κυβερνητική πλειοψηφία νομοθετεί-, υπάρχει η ουσία και η ουσία είναι ότι το νομοσχέδιο αυτό μας οδηγεί πολλά βήματα πίσω. Σε μια εποχή που πρέπει να ψάχνουμε τρόπο να αναδείξουμε τα ικανά και καταρτισμένα στελέχη της εκπαίδευσης, σε μια εποχή που θα πρέπει να επενδύσουμε στην αξιολόγηση -άλλη μια λέξη που φαίνεται ότι είναι απαγορευμένη για εσάς- και στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, εσείς τι ακριβώς κάνετε; Φέρνετε ένα νομοσχέδιο το οποίο επαναφέρει την αρχαιότητα ως σημαντικό κριτήριο επιλογής των διευθυντών. Πίσω, λοιπόν, στην επετηρίδα. Πίσω στις πεπαλαιωμένες αντιλήψεις, που δεν παίρνουν υπ’ όψιν στον βαθμό που θα έπρεπε τα υψηλά προσόντα, την εκπαίδευση, τις δεξιότητες, ναι, τα πτυχία.

Μου κάνει εντύπωση και ήθελα να το επιβεβαιώσω, καθώς άκουγα την εισηγήτριά μας να λέει ότι δεν υπάρχει, κύριε Υπουργέ, πρόβλεψη να υπάρχουν βασικές γνώσεις πληροφορικής ως απαραίτητο κριτήριο για να κάνει κανείς αίτηση για να γίνει διευθυντής. Και μη μου πείτε ότι αυτό μοριοδοτείται, διότι αυτό θα έπρεπε να είναι κριτήριο αποκλεισμού για κάποιον αν θέλει να διεκδικήσει πραγματικά τη θέση αυτή.

Είναι δυνατόν στην εποχή που μεταπηδούμε στο ψηφιακό σχολείο, που υπάρχουν εργαλεία, ο διευθυντής σχολείου να μην έχει βασικές γνώσεις πληροφορικής;

Μια κουβέντα για τη συνέντευξη θέλω να πω. Σας άκουσα να λέτε ότι η συνέντευξη έχει μια πονεμένη ιστορία. Ρωτήστε εμένα τι κριτική μού ασκούσατε τότε ως Αντιπολίτευση, όταν εισηγήθηκα τη δομημένη συνέντευξη για την επιλογή γενικών διευθυντών, διευθυντών και τμηματαρχών στη δημόσια διοίκηση.

Βεβαίως και χρειαζόμαστε συνεντεύξεις, αλλά συνεντεύξεις δομημένες, οργανωμένες, στο πλαίσιο του ν. 3848, ο οποίος -λυπάμαι που το λέω για εσάς, κύριε Υπουργέ- είχε ένα πολύ πιο αυστηρό πλαίσιο για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διεξάγονται οι συνεντεύξεις.

Δεν θέλουμε συνεντεύξεις που να είναι απλά αφορμή η διοίκηση να επιλέξει τελικά αυτούς που προτιμά και όχι αυτούς που πραγματικά αξίζουν.

Όλα αυτά είναι αποδείξεις τού πόσο βαθύς και αξεπέραστος είναι τελικά ο συντηρητισμός σας. Το ίδιο ξεπερασμένος όσο παρωχημένες είναι και οι ιδεολογίες σας. Αντί να πηγαίνουμε το δημόσιο σχολείο μπροστά, αντί να χτίζουμε την εκπαίδευση του 21ου αιώνα, ξαναγυρίζουμε σε λογικές του προηγούμενου αιώνα. Και δεν είναι η πρώτη φορά.

Μάχες οπισθοφυλακής στην Παιδεία δίνετε όπως όπως και όπου μπορείτε. Προσπαθείτε να επιβάλετε απόψεις τελείως παρωχημένες, χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση και αντιδρώντας σε κάθε βήμα που είχε γίνει προς τα εμπρός.

Θα σας θυμίσω τι κάνατε με τον ν. 4009 για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Από την πρώτη ημέρα επιδιώξατε να τον ακυρώσετε. Ως Αντιπολίτευση το κάνατε με τραμπουκισμούς και ως Κυβέρνηση με καινούριους νόμους, παραμερίζοντας προκλητικά τη συναίνεση από την οποία οικοδομήθηκαν οι πλειοψηφίες που στήριξαν αυτόν τον νόμο.

Θέλω να θυμίσω σε αυτή την Αίθουσα ότι ο νόμος αυτός ψηφίστηκε για πρώτη φορά στα χρονικά του Κοινοβουλίου με μία ευρύτατη πλειοψηφία διακοσίων πενήντα πέντε Βουλευτών. Ο νόμος αυτός κρίθηκε συνταγματικός, κύριε Υπουργέ, σε αντίθεση με τους δικούς σας νόμους, και στηρίχθηκε στην εφαρμογή του από το 70% των καθηγητών. Μάλιστα, η αποδοχή του δεν τονίστηκε μόνο από εμάς.

Τονίστηκε και από εσάς σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο βρήκα και το οποίο χρονολογείται από το 2014, όταν αρθρογραφήσατε στην «Αυγή», με τίτλο «Μία σοβαρή ήττα της Αριστεράς στα πανεπιστήμια».

Τι λέγατε, λοιπόν, τότε; Διαβάζω και έχει ενδιαφέρον να το ακούσετε: «Όταν, όμως, το περασμένο φθινόπωρο οι υποψήφιοι για τα Συμβούλια Ιδρυμάτων ψηφίστηκαν κατά μέσο όρο από το 70% των συναδέλφων -από εκεί προήλθε το ποσοστό- εμείς -η Αριστερά δηλαδή, αυτή που ήταν απέναντι- δεν θορυβηθήκαμε. Βρήκαμε εκ των υστέρων διάφορες δικαιολογίες για την τόσο μεγάλη συμμετοχή, παρά το ότι είχαμε επιχειρηματολογήσει πολύ πειστικά υπέρ της αποχής».

Και συνεχίζετε: «Οι πανεπιστημιακοί, ως κοινωνική κατηγορία, φαίνεται να έχουν γίνει ένα εξαιρετικά συντηρητικό σώμα». Προφανώς, έγιναν συντηρητικοί γιατί συμμετείχαν στην εκλογή. «Ένα σώμα φοβισμένων» -γιατί εκφράζουν την άποψή τους-, «ένα σώμα λειτουργών που αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί το λειτούργημά του και να αποτελέσει μία φωνή δημιουργικής κριτικής για όσα συμβαίνουν στο πανεπιστήμιο».

Αυτές ήταν οι απόψεις σας, κύριε Υπουργέ, πριν από τρία χρόνια ακριβώς. Εξηγήστε μου, γιατί θέλετε να επιβάλετε ντε και καλά τη βούληση του 30% στο 70%, με την κατάργηση των Συμβουλίων και τις αλλαγές στις εκλογές των Πρυτάνεων; Σας φαίνεται πολύ δημοκρατικό αυτό;

Καταθέτω το σχετικό άρθρο.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η αυτοκριτική, την οποία κάνατε για την ήττα σας στον νόμο εκείνη την εποχή. Όμως, τώρα είστε Κυβέρνηση και έχετε άγχος να δώσετε παράταση στις θητείες των οργάνων διοίκησης των ΑΕΙ, μήπως και προλάβετε να υλοποιήσετε πλήρως την αποδόμηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, -θα έρθω και στους ΑΝΕΛ στη συνέχεια- το κράτος δεν σας ανήκει, όπως δεν ανήκει σε κανέναν. Ανήκει στους πολίτες και το δικό τους συμφέρον πρέπει να υπηρετούμε. Τα πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν αυτόνομα, όπως ζητά το Σύνταγμα και όπως επιβάλλει η διεθνής πρακτική. Και όσο και εάν προσπαθείτε να στήσετε παντού μηχανισμούς επιρροής, οι θεσμοί δεν είναι τόσο αδύναμοι όσο νομίζετε. Έχουν εδραιωθεί με κόπο και η φθορά τους δεν είναι εύκολη. Εσείς να τα ακούτε αυτά!

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Νέα Δημοκρατία έχει και όραμα και σχέδιο για την Παιδεία. Ένα όραμα που ορίζεται από τις αξίες που θέλουμε να διαπνέουν όλους τους διοικητικούς θεσμούς της χώρας: Ελευθερία, αυτονομία, αξιοκρατία, αξιολόγηση, διαφάνεια. Και ένα σχέδιο με το οποίο θα ξαναφτιάξουμε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με πυρήνα το ελεύθερο και αυτόνομο σχολείο, που θα είναι μία δημιουργική κυψέλη γνώσης και καινοτομίας.

Εμείς θα προχωρήσουμε σε παρεμβάσεις που θα απελευθερώσουν κάθε σχολείο από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό ενός υπερσυγκεντρωτικού κεντρικού κράτους και ενός Υπουργείου Παιδείας το οποίο επιμένει να ελέγχει τα πάντα στην εκπαίδευση.

Στο εγχείρημα αυτό οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν κυρίαρχο ρόλο και θα αναδεικνύεται η σημασία, η αξία και η προσφορά τους.

Για εμάς οι άνθρωποι της εκπαίδευσης είναι πλούτος για τα σχολεία μας και πρέπει όλοι να έχουν την ελευθερία να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Εμείς θέλουμε να τους ενθαρρύνουμε να δημιουργούν, να καινοτομούν, να φέρνουν νέες ιδέες, να μην κινούνται μέσα σε ένα στενό καλούπι, ένα προκαθορισμένο πλαίσιο. Στα σχολεία παράγεται η γνώση, όχι στις διευθύνσεις της γραφειοκρατίας.

Γι’ αυτό και τα στελέχη της διοίκησης, ειδικά τα διοικητικά στελέχη, ειδικά οι διευθυντές των σχολείων, πρέπει να έχουν την ανάλογη ποιότητα, ώστε να μπορούν να εμπνεύσουν και η επιλογή τους θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, μακριά από μικροπολιτική και πελατειακές λογικές.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο είχα την ευκαιρία να καταθέσω συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς πρέπει να γίνεται η επιλογή των διευθυντικών στελεχών της εκπαίδευσης. Ήλπιζα ότι κάποιες από αυτές θα μπορούσατε να τις είχατε αξιοποιήσει, αλλά είναι σαφές ότι δεν έχουμε τις ίδιες προτεραιότητες.

Θα ήθελα να τις επαναλάβω σύντομα, για να ακούσει η κοινωνία ότι και στην παιδεία υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος από αυτόν που ακολουθείται για να πάμε επιτέλους μπροστά, ένας δρόμος που περνά μέσα από την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, αλλά και τη μεθοδικότητα.

Τα κριτήρια επιλογής των διευθυντών-στελεχών της εκπαίδευσης πρέπει να υπακούουν σε αυτές τις αξίες και σίγουρα απόλυτη αξιοκρατία πρέπει να υπάρχει στα στελέχη που διευθύνουν την παιδεία στο ανώτερο επίπεδο, δηλαδή στους δεκατρείς περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης και στους διευθυντές εκπαίδευσης. Δεν μπορεί πλέον να συζητάμε για την εφαρμογή μιας τόσο σημαντικής δημόσιας πολιτικής με κομματικά τοποθετημένα στελέχη. Πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα.

Η αποκομματικοποίηση της εκπαίδευσης και συνολικά της Δημόσιας Διοίκησης είναι βασική, είναι κεντρική προτεραιότητα, γι’ αυτό και η επιλογή περιφερειακών διευθυντών θα πρέπει να γίνεται από το ΑΣΕΠ με συγκεκριμένα επιστημονικά και ποιοτικά κριτήρια και ο ρόλος των διευθυντικών στελεχών δεν μπορεί να είναι ένας ρόλος στάσιμος.

Ένας διευθυντής ή μια διευθύντρια σχολικής μονάδος δεν μπορεί να περιορίζεται σήμερα, στο σχολείο του 21ου αιώνα, μόνο στα τυπικά του καθήκοντα. Πρέπει να μπορεί, να είναι σε θέση να αναλαμβάνει μια σειρά από πρωτοβουλίες για την καλύτερη αξιοποίηση ανθρωπίνων και υλικών πόρων, να συμβάλλει στις διαδικασίες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού προσωπικού και της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδος. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα επιλέγουμε διευθυντές οι οποίοι δεν πιστεύουν στην έννοια της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης. Θα πρέπει να διευρύνει τις επιμορφωτικές δράσεις, να έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει σχέσεις συνεργασίας με την τοπική κοινωνία, να εμπλέκεται εν ολίγοις σε ένα φάσμα δραστηριοτήτων που επανακαθορίζουν συνολικά τη φυσιογνωμία της εργασίας του. Γνωρίζω πολλούς διευθυντές οι οποίοι πληρούν αυτά τα κριτήρια και έχουν τη δυνατότητα να ξεφύγουν από τον σφιχτό εναγκαλισμό του πλαισίου που τους έχετε βάλει. Χρειαζόμαστε παραπάνω τέτοιους ανθρώπου και η διαδικασία επιλογής τους θα πρέπει ακριβώς να κατατείνει στην επιλογή ανθρώπων με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Όμως, για να γίνει αυτό, χρειάζεται σαφέστατη περιγραφή θέσης ευθύνης, προσδιορισμός των καθηκόντων και φυσικά μια αντικειμενική διαδικασία επιλογής που δεν θα δίνει τόσο βάρος -όσο δίνετε εσείς- στην αρχαιότητα, αλλά στις ευρύτερες γνώσεις και φυσικά στις διοικητικές ικανότητες.

Δεν υποτιμάμε σε καμμία περίπτωση την εμπειρία στην εκπαίδευση. Ασφαλώς είναι σημαντικό προσόν. Δεν μπορεί να είναι το βασικό προσόν. Χρειαζόμαστε φρεσκάδα ιδεών και πιστοποιημένη διοικητική ικανότητα.

Γι’ αυτό και εμείς δεσμευόμαστε για τη θεσμοθέτηση μιας νέας διαδικασίας επιλογής που θα εξειδικεύει τη λογική την οποία σας περιέγραψα. Και όλα αυτά –επαναλαμβάνω- θα γίνονται μέσω του ΑΣΕΠ για τις κορυφαίες θέσεις και με την επίβλεψη του ΑΣΕΠ για όλη την υπόλοιπη διαδικασία.

Αυτό θα είναι ένα πρώτο βήμα για να μπορέσουμε να δώσουμε τελικά στα σχολεία τη μεγαλύτερη ευελιξία και αυτονομία που χρειάζονται. Μόνο έτσι θα γίνει πραγματικότητα η αυτονομία της σχολικής μονάδος, της μονάδος που θέλουμε να κάνουμε κύτταρο της εκπαιδευτικής μας αναγέννησης.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα πρέπει να κοιτάξουμε τολμηρά μπροστά, να αποφασίσουμε επιτέλους τι είδους σχολεία και τι εκπαίδευση θέλουμε για τα παιδιά μας, να αποφασίσουμε τι πρέπει να τα διδάσκουμε και ποιες είναι οι δεξιότητες και οι ικανότητες που χρειάζονται σήμερα τα παιδιά μας για να επιβιώσουν και να διακριθούν σε έναν κόσμο που αλλάζει με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα.

Πρέπει, όμως, να αποφασίσουμε και ποια φυσιογνωμία εκπαιδευτικού χρειαζόμαστε για να διοικήσει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο οραματιζόμαστε.

Δεν θα προχωρήσουμε με μία Κυβέρνηση που δίνει μάχες οπισθοφυλακής, που συντηρεί τον κρατισμό, που δεν μπορεί να απαλλαγεί από ιδεοληπτικές εμμονές, αλλά και από μία επικίνδυνη νοοτροπία ελέγχου του κράτους.

Θα προχωρήσουμε μόνο μέσα από μία μεγάλη πολιτική αλλαγή που θα ξαναφέρει στο προσκήνιο τις ιδέες της ελευθερίας, της αξιοκρατίας, της διαφάνειας, της ακομμάτιστης Δημόσιας Διοίκησης.

Χρειαζόμαστε ελεύθερα, αυτόνομα και δημιουργικά σχολεία που θα δίνουν πραγματικά εφόδια σε κάθε παιδί να φτάσει εκεί που θέλει και μπορεί. Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στις επόμενες γενιές.

Το ξέρουμε και θα το επιτελέσουμε.

Κλείνοντας, κύριε Υπουργέ, έρχομαι σύντομα στο ζήτημα του Τεμένους και θα ήθελα λίγο την προσοχή σας στο ζήτημα αυτό. Βέβαια, επιτρέψτε μου έναν πολιτικό σχολιασμό. Μόνον ως φάρσα μπορώ να εκλάβω τη στάση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, οι οποίοι καταψηφίζουν το σχετικό άρθρο, την ώρα που ο Υφυπουργός τους υπογράφει το νομοσχέδιο.

Με τις αντιφάσεις της σημερινής Κυβέρνησης, όλα μπορούμε να τα δούμε! Καταθέτω τις υπογραφές.

Κοιτάξτε, κύριε Υπουργέ: Υπάρχουν επιχειρήματα και υπέρ και κατά της αλλαγής στον τρόπο διοίκησης του Τεμένους και θα μπορούσα να δεχθώ τα επιχειρήματά σας και να συμφωνήσω με τη σχετική διάταξη, αλλά έχω μια σοβαρή επιφύλαξη -που θέλω να την εξετάσετε- στο ζήτημα της χρηματοδότησης.

Η διάταξη, έτσι όπως είναι διατυπωμένη, επιτρέπει σε νομικά πρόσωπα από την αλλοδαπή να χρηματοδοτήσουν αυτό το νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και θα πρέπει να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι διασφαλίζουμε την πηγή χρηματοδότησης και την προέλευση αυτών των πόρων.

Δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο, κύριε Υπουργέ. Νομίζω ότι καταλαβαίνετε ακριβώς τι εννοώ.

Θα σας ζητούσα, λοιπόν, να αποσύρετε τη σχετική διάταξη περί χρηματοδότησης, να την επαναφέρετε, να την συζητήσουμε ξανά ή εν πάση περιπτώσει να την τροποποιήσετε με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει απόλυτη εξασφάλιση ότι ο κρατικός έλεγχος, ο οποίος είναι απαραίτητος σε αυτήν τη δομή, θα επεκτείνεται και στον έλεγχο των πηγών χρηματοδότησης του Τεμένους.