Ο “καταληψίας των θρανίων” καλεί σε επανάσταση

Για άλλη μια φορά η Αριστερά επιχειρεί να οικειοποιηθεί την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όπως τότε έτσι και σήμερα χρησιμοποιεί τον αγώνα άλλων για αλλαγή ως δικό της επίτευγμα. Και στο κόλπο αυτό δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω ο κ. Τσίπρας. Άλλωστε, ο ίδιος χωρίς αγωνιστικές καταβολές (με εξαίρεση κάτι καταλήψεις στα θρανία) αλλά και χωρίς ένσημα στην πραγματική ζωή, έχει μεγάλη ανάγκη από οικειοποίηση αγώνων που έκαναν άλλοι.

Το χειρότερο απ’ όλα ωστόσο, όπως φάνηκε στις δηλώσεις του μετά την κατάθεση στεφάνου στο Πολυτεχνείο είναι ότι επιμένει να εξομοιώνει τη Χούντα με τη σημερινή κυβέρνηση. Το κάνει σκόπιμα θέλοντας να εκβιάσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του λαού κι έστω κι αν δεν του βγαίνει πρόκειται για μια ανιστόρητη και άκρως προσβλητική στρατηγική.

Ο κ. Τσίπρας βρέθηκε για άλλη μια χρονιά σε ένα χώρο που ο ίδιος, αν ζούσε τότε, θα έτρεμε από το

φόβο του να πλησιάσει. Ή στην καλύτερη περίπτωση θα χαρακτήριζε «προβοκάτορες» τους έγκλειστους του Πολυτεχνείου. Είπε λοιπόν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Παρά τα 40 χρόνια που κύλησαν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανή στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας και το μήνυμα της λαϊκής ενότητας και της αντίστασης για δημοκρατία, ζωή και αξιοπρέπεια είναι πιο επίκαιρο από ποτέ στους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα. Ίσως γιατί σήμερα, όπως και τότε, είναι ώριμο και διάχυτο το αίτημα στην κοινωνία για μια μεγάλη αλλαγή και για απαλλαγή από το καθεστώς της καταστροφής, της συρρίκνωσης της δημοκρατίας και της διάλυσης της κοινωνικής συνοχής. Και όταν κάτι είναι επίκαιρο και ζωντανό στην κοινωνία και όταν ένα αίτημα είναι υπαρκτό, βρίσκει αργά ή γρήγορα δυναμικούς τρόπους να εκφραστεί. Πρέπει, όμως, να είμαστε πιο έμπειροι από αυτή τη συλλογική γνώση και συνείδηση. Τίποτα δεν θα μας χαριστεί. Όλα θα τα κατακτήσουμε με αγώνες».

Όπως και τότε, λοιπόν, που είχαμε Χούντα, έτσι και σήμερα, μας λέει ο Τσίπρας, να ανατρέψουμε το καθεστώς. Και δεν ντρέπεται να τα λέει όλα αυτά. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η αναφορά του στο «όπως και τότε» ή στο «καθεστώς».

Μια ανιστόρητη αξιωματική αντιπολίτευση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη διότι διχάζει το λαό. Ακόμη και η… κακή κυβέρνηση που θα παραδώσει σε μια αριστερή κυβέρνηση (όπως ονειρεύεται ο κολοσσός της πολιτικής Θ. Τζάκρη σε άρθρο της) είναι εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό. Δεν είναι Χούντα, δεν είναι καθεστώς. Και θα κριθεί στις κάλπες κ. Τσίπρα, όχι σε εξεγέρσεις στα πεζοδρόμια.

Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ με την τακτική του να προκαλεί εθνικούς διχασμούς, χωρίζει το λαό σε μνημονιακούς και μη (σα να λέμε αντιστασιακούς και μη), θα το βρει μπροστά του. Είναι εύκολο να λες ανοησίες όταν είσαι στην αντιπολίτευση, αλλά μια κυβέρνηση είναι όλων των Ελλήνων. Ας προσέχει, επομένως, ο κ. Τσίπρας πως μιλά κι ας καταλάβει επιτέλους: Η Χούντα δεν τελείωσε το ’73, τέλειωσε όμως το ’74. Κι όταν εξισώνει τη σημερινή κυβέρνηση με την Επταετία τότε κι εμείς έχουμε κάθε δικαίωμα να λέμε ότι ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή είναι διαφορετικά άκρα αλλά είναι τόσο όμοιοι, σαν σιαμαία αδερφάκια που το ένα κοιτάζει αριστερά και το άλλο δεξιά. Που έχουν ωστόσο τις ίδιες κακές συνήθειες.

 antinews.g