Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Πλούτος και πενία»

Παρατηρώντας κανείς τη ζωή της ανθρωπότητας εύκολα διαπιστώνει ότι όλες οι κοινωνικές ασχήμιες κι αντιθέσεις, οι φωτιές των πολέμων που στιγματίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό ξεκινούν από μια σοβαρή αιτία. Την λανθασμένη στάση του ανθρώπου απέναντι στις αξίες της ζωής και τα αγαθά που προσφέρει ο Θεός. Ο άνθρωπος έχει διαστρέψει την ιεράρχηση των αξιών και έχει ταυτισθεί τόσο πολύ με τα αισθητά πράγματα, τα υλικά αγαθά, ώστε να βλέπει όλα τα προβλήματα μέσα από το φακό του κέρδους, του προσωπικού συμφέροντος και της εκμετάλευσης. Έτσι καταντήσαμε να αδιαφορούμε για τα κοινωνικά προβλήματα και τις αιτίες τους.
Το άγιο Ευαγγέλιο όμως, που μιλάει για τον άνθρωπο, χωρίς να αποτελεί φιλοσοφία, χωρίς να διδάσκει κοινωνικά και πολιτικά συστήματα, πολύ συχνά στρέφεται γύρω από τα προβλήματα δίνοντας λύση για αυτά. Αυτό συμβαίνει και στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής, του πλούσιου
και του πτωχού Λαζάρου. Τι αξίζει να επιδιώκουμε, «τον πλούτο ή την πενία;»
Τα αγαθά της δημιουργίας είναι στη διάθεση όλων, όπως ο αέρας που αναπνέουμε. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να απολαμβάνει τις δωρεές του Θεού, που από αγάπη για εμάς έφτιαξε τα πάντα «καλά λίαν». Η ανθρώπινη όμως απληστία οδηγεί στον πλουτισμό, στην κυριαρχία του ανθρώπου από τα υλικά αγαθά που εξουσιάζουν τη ζωή μας και δίνουν ελπίδα. Ελπίδα πως όσα περισσότερα έχεις τόσο πιο δυνατός είσαι. Δυστυχώς πίσω από κάθε τέτοια προσπάθεια κρύβεται ο εγωισμός και το πάθος της ατομοκρατίας που οδηγεί τον άνθρωπο μακριά από το σύνολο. Ο πλούσιος του ευαγγελίου είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πλούτισε για να ικανοποιεί τις υλικές του ανάγκες και αδιαφορούσε για το φτωχό Λάζαρο.
Έτσι δημιουργούνται τα προβλήματα στις σχέσεις των ανθρώπων και εμφανίζονται τα κοινωνικά προβλήματα και οι ταξικές διαφορές. Οι δέκα πλουσιότερες χώρες του κόσμου, οι λιγότερο πλούσιες, οι φτωχές οι λεγόμενες τρίτες χώρες. Αναρωτιέται κανείς γιατί ένα παιδί που γεννιέται στην Αφρική να χαρακτηρίζεται τριτοκοσμικό επειδή έχει άλλο χρώμα; Μήπως έχει ένα χέρι λιγότερο ή μικρότερο στομάχι από τα παιδιά των ανεπτυγμένων χωρών;
Η δημιουργία και γενικά ό,τι αγαθό υπάρχει πάνω στη γη είναι κτήμα όλων των ανθρώπων. Όταν κάποιοι κατακρατούν περισσότερα αγαθά, όχι για να τρέφονται, αλλά για να πλουτίζουν, τότε τα στερούν από τον συνάνθρωπο. Για αυτό ακριβώς συμβαίνει να έχουμε περισσότερους φτωχούς και λιγότερους πλούσιους.
Ο πλούσιος του ευαγγελίου ζούσε στη μέθη του κόρου και της πλησμονής. Ο Λάζαρος πεινούσε, γιατί τα ψιχία που μάζευε ήταν αποτέλεσμα της καθημερινής σπατάλης του πλουσίου. Ο ένας καλοντυμένος κι άλλος ρακένδυτος. Η διαφορά μεταξύ τους είναι φανερή. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με όλα τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν, όχι μόνο για το ψωμί, αλλά για τα γράμματα, την ελευθερία, την δικαιοσύνη, για αναφαίρετα δικαιώματα της ζωής. Δυστυχώς ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος εξακολουθούν να υπάρχουν σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Στο ευαγγέλιο τα υλικά αγαθά κατέχουν τελευταία θέση. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει αυτοσκοπό την ύλη, αλλά μέσο για την αντιμετώπιση της βιολογικής του ζωής. Όταν ξεχνούμε την νουθεσία του Κυρίου που λέγει: «ζητείτε πρώτα τη βασιλεία και την δικαιοσύνη του Θεού» αυτομάτως ιεραρχούμε λανθασμένα τις αξίες της ζωής. Ένας τρόπος για να πολεμήσουμε τον πλουτισμό είναι να πλουτίσουμε κατά Θεόν, να κατανοήσουμε και να πιστέψουμε ότι τρώμε για να ζούμε κι όχι να ζούμε για να τρώμε. Μόνο έτσι καταπολεμείται η απληστία, το συμφέρον και η ανθρώπινη εκμετάλλευση.
Το Ευαγγέλιο επίσης προτείνει να δούμε τον άλλο άνθρωπο με μάτια αδελφικά, να συνειδητοποιήσουμε ότι στο μυστικό σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, όλοι είμαστε ίσοι. Δεν υπάρχει πτωχός ή πλούσιος μέσα στην Εκκλησία, γιατί όλοι έχουμε ένα πρόβλημα, το πρόβλημα της σωτηρίας. Αποτελούμε μέλη του ίδιου σώματος, του σώματος του Χριστού. Αν δεν αποβάλουμε λοιπόν τον εγωκεντρισμό και τον ατομισμό πως θα λεγόμαστε μαθητές του Χριστού, εκείνου που θυσιάστηκε για εμάς; Πως θα δείξουμε την αλληλεγγύη μας, όταν δεν κάνουμε την παραμικρή θυσία για τον Λάζαρο που ζεί δίπλα μας; Μόνον όταν κάνουμε τρόπο ζωής και νόμο πίστεως το Ευαγγέλιο θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε και να εξαλείψουμε τις κοινωνικές διαφορές και τα προβλήματα.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φ.Ν.Θ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου