Η αγιάτρευτη αρρώστεια των σαλεμένων...

Αηδιάζω μπροστά στα λόγια των "προοδευτικών", που βλέπουν "προβοκάτσιες" πάνω στα νεκρά σώματα 20άχρονων παιδιών, που ανακαλύπτουν πολιτικά οφέλη και αυτάρεσκα "αποκαλύπτουν" ότι... "το περίμεναν".

Αναγουλιάζω ειλικρινά όταν ακούω περισπούδαστες δημοσιογραφικές και μικροκομματικές αναλύσεις που μόνο στόχο έχουν να... "αποδείξουν" ότι η δολοφονία ενός Αριστερού είναι περίπου εθνική τραγωδία, ενώ η δολοφονία δύο ακροδεξιών αποτελεί απλώς μία αναμενόμενη εξέλιξη!

Ειλικρινά ανατριχιάζω μπροστά στην άποψη που θέλει εντελώς φυσιολογικό να σύεται ο κόσμος από διαδηλώσεις και αντιδράσεις όταν το θύμα προέρχεται από τη μία πλευρά και να μην κουνιέται φύλλο όταν κατάγεται από την άλλη.

Αυτή είναι μία κατάντια για την ελληνική κοινωνία...

Γρηγορόπουλος, Φύσας, Καπελώνης, Φουντούλης και οι τρεις της Marfin, όπως και οι παλαιότεροι Γκιόλιας, Μπακογιάννης, Μομφεράτος, Αξαρλιάν, Αθανασιάδης είναι θύματα του ίδιου δολοφόνου. 

 

Έπεσαν νεκροί από τον ίδιο εγκληματία! Τους εκτέλεσε ο ίδιος άνθρωπος. 

 

Δεν έχει σημασία εάν το 1984 είχε μία μορφή και το 2013 μία άλλη...

Σημασία έχει ότι πρόκειται για το ίδιο σαλεμένο μυαλό! 

 

Είναι το μυαλό που πιστεύει ότι με τη βία λύνονται οι πολιτικές διαφορές! 

 

Είναι αυτός (ένας είναι), που νομίζει ότι συμμετέχει σε μία πολιτική πάλη σφάζοντας ανθρώπους! 

 

Ότι κάνει πολιτική πράξη με βόμβα ή εξάσφαιρο!

Αυτός ο άρρωστος εγκέφαλος πάσχει, εδώ και πολλές δεκαετίες (μάλλον απο την εποχή της δολοφονίας του Καποδίστρια), από μία μεταδοτική νόσο. Η οποία όμως για να εμφανιστεί στην ακραία της μορφή και να οδηγήσει στο έγκλημα, πρέπει να προηγηθεί ενα σοβαρό σύμπτωμα που ονομάζεται πολιτική ένταση. 

 

Η ένταση αυτή όμως δεν τροφοδοτείται από τα άρρωστα μυαλά αλλά από φαινομενικά "υγιείς" πολιτικές δυνάμεις!

Εμμέσως δηλαδή κόμματα, πολιτικοί, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι που υποτίθεται κόπτονται για την κοινωνική ευτυχία ουσιαστικά πριμοδοτούν τον Πολιτικό Εγκληματία και του παρέχουν την απαραίτητη για το έγκλημα ένταση, χωρίς την οποία, δεν μπορεί να δράσει...

Και εδώ βρίσκεται η ευθύνη των πολιτικών αλλά και όλων όσων έχουν το προνόμιο να μιλούν δημόσια.

Μετά τη στυγνή επίθεση της Παρασκευής μετριούνται οι πάντες.

Από τη στάση τους θα εξαρτηθεί εάν ο Πολιτικός Εγκληματίας θα ταϊστεί και πάλι με αυτό που ψάχνει: την πολιτική ένταση.

Άντε να δούμε ποιος θα μείνει στο ύψος των περιστάσεων...






Χρήστος Νικολαίδης
http://taxalia.blogspot.gr/